اتاقک‌‌های امن برای نوزادان رها شده در ژاپن
اتاقک‌‌های امن، مکانی امن برای کودکانی کە مادرانشان بە هر دلیلی آنها را نمی‌خواهند. بیشتر کودکانی کە در این اتاقکها گذاشتە می‌شوند حاصل «تجاوز جنسی، فحشا و تجاوز محارم» هستند.
مرکز خبر- مدیریت بیمارستان «جیکی»، در جنوب ژاپن، اتاقک‌‌هایی ایجاد کردە تا مادرانی که به هر دلیلی بچه‌هایشان را نمی‌خواهند آنها را در مکانی امن بگذارند. پس از به صدا درآمدن زنگ خطر، پرستاران در عرض یک دقیقه خود را به این اتاقکها می‌رسانند.
تاکشی هاسودا، از پزشکان ارشد این بیمارستان، این طرح را یک شبکه‌ی ایمنی حیاتی می‌داند. او می‌گوید که کودکان رها شده بیشتر نتیجه‌ی «تجاوز جنسی، فحشا و تجاوز محارم» هستند.
از نظر تاکشی هاسودا مهم‌ترین نقش این سیستم «ایجاد آخرین مامن برای زنانی است که با جامعه بیگانه شده‌اند».
سائوری تامیناگا، از کارمندان این بیمارستان می‌گوید: ما تا قبل از خروج مادران برای حمایت مادر از کودک اصرار می‌کنیم اما پس از خروج آنها تسلیم می‌شویم و خود از کودکان حمایت می‌کنیم.
این بیمارستان، با یک خط تلفن، شبانه‌روزی برنامه «تولد محرمانه» را در کشور ارائه می‌دهد. تا کنون دو نوزاد در راستای این طرح به دنیا آمده‌اند که مادرانشان تایید کردەاند توسط والدینشان مورد تجاوز قرار گرفته‌اند. بر اساس این طرح، برای جلوگیری از فاش شدن هویت این کودکان در آیندە هویت آنها حتی برای کارمندان نیز محرمانه می‌ماند.
تاکنون در مجموع ۱۶۱ نوزاد و یک کودک نوپا در این اتاقکها گذاشته شده‌اند. با توجه به ناشناس بودن این نوزادان، مسئولان این بیمارستان برای رفاه کودکان تلاش می‌کنند تا هویتشان را شناسایی کنند و در نتیجه هویت ٨٠ درصد این را شناسایی و ٢٠ درصد نیز نزد والدینشان برگشته‌اند.
این بیمارستان که توسط مسیحی‌های کاتولیک مدیریت می‌شود، اتاقک‌‌های امن نوزادان را در سال ٢٠٠٧، با الهام گرفتن از یک طرح آلمانی افتتاح کرد.
محفظه‌ی کودک، برای رها کردن امن و ناشناس ماندن کودکان سال‌ها در برخی کشورهای جهان وجود داشته است و امروزه نیز در کشورهای کره‌ی جنوبی، پاکستان و آمریکا همچنان وجود دارد. اما استفاده از این طرح در بریتانیا ممنوع است. همچنین سازمان ملل، این طرح را به دلیل نقض حقوق کودک در شناخت والدین و هویتش، مورد انتقاد قرار داده است.
مسئله‌ی کودکان رها شده در دنیا، مسئله‌ی تازه‌ای نیست. هر ساله شمار زیادی از کودکان بنابه دلایل مختلف، به امید آینده‌ای بهتر، سر راه گذاشته می‌شوند.
رها کردن کودک و بی‌توجهی به سرنوشت او در کشورهایی با نگرش سنتی که هر کس فرزندی دارد، تحت هرگونه شرایطی، باید او را بزرگ کند، بی‌رحمانه به نظر می‌رسد. در این کشورها فرزندان دارایی والدینشان محسوب می‌شوند.
بیماری کودکان یکی از دلایل رها کردن کودکان است. در برخی کشورها، پزشکان به والدینی که کودکان بیمار یا معلول دارند توصیه می‌کنند که فرزندانشان را رها کنند، چون دولت بهتر از آنها مراقب این افراد است.
از مهم‌ترین دلایل رها کردن کودکان، فقر است. فقر و تنگدستی، والدین را ناچار به رها کردن کودکانشان می‌کند. چرا که امید این می‌رود که در جایی دیگر، آینده‌ای بهتر در انتظار فرزندشان باشد. در ایران، درحالی که حکومت سعی دارد با تبلیغات جمعیت را افزایش دهد، بحران‌های سیاسی و اقتصادی، هر روز گریبان‌گیر شمار زیادی از خانواده‌ها می‌شود و آنها را بیش از پیش به فقر نزدیک‌تر می‌کند. همچنین قوانین صادر شده در رابطه با افزایش جوانی جمعیت، از جمله، ممنوعیت سقط جنین و ممنوع کردن ارائه‌ی خدمات و داروهای ضد بارداری، جدا از مشکلات متعدد، می‌تواند آمار کودکان بی‌سرپرست را نیز بالا ببرد.