انتخابات اتحادیهی اروپا ۲۰۲۴: چه کسی شکست خورد، چه کسی پیروز شد و چه کسی آسیب دید؟
در این انتخابات حزب راست میانه قدرت خود را حفظ کرد، اما نگرانیهایی وجود دارد که افزایش جریان راست افراطی میتواند بر سیاستگذاری بروکسل تأثیر بگذارد.
مرکز خبر - سراسر اتحادیهی اروپا این آخر هفته برای راست افراطی، شاد و برای لیبرالها و سبزها یک کابوس بود. ساکنان ۲۷ کشور برای انتخاب پارلمان جدید اتحادیه به پای صندوقهای رای رفتند.
حزب راست میانهی مردمی اروپا (EPP) به ریاست اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا، بر موضع خود ایستاد و قویترین گروه در پارلمان اروپا باقی ماند. فون در لاین با لحن پیروزمندانه به حامیانش گفت: «ما آنها را متوقف خواهیم کرد، در این شکی نیست.»
انتظار میرود حضور رو به رشد راست افراطی در قلب اروپا سیاستهای بروکسل را متزلزل کند. ناظران میگویند که از آنجایی که فون در لاین قصد دارد برای دومین بار به عنوان رئیس کمیسیون اروپا انتخاب شود، باید با پارلمانی کمتر سازگار با محیط زیست، پراکندهتر و بهشدت در ستیز با مهاجران کنار بیاید و ادامه دهد.
برندگان
حزب راست میانهی مردم اروپا (EPP)، خود را به عنوان بزرگترین بلوک اتاق ۷۲۰ کرسی تأیید کرده و در مقایسه با انتخابات ۲۰۱۹ که مجموعاً ۱۸۲ کرسی داشت، هشت کرسی بیشتر به دست آورده است.
حزب راست افراطی هویت و دموکراسی (ID) به رهبری مارین لوپن از فرانسه، ۵۸ کرسی به دست آورد که ۹ کرسی بیشتر از دورهی پیش بود.
احزاب غیرمتعهد - که به طور کلی احزاب راست و چپ را شامل میشوند. در حال حاضر به هیچیک از گروههای سیاسی شناخته شده تعلق ندارند، آنها ۹۹ کرسی به دست آوردند که ۳۷ کرسی بیشتر از سال ۲۰۱۹ است.
محافظهکاران و اصلاحطلبان اروپایی (ECR) که تحت سلطهی نخستوزیر ایتالیا جورجیا ملونی است، چهار کرسی بیشتر از دورهی پیش به دست آوردند.
بازندهگان
ائتلاف سوسیالیستها و دموکراتها (S&D) منجر شد چپ میانه چهار کرسی از دست بدهد، اما این گروه همچنان با ۱۳۵ کرسی، دومین بلوک قوی پارلمان باقی ماند. با اینحال، این حزب در کشورهای بزرگی مانند اسپانیا، جایی که در سال ۲۰۱۹ به عنوان حزب اول انتخاب شد، رتبهی دوم را کسب کرد.
حزب لیبرال Renew Europe (RE) در یک ضربهی بزرگ ۲۲ کرسی را از دست داد.
حزب سبزها که در انتخابات ۲۰۱۹ به موفقیتهای بزرگی دست یافته بود، با از دست دادن ۱۹ کرسی ضربهی بزرگی خورد.
به گفتهی تحلیلگران، چنین دستاوردها و عقبنشینیهایی حاکی از تغییر شدید فضای سیاسی در اروپا نسبت به دور قبلی رایگیری در سال ۲۰۱۹ است.
وسلا چرنوا، شورای روابط خارجی اروپا، گفت: «جنگهای اوکراین و غزه، همراه با یک بحران اقتصادی مداوم در سراسر بلوک، یک جو بسیار مضطربتر برای پارلمان جدید خواهد ساخت و رایدهندگان را نیز نیازمند امنیت بیشتر میکند. معاون مدیر حزب راست افراطی به آنها وعدهی امنیت بیشتر داده است.»
اما چرنوا خاطرنشان کرد که انتخابات اتحادیهی اروپا، همهپرسی رهبران ملی است.
بازندگان و برندگان بزرگ در میان رهبران ملی چه کسانی هستند؟
حزب سوسیال دموکرات (SPD) به رهبری اولاف شولتز، صدراعظم آلمان، شکست سختی را متحمل شد و تنها حدود ۱۴ درصد از آرا را به دست آورد و پس از ائتلاف محافظهکار اتحادیهی دموکرات مسیحی (CDU) و اتحادیهی سوسیال مسیحی (CSU)، در جایگاه سوم قرار گرفت. با اینحال راست افراطی آلترناتیو آلمان (AfD)، ۳۰ درصد آرا را به خود اختصاص داده و برندهی بزرگ تاریخ خود شد. این حزب با ۱۶ درصد آرا بهترین نتایج تاریخ خود را به دست آورد.
این رایگیری باعث ایجاد یک زلزلهی سیاسی در فرانسه شد. در این کشور لوپن با حزب خود رالی ملی (RN)، ۳۰ درصد آرا را به دست آورد که تقریبا دو برابر حزب رنسانس (RE) با رهبری رئیسجمهور، امانوئل مکرون، است. در نتیجهی این شکست، مکرون پارلمان را منحل کرد و خواستار برگزاری انتخابات زودهنگام شد. رئیسجمهور اکنون سه هفته فرصت دارد تا رأیدهندگان فرانسوی را متقاعد کند که از حزب خود حمایت کنند.
این شب، همچنین برای حزب فیدس، رهبر ملیگرای مجارستان، ویکتور اوربان یک شب بهیادماندنی بود. اگرچه حزب او نزدیک به ۴۴ درصد آرا را به دست آورد، بااینحال این بدترین نتیجهی این حزب در تاریخ انتخابات پارلمان اروپا بوده است.
جورجیا ملونی، نخست وزیر ایتالیا، برندهی قطعی بود و برادران ایتالیایی او نزدیک به ۳۰ درصد آرا را به دست آوردند. این یک پسزمینهی سیاسی عالی برای او است، زیرا همزمان در حال آمادهشدن برای ریاست اجلاس سران گروه هفت (G۷) است که اواخر این هفته در فاسانو برگزار میشود.
در مجموع اینها چه معنایی میدهد؟
احزاب راست افراطی علیرغم دستاوردهای کلی خود، بین خودشان چنددسته شدهاند. به عنوان مثال، ID در ماه می پس از اظهارنظرهای یکی از رهبران حزب مبنی بر همدردی با نازیها، AfD آلمان را بیرون انداخت.
همچنین اولاف بوهنکه، مدیر برلین بنیاد اتحاد دموکراسیها، یک سازمان غیرانتفاعی، در مورد احزاب راست افراطی گفت: «همکاری به نام یک هدف برتر برای آنها پذیرفتنی نیست.»
به گفتهی بونکه، با وجود تمام اینها، گروههای راست افراطی پتانسیل این را دارند که سیاستهای اتحادیهی اروپا - بهویژه سیاستهای مربوط به تغییرات آبوهوایی، مهاجرت و سیاست خارجی، از جمله کمک به اوکراین را کند یا حتی مسدود کنند.