مرکز خبر - در تاریخ ۱۰ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۹، زینب جلالیان بدون اطلاع قبلی به خود و خانواده‌اش در ابتدا به زندان دیزل‌آباد و پس از ممانعت زندان از پذیرش به زندان قرچک ورامین منتقل شد. انتقال‌های مکرر به زندان قرچک، بهداری زندان اوین، زندان مرکزی کرمان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه ‌و سپس «زندان مرکزی یزد»، بخشی از اعمال شکنجه‌های نهادهای امنیتی و سازمان امور زندان‌ها علیه وی بوده است.

روایت ضمیمه شده با قرائت «منصوره بهکیش» از نامه‌ی مشترک زینب جلالیان و سهیلا حجاب است که در تاریخ ۳ تیر ۱۳۹۹ در زندان قرچک ورامین به‌نگارش درآورده بودند‌:

"بازرسی‌های وحشتناک بدنی و غیرانسانی و استفاده از دستبند و پابند، به شیوه‌های قرون وسطایی و مطابق اصول برده‌داری، بخشی از رنجنامه‌های ماست. یعنی جنسیت زنانه‌ی ما، آنقدر برای جمهوری ضدزن، وحشت به‌همراه دارد که برای جا‌به‌جایی ما از محافظان متعدد، همراه در غل و زنجیر کردن دست و پاهایمان باید استفاده شود؟"\ آرشیو

 

ویدیو از صفحه‌ی توییتر "۱۰۰ روایت، ۱ روایت"