مرکز خبر- چهار دهه از کشتار سیاسی علیه زندانیان دهه ۶۰ می‌گذرد و نظام جمهوری اسلامی ایران، همچنان خانواده‌های جانباختگان را از یادآوری و سوگواری محروم می‌کند. نزدیک به دو سال است که درهای خاوران به روی خانواده‌ها بسته شده و حضور مأموران امنیتی مانع ورود آنان به گلزار شده است.

با وجود سرکوب مداوم، خانواده‌ها بر حق خود برای بزرگداشت یاد قربانیان پافشاری می‌کنند و نمی‌گذارند جنایت‌های دهه ۶۰، به ویژه قتل‌عام تابستان ۶۷، از حافظه و وجدان عمومی پاک شود.

این مقاومت نشانه‌ای از اعتراض سیاسی مستمر علیه فراموشی و سرکوب است.