مرکز خبر- بە گزارش خبرگزاری زن، سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری ایران در گزارشی هشدار دادە است «تعداد شهرهای بیابانی از ۱۴ مورد در آغاز برنامه‌ی چشم‌انداز ۲۰ ساله اکنون به حدود ۲۱ استان افزایش یافته است».

 بر اساس نقشه‌ها و مدل‌سازی‌های بین‌المللی سازمان توسعه عمران ملل متحد (UNDP) ایران جزو کشورهایی است که به دلیل تغییرات اقلیمی و خشکسالی در سال ۲۰۲۵ با بحران شدید آب مواجه خواهد شد و در سال ۲۰۴۰ به نهایت حد بحران شدید آب می‌رسد.

همچنین سرپرست سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری در مراسم معارف سرپرست سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری ایران گفتە است:  از ۳۰ میلیون هکتار عرصه‌های زاگرس، نزدیک به ۶ میلیون هکتار آن جنگل است و این جنگل‌ها تامین کننده ۴۰ درصد آب ایران می‌باشند.

بر اساس این گزارش، برای کشاورزی موفق در شهرهای پایین دست زاگرس باید پوشش گیاهی این منطقه به درستی حفظ شود،  این در حالی است که از ۶ میلیون هکتار جنگل زاگرسی نزدیک به ۱.۲ میلیون هکتار آن به دلایل مختلف از جمله تغییرات آب و هوایی و تغییراتی که انسان‌ها در زیرآشکوب این جنگل‌ها ایجاد کرده‌اند با مشکلاتی همچون خشکیدگی بلوط و هجوم آفات درگیر هستند.

دامنه‌های رشته کوه زاگرس زیستگاه بیش از ۵۰ درصد خانوار و تامین کننده ۴۰ درصد آب کشور است که هر هکتار آن سالانه ۶۰ تن ریزگرد را در خود رسوب می‌دهد. جنگل‌های زاگرس این توان را دارند که به طور میانگین یک هزار متر مکعب آب را در سال به تدریج جذب، تولید و آزاد کنند و این ظرفیت در پوشش گیاهی البرز به طور متوسط ۱۵۰۰ متر مکعب آب در سال است.

گزارش‌های مختلف حاکی از آن است، عوامل انسانی و عدم مدیریت صحیح از جمله احداث سد، حفر چاه و استفاده از آب چشمه‌سارها برای تامین آب شهرک‌های مصنوعی و صنعتی و توسعه روستاها بر تغییر پوشش گیاهی تاثیر گذاشتە است. بحران کم‌آبی و گسترش خشکی و بیابان‌زایی و ریزگردها در بخش‌های مختلف ایران، به ‌طور مستقیم بر اقتصاد محلی کشاورزان، وضعیت خانواده‌ها، شرایط شغلی و وضعیت روانی و اجتماعی انسان‌ها، همچنین بر سلامتی و بهداشت مردم، اثرات منفی جبران‌ناپذیری گذاشته است.