مرکز خبر- به گزارش خبرگزاری زن، بیش‌از ١٢٠ فعال دانشجویی در بیانیه‌ای اعتراضی که آن را «محکومیت رویه‌های سرکوب‌گرایانه‌ی حراست دانشگاه» نامیده‌اند به نحوه‌ی برخورد حراست دانشگاه با دانشجویان و همچنین افزایش محدودیت دانشجویان زن اعتراض کردند.

این فعالین دانشجویی همچنین به سیاست‌هایی از قبیل کالایی‌سازی آموزش، دیوارکشی، دستورالعمل‌های گزینش و سهمیه‌بندی‌های مختلف در دانشگاه‌ها اعتراض کرده و گفتند که خوابگاه‌های دانشجویی تبدیل به بندی از زندان شده‌اند تا کنترل هرچه بیشتر خود را بر روی بدن و فکر دانشجویان به‌خصوص دانشجویان زن اعمال کرده و حقوق شهروندی را به ارتجاعی‌ترین شیوه‌ی ممکن نقض می‌کنند.

این دانشجویان همچنین گفتند که ما شاهد حذف زنان در جامعه و در تصمیمات حاکمیت به واسطه‌ی تفکیک جنسیتی و اعمال سیاست‌های مردسالارانه هستیم، این سیاست‌ها به دنبال حذف زنان در همه‌ی ابعاد زندگی است.

 

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:

امروز پس‌از بازگشایی مجدد دانشگاه‌ها شاهد رفتار و برخوردهای خشونت‌آمیز، از جانب حراست دانشگاهها هستیم. در برخی از دانشگاه‌ها این برخوردها متأسفانه حتی به بالاترین سطح آن یعنی درگیری فیزیکی، ضرب‌وشتم و گروگان‌گیری دانشجویان رسیده است. وزیر علوم چندی پیش فرمودند دانشگاه حرمت دارد. بله آقای وزیر، دانشگاه حرمت دارد و امروز حرمت دانشجو و دانشگاه با برخی رفتارها بیش از پیش لگدمال شده است. رفتاری که از اراده های سلطه‌گرایانه نشئت می‌گیرد و دانشجویان را در تمامی ساحت‌ها و سبک زندگی، تحت کنترل خود و در قالب‌های از پیش تعیین‌شده می‌خواهد. در پوشش، رفتار و حتی خصوصی‌ترین امور زندگی هر دانشجو دخالت می‌کنند تا زندگی ما، آن شکلی باشد که می‌خواهند.

دانشگاه که از اساس باید نهادی مستقل باشد، امروزه از طرفی با وجود حراست و برخی نهادهای دیگر و البته دخالت نهادهای امنیتی در داخل دانشگاه به شکل حداکثری، بیش از پیش از استقلال خود فاصله گرفته و از طرفی دیگر به جای آن‌که محلی برای کنشگری و آموزش باشد، با سیاست‌هایی از قبیل کالایی‌سازی آموزش، دیوارکشی، دستورالعمل‌های گزینش و سهمیه‌بندی‌های مختلف به نهادی طبقاتی بدل گشته است. در این میان نهاد کنترل‌گر حراست همواره ناقض مفهوم دانشگاه مستقل و آزاد است، چرا که این نهاد با فلسفه‌ی سلطه و کنترل دانشجویان در تمامی ساحت‌های زندگی بوجود آمده و هیچ‌گاه نمی‌تواند به دور از سلطه و ارعاب باشد.

جای تأسف دارد که دانشگاه امروز، دانشگاهی است که دغدغه‌اش به‌جای تلاش برای حل بحران‌های عمیق اقتصادی و سیاسی کشور توسط دانشگاهیان در تلاش برای محدودسازی آن‌ها به طرق مختلف است، محدودیت‌های ایجادشده در خوابگاه‌ها، تفکیک برخی امکانات دانشگاه که منجر به حذف زنان در بسیاری از عرصه‌ها شده است، اخراج و ارعاب دانشجویان و اساتید دانشگاه، ممنوعیت از فعالیت‌های سیاسی آزاد در دانشگاه، احضار هر روزه‌ی دانشجویان به کمیته‌های انضباطی و بعضاً نهادهای امنیتی خارج دانشگاه تنها بخشی از فشارهایی است که امروز دانشگاه تحمل می‌کند.

و اما زنان دانشجو، ما شاهد حذف زنان در جامعه و در تصمیمات حاکمیت به‌واسطه‌ی تفکیک جنسیتی و اعمال سیاست‌های مردسالارانه هستیم، این سیاست‌ها از خیابان تا دانشگاه و محل‌کار به دنبال حذف زنان بوده تا بسیاری‌ از امکان‌ها را از آن‌ها سلب کند و در دانشگاه‌ها نیز با تفکیک امکانات علمی، پژوهشی، رفاهی و ورزشی و دخالت در پوشش و زندگی، نیمی از جمعیت دانشجویان را از ارتقا و پیشرفت محروم ساخته است. متأسفانه خوابگاه دانشگاهی امروز بیشتر تبدیل به اردوگاهی گشته است که حقوق ابتدایی هر انسانی در آن نقض می‌شود. همان‌طور که بارها دانشجویان فریاد زدند خوابگاه‌ها در حقیقت، بندی از زندان شده‌اند تا کنترل هرچه بیشتر خود را بر روی بدن و فکر دانشجویان به خصوص دانشجویان دختر اعمال کرده و حقوق شهروندی‌شان را به ارتجاعی‌ترین شیوهی ممکن نقض می‌کنند. قفل کردن درب خوابگاه بر روی دانشجویان و تعیین ساعت‌های ورود و خروج تنها بخشی از مقررات اردوگاهی در خوابگاه است.

امروز اما لازم می‌دانیم تا بار دیگر به برخی از حقوق دانشجویان تأکید کرده و اعلام کنیم از دانشگاه به عنوان سنگر آزادی و عدالت محافظت خواهیم کرد. ما به عنوان جمعی از دانشجویان سراسر کشور اعلام می‌کنیم که در برابر سیاست‌ها و ارادهی سلطه‌گرایانه‌ی حاکم مقاومت خواهیم کرد و به هیچ‌وجه شرایط موجود را نخواهیم پذیرفت و تا بهتر شدن شرایط و آزادی نهاد دانشگاه تلاش خود را ادامه می‌دهیم. همچین از تمام همکلاسی‌ها، معلمان و هم‌قطاران خود می‌خواهیم تا آزادی دانشگاه مقابل سیاست‌های اقتدارگرایانه مقاومت کرده و با مطالبه‌گری روز افزون خود مانع حمله‌ی اقتدارگرایانه به ساحت دانشگاه شوند.