٨٩همین سالگرد کشتار سمیل/ قتل‌عام ۵ هزار آشوری-کلدانی
شهروندان سریانی که قرن‌هاست با قتل‌عام مواجه بوده‌اند، گفتە شدە تنها در یک اتاق ۸۱ آشوری از روستای باز به طرزی وحشیانه قتل‌عام شدند. کشیش‌ها شکنجه و مثله شدند. زنان مورد تجاوز و تعرض قرار گرفته و مجبور شدند برهنه در مقابل فرماندهان ارتش عرب رژە بروند.
مرکز خبر- در ٧ اوت ١٩٩٣ نیروهای عراقی و شرکای منطقه‌ای ۵ هزار تن از شهروندان آشوری- کلدانی را در شهر سمیل قتل‌عام کردند و ۶٠ روستا غارت شد. کشتار در آمِدی، زاخو، دهوک ( ۶٠٠ نفر آشوری قتل‌عام شدند)، شیهان و موصل تحت عنوان جهاد رخ داد و حملات از ۴ اوت ١٩٣٣ آغاز و تا ١۴ اوت ادامه یافت.
زبان سریانی از دوران حضرت عیسی توسط مسیحی‌ها بە کار گرفتە شدە و یکی از قدیمی‌ترین مردمان بین‌النهرین هستند. سال ١٩١۵، سریانی‌ها با کشتار سیفو مواجه شدە و ٧٠٠ هزار سریانی تنها ٢٠٠ هزار نفر بدون هویت باقی ماندند. علاوە بر این نسل‌کشی صدها زن فروخته شدە و مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند. پس از نسل‌کشی، بسیاری از شهروندان سریانی به دلیل سیاست‌های ترک‌ها و عثمانی‌ها هویت خود را از دست داده‌اند.
گفتە شدە تنها در یک اتاق ۸۱ آشوری از روستای باز به طرزی وحشیانه قتل‌عام شدند. کشیش‌ها شکنجه و مثله شدند. زنان مورد تجاوز و تعرض قرار گرفته و مجبور شدند برهنه در مقابل فرماندهان ارتش عرب رژە بروند. از کتب مقدس در افروختن آتش برای سوزاندن زنان استفاده شد. کودکان را با خودروهای نظامی زیر گرفتە، زنان باردار را به سرنیزه کشیدند. کودکان را در هوا تاب می‌دادند و با سرنیزه به دیوار میخکوب می‌کردند.
با آنکە ١٠٧ سال از نسل‌کشی سیفو می‌گذرد اما این اقدامات علیه سریانی‌ها همچنان ادامه دارد. کلیساها، خانه‌ها و صومعه‌ها تصرف، غارت، سوزانده و ویران می‌شوند. هفته‌ی گذشته دولت ترکیه روستاهای آشوری‌ها در نواحی رودخانه‌ی خابور در شمال و شرق سوریه را مورد هدف قرار داد. در این حملات یک نفر کشته و سه تن از آزادیخواهان آشوری زخمی شدند. از سوی دیگر در همان هفته، بر اثر حمله موشکی بە افتتاحیەی کلیسای ارتدکس ایاصوفیه در شهر سوقیلبیا در سوریه، دو نفر کشته و ١٢ نفر زخمی شدند.
پس از سیفو، تمامی آکادمی‌ها و مدارسی که زبان سریانی تدریس می‌کردند، سوزانده و ویران شدند. امروزه سریانی یکی از زبان‌های در خطر انقراض است. مردم سورگونا در شرق سوریه در سال ١٩٢٣-١٩٢۴مجبور به مهاجرت به جولمرگ وان شدند، پس از شروع بازگشت به سرزمین خود، مدتی با فشارهای نظامی و قبیله‌ای مواجه شدند. در ١٣ اوت ١٩٢۴ فرمانده موقت ترکیه گزارشی تهیه کرد و هیئت وزیران آن را پذیرفت و فردای آن روز به مناطقی که سوری‌ها در آن زندگی می‌کردند حمله کردند.
در ١٢ سپتامبر تا ٢۶ سپتامبر ١٩٢۴ در نتیجه همکاری برخی از قبایل در جولمرگ، الکه، اورامار، چَله، آمدیان و اطراف آن، حملات و کشتارهایی سریانیهای شرق صورت گرفت. در این حملات صدها سریانی کشته و کلیساها غارت و سوزانده شدند. در نتیجەی تبعید بە جولمرگ، حدود ٨٠ هزار شهروند ناستوری-سریانی شرق آواره شدند. کشتار به جولمرگ و اطراف آن محدود نبود. پس از سیفو، سریانیهای ترابدین به سوریه تبعید شدند و سریانیهای شرق نیز به دلیل سیاست‌های نسل‌کشی مجبور به مهاجرت شدند. در نتیجەی اخراج از جولمرگ، در مجموع ١٠٠ هزار سریانی از ترکیه اخراج شدند.
در دهەی ١٩٨٠ ، سیاست ناپدیدسازی اجباری و مهاجرت علیه مردم سریانی اجرا شد. هزاران سریانی دوباره وارد مسیرهای مهاجرت شده و خانه‌های خود را ترک کردند. در طول نسل‌کشی و مهاجرت‌‌های اجباری صدها نفر بر اثر گرسنگی و شکنجە جان خود از دست دادند.