بیانیه تشکل‌های مدنی مریوان در ارتباط با مرگ شلیر رسولی
تشکل‌های مدنی مریوان با صدور بیانیه‌ای ضمن تسلیت به خانواده‌ی شلیر رسولی زن قربانی تجاوز، قربانی شدن زنان در جامعه را نتیجه‌ی قانون و فرهنگ مردسالاری دانستند.
مرکز خبر- به گزارش خبرگزاری زن، روز جمعه ١٨ شهریورماه، تشکل‌های مدنی مریوان در رابطه با جانباختن شلیر رسولی زن قربانی تجاوز بیانیه‌ای صادر کرده و ضمن تسلیت به خانواده‌ی وی، مرگ شلیر رسولی و هزاران زن مانند وی را در نتیجه‌ی قانون و فرهنگ مردسالاری دانسته و وجود ارازل و اوباش در مریوان و تعرض آنان به جنگل‌ها، محیط زیست و منابع طبیعی و تجمعات معلمان را به پشتوانه‌ی نیروهای امنیتی دانسته و گفتند که این افراد در پناه قوانین ناکارآکد و انواع وابستگی‌ها به حکومت همچنان به جنایات خود ادامه می‌دهند.
متن کامل بیانیه‌ی تشکل‌های مدنی مریوان به شرح زیر است:
مرگ شلیر رسولی زن کورد قربانی خشونت و جنایت، برای خانوادە، بستگان و تمام زنان و مردان آزادی‌خواە، جان‌سوز، متأثرکنندە و تراژدیک بود. چنین جنایت هولناکی برای جامعە‌ی زنان و مردم کوردستان غیر قابل درک می‌باشد.
ما تشکل‌های مدنی مریوان ضمن تسلیت و ابراز همدردی عمیق با خانواده‌ی شلیر رسولی و تمامی زنان و مردان شرافتمند، از حضور باشکوه تمامی مردم، زنان مبارز و حق طلب، تشکل‌ها و جامعه‌ی مدنی مریوان در دفاع از حقوق زنان قربانی و ابراز انزجار و محکومیت این جنایت پلید، تشکر و قدردانی می‌نماییم. حضور شما زنان و مردان حق‌طلب و آزادی‌خواه حماسه‌ای ماندگار را به تاریخ مبارزات مردم کوردستان و مریوان در ۱۷ شهریور پیوست نمود.
بی‌گمان شلیر رسولی مثل هزاران زن مظلوم جامعه، قبل از قربانی شدن توسط یک مرد جانی و بیمار، توسط قانون و فرهنگ مردسالاری جامعه قربانی شده و هولناک‌تر از این حادثه، ترکیب تبعیض جنسیتی و شکاف طبقاتی و ناعدالتی در جامعه است. بنابراین ایجاب می‌کند که تمامی زنان و مردان عدالت‌خواه ضمن همراهی کامل با خانواده‌ی قربانی و جامعه‌ی قربانیان، انتقاد اصلی را متوجه ضعف‌های قوانین حاکمیتی در دفاع از حقوق زنان و فرهنگ مردسالاری جامعه نمایند.
برای تمامی مردم مریوان مبرهن است که سال‌هاست لات‌پروری و حضور آشکار و بی‌باکانه‌ی تعدادی ارازل و اوباش به پدیده‌ای اجتماعی تبدیل شده است. بی‌گمان آن‌ها در پناه حاشیه‌ی امنیتی و انواع وابستگی‌هایشان، جسارت تعرض به جنگل‌ها، محیط زیست و منابع طبیعی را داشته‌اند، همچنین تعدادی از آن‌ها به تجمعات قانونی معلمان در سال جاری در دفاع از حقوق خود وحشیانه تعرض نمودند. متأسفانه در اغلب موارد آن‌ها در پناه قوانین ضعیف و ناکارآمد و انواع وابستگی‌ها، همچنان به جنایات خود ادامه داده و هر از چندگاهی از مریوان و مردم مبارز آن قربانی می‌گیرند.
بی‌شک حماسه‌ی حضور هزاران نفری مردم در ۱۷ شهریور ۱۴۰۱، ضمن حمایت از شلیر رسولی و زنان قربانی تجاوز و دیگر قربانیان ناامنی، دارای پیامی جدی به حاکمیت در قصور از وظیفه‌ی ذاتی خود در دفاع از حقوق روای شهروندان می‌باشد. همچنین این حضور باشکوه و تاریخی، هشداری جدی به پدیده‌ی لات‌پروری و عدم امنیت عمومی در جامعه می‌باشد. بر همین اساس رسالت تاریخی تمامی مردم و تشکل‌های حق‌طلب و آزادی‌خواه ایجاب می‌کند که نسبت به وجود تبعیض و ناامنی زنان و شهروندان از تمامی ظرفیت‌های اقدام مدنی استفاده نمایند.