مرکز خبر- جمعی از جامعه‌شناسان به مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان بیانیه‌ای صادر کردند که طی آن با اشاره به برگزاری این روز در شرایطی که زنان ایران بیش از دو ماه است برای «اعتراض به خشونت و تبعیض جنسیتی» به خیابان آمده‌اند و با شعار «زن، زندگی، آزادی»،  «خشم تاریخی‌شان را از ستم جنسیتی فریاد می‌زنند»، افزودند: شعار «زن، زندگی، آزادی»، «ژن، ژیان، ئازادی» که در ریشۀ کردی‌اش، به نفی خشونت، حق حیات و رهایی زنان اشاره دارد، می‌کوشند، بار دیگر حقوق انسانی‌شان را در عرصه عمومی مطرح و بازپس بگیرند.

در این بیانیه با بیان خشونت بر زنان به عنوان «قدیمی‌ترین و در عین حال عادی‌ترین شکل خشونت بدون عقوبت»، که «برای اعمال سلطه مردانه و واداشتن زنان به اطاعت از فرامین و هنجارهای نظام مردسالاری کارکرد یافته است»، اعلام کرده‌اند: استیلای نظام فرهنگی و اجتماعی مردسالاری و روابط نابرابر قدرت مرد و زن، محیط خانواده را برای زنان ناامن و گاه به قتلگاه تبدیل کرده است. در ایران خشونت علیه زنان با شیوعی بیشتر از متوسط جهانی ادامه دارد و در اشکال گوناگونی چون خشونت خانگی، کودک همسری و قتل‌های ناموسی مشاهده می‌شود. تجربه خشونت برای زنانی که همزمان تحت ستم طبقاتی و قومیتی قرار دارند شدیدتر است.

همچنین با تاکید بر شکل‌گیری «ساختار اجتماع» موجود بر پایه‌ی « روابط نابرابر قدرت مرد و زن» اظهار داشته‌اند که این امر سبب شده تا خشونت علیه زنان تنها به خانواده محدود نشده و «در نظام حقوقی، ایدئولوژی و عرصه عمومی نیز به شکل مداوم و مستمر اعمال» شود.

در این بیانیه، ضمن تاکید بر مواردی چون «نقض حق انتخاب و کنترل پوشش زنان» در ایران و اعمال خشونت در این راستا با به کار گیری «امنیه، پاسبان و پلیس گشت ارشاد»، بر قتل حکومتی ژینا امینی
توسط نیروهای گشت ارشاد برای « گستراندن پوشش استاندارد» تاکید شده و اظهار کرده‌اند که: خشونت علیه این زن جوان در بستر نارضایتی اجتماعی برخاسته از شکاف طبقاتی، نابرابری‌های قومیتی و مذهبی و جنسیتی، فساد ساختاری و بی کفایتی و ناکارآمدی مدیریتی آتش خشم مردم را شعله‌ور کرد و زنان به عنوان پیش قراول اعتراض راهی خیابان شدند و در این راه چندین زن جان شان را از دست دادند.

این جامعه‌شناسان ضمن یادآوری در خصوص «هشدارهای مکرر دانشگاهیان، پژوهشگران و پیگیری فعالان حقوق زنان» و عدم دریافت پاسخ و تدبیر برای «مقابله با خشونت علیه زنان» اعلام کرده‌اند که «با احساس خطر از خشونت و تهدید فزاینده علیه زنان چه در حوزه خصوصی و چه حوزه عمومی، خواستار مقابله با خشونت علیه زنان و حذف زمینه‌ها و بسترهای آن هستیم».

امضا کنندگان این بیانیه ضمن ابراز نگرانی از گستردگی خشونت علیه زنان، با درک جنبش «زن، زندگی، آزادی» به عنوان یک حرکت نفی خشونت و صلح‌طلب که به دنبال بازگرداندن کرامت انسانی، آزادی و حق انتخاب به جامعه ایران به‌ویژه زنان است، خواستار پایان یافتن «خشونت خیابانی علیه معترضان، آزادی بازداشت شدگان، خروج پلیس از دانشگاه‌ها و حفظ امنیت و سلامت دانش‌آموزان» شده و افزودند: با فهم این که، در شرایط سیطره نظام مردسالاری کنترل همه جانبه بر زنان به مثابه حقی مردانه ترویج و خشونت به مثابه ابزار سلطه بر زنان عادی سازی می‌شود، و همزمان با آن نابرابری‌های طبقاتی و قومیتی به خشونت علیه زنان دامن می‌زند، خواستار شکل گرفتن عزمی جدی و عمومی برای پی‌ریزی جامعه‌ای هستیم که با برچیده شدن همه صور ستم و نابرابری، خشونت علیه زنان در آن محو شود.

ژاله شادی‌طلب، شهلا اعزازی، سیمین کاظمی، فاطمه موسوی ویایه، اعظم راودراد، عالیه شکربیگی، بیتا مدنی، آذر تشکر، نفیسه آزاد، گیتی خزاعی، فاطمه موسوی میرک، سمیرامیس شاه اسماعیلی و .