مرکز خبر- به گزارش خبرگزاری زن، روز شنبه ١٩ شهریورماه، انجمن صنفی معلمان سنه با صدور بیانیه‌ای در خصوص تجمعات اعتراضی مردم مریوان به مرگ شلیر رسولی زن قربانی تجاوز، ضمن تسلیت این واقعه به خانواده‌ی وی اعلام کرد که دلیل اصلی و بنیادین قتل شلیر رسولی و هزاران زن دیگر قربانی خشونت و تجاوز ساختارهای ویرانگر سیاسی- اقتصادی است که مردسالاری، نرینه محوری و لات‌پروری را ترویج کرده و سرکوب، به حاشیه راندن، بی‌قدرت‌سازی و ناتوان سازی زنان از سازوکارهای اساسی آن است.

 

متن کامل بیانیه‌ی انجمن صنفی معلمان به شرح زیر است:

زن‌کشی به خبر تکرارشونده‌ی هزاران شهر و روستا تبدیل شده است. شلیر رسولی، برای دفاع از خود در برابر تجاوز هیچ ابزاری به‌جز پرت کردن خود از پنجره نداشت. سقوط شلیر از پنجره، همزمان سقوط و ویرانی جامعه‌ای است که نمی‌تواند یا نمی‌خواهد برای زنجیره‌ی بی‌پایان زن‌کشی علاجی پیدا کند، جامعه‌ای که به جای اندیشیدن راه چاره‌ای واقعی، در یک مکانیسم روانی عجیب در این نمونه‌ی اخیر از قربانی یک قهرمان می‌سازد و با عناوینی چون «شهید پاکدامنی»، هولناکی این فاجعه را تماماً از ذهن مردم می‌زداید.

 

متأسفانه دلیل بنیادی قتل شلیر و هزاران زن دیگری که روزانه در دورتادور دنیا سلاخی می‌شوند در تار و پود خود جامعه و ساختار سیاسی و اقتصادی آن نهفته است. آن دست‌های خشمگینی کە برای التیام این داغ به طناب‌ دار اشاره می‌کنند، آخرین و نمایان‌ترین علت این قتل‌ها را می‌بینند. این خشم و این عدالت‌خواهی قابل فهم است، ولی تا زمانی که دلایل ساختاری این قتل‌های زنجیره‌ای مورد سؤال قرار نگیرد و تا زمانی که این خشم‌ها معطوف به این دلایل ساختاری نشوند، اعدام، بخوانید قتل دولتی، فقط یک داغ دیگر بر روان جمعی مردم می‌گذارد.

 

نباید فراموش کرد که دلیل اصلی و بنیادین قتل شلیر ساختارهای ویرانگر سیاسی_اقتصادی هستند که نرینه‌محوری، مردسالاری، لات و لمپن‌پروی از اجزای ارگانیک آن هستند، ساختارهایی که فقر و تباهی و ویرانی را تولید و بازتولید می‌کنند و سرکوب، به حاشیه راندن، بی‌قدرت‌سازی و ناتوان‌سازی زنان از سازوکارهای اساسی آن است برای نگه داشتن نظم حاکم، نظمی که از بیخ و بنیاد غیرعادلانه، غیراخلاقی و ویرانگر است. تراژدی قتل شلیر در متن این ساختار بیمار و ویرانگر اتفاق افتاد، و هر تلاشی برای التیام این درد تا زمانی که این سازوکارهای سرمایه‌دارانه و نرینه‌محوری هم‌دست و هم‌پیمان آن را نشانه نگیرد، هیچ راه برون‌رفتی پیدا نخواهد شد. در تجمع روز پنج‌شنبه ١٧ شهریورماه، یکی از شعارهای مترقی که سر داده می‌شد این بود: «پیاو سالاری و سەرمایە‌، هۆکاری ئەم بەڵایە / مرد سالاری و سرمایه، علت این تراژدی است». به این باید دولت را اضافه کرد، دولتی که به شکل سیستماتیک فقر، نابرابری، تبعیض و زن‌ستیزی را ترویج می‌کند و با نهادهای قانونی و آموزشی و تبلیغاتی‌اش این نابرابری‌ها را روزانه مهر و امضا می‌کند.

 

خوشبختانه مریوان یک جامعه مدنی پویا و فعالی دارد، حضور هزاران نفر در مراسم خاکسپاری و تبدیل کردن مراسم تشییع جنازه‌ی شلیر به یک راهپیمایی اعتراضی نشان از میزان آگاهی سیاسی و اجتماعی مردم و میزان مسؤلیت‌پذیری آن‌ها در مواجه با تراژدی‌های جمعی و عمومی است. خیابان‌های مریوان دهه‌هاست که با این همبستگی‌ها آشنا هستند و این امید و دلخوشی بزرگی است. بخش بزرگی از این مردم بدون تردید می‌دانند که شلیر یک قربانی بود، قربانی‌ای که اگر مرگ را در آن لحظه انتخاب نمی‌کرد، در فردای پس از تجاوز، هیچ مأمن و پناه‌گاهی برایش نبود. تمام سازوکارهای حقوقی، قانونی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که زن‌کشی را فعالانه ترویج می‌کنند و هنجارهای اجتماعی حاکم بر بخشی از جامعه در قالب ناموس‌پرستی و پاکدامنی دقیقاً امتداد این سازوکارهای حقوقی و سیاسی نرمحور و زن‌ستیز هستند.

 

انجمن صنفی معلمان کردستان-مریوان تراژدی قتل شلیر را به خانواده‌ی ایشان و همه‌ی زنان داغ دیده‌ی مریوان تسلیت می‌گوید و خواهان بازبینی و اصلاح سازوکارهای حقوقی و ساختارهای اقتصادی و اجتماعی حاکم در راستای توانمندسازی زنان و پایان دادن به تراژدی تکرار شونده‌ی زن‌کشی است.