٣٠ خردادماه روز حمایت از زندانیان سیاسی در ایران

٣٠ خردادماه روز حمایت از زندانیان سیاسی در ایران، روز اعتراض به سرکوب و بی حقوقی تحمیل شده به مردم است. روز اعتراض به شکنجه و زندان و اعدام، اعتراض به اذیت و آزار، تهدید و فشار بر فعالین سیاسی است.

مرکز خبر- روز ٣٠ خردادماه، بە روز حمایت از زندانیان سیاسی در ایران شناختە شدە است. بزرگداشت این روز در حالی است کە در روزهای اخیر با افزایش نارضایتی مردم و برگزاری تجمعات اعتراضی، بازداشت و سرکوب فعالین صنفی نیز افزایش چشمگیری داشته است.

روز حمایت از زندانیان سیاسی در ایران در حالی برگزار می‌شود که هزاران زندانی سیاسی در ایران بدون هیچ‌گونه حقوقی به‌سر می‌برند. زندانیان سیاسی کورد، بلوچ، عرب، فارس و سایر اتنیک‌های ساکن ایران که هیچ‌گاه حقوقی برای آن‌ها در قوانین جمهوری اسلامی وجود نداشته و ندارد.

زینب جلالیان زندانی سیاسی کورد، که بیشترین حکم محکومیت را در بین زندانیان سیاسی زن دارد (حکم حبس ابد) از سال ١٣٨٨ بدون حتی یک روز مرخصی، بدون درمان در زندان به سر می‌برد. این زندانی سیاسی از سال ١٣٩٣ به دلیل شکنجه‌های زیاد دچار مشکل بینایی شده و به درمان فوری نیاز دارد، اما به او اجازه‌ی درمان داده نمی‌شود.

مریم کبیری دبیر مدارس استثنایی منطقه ٢ آموزش‌وپرورش تهران، هنگام بیرون رفتن از منزلش توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت شد. بستگان مریم کبیری گفتند که به شدت بیمار است اما شعبه‌ی ۶ بازپرسی اوین از تحویل دارو به وی خودداری می‌کنند.

زهرا محمدی، فعال مدنی و معلم زبان کوردی، به جرم تدریس زبان مادری‌اش که یکی از حقوق اصلی هر انسانی است به پنج سال حبس محکوم شد. جمهوری اسلامی او را متهم به «تشکیل گروه علیه امنیت ملی» کرده و بدون هیچ دلیل و مدرکی برای او پنج سال حبس تعیین کردند.

سپیده قلیان، فعال مدنی و سیاسی در سال ١٣٩٧ در جریان اعتراضات کارگری خوزستان بازداشت شد. در تیرماه ١٣٩٩ به زندان منتقل شد، به اتهام «اخلال در نظم عمومی، اقدام علیه امنیت ملی، فعالیت تبلیغی علیه نظام» به ١٩ سال و شش ماه حبس محکوم شد.

زمانه زیویه ٢٩ ساله مادر یک فرزند خرسال است. نیروهای اطلاعات سنه (سنندج) بدون ارائه‌ی دستور قضایی او را بازداشت کرده و با خود بردند.

بهاره سلیمانی، پرستار ساکن تهران به اتهام «شرکت در اداره‌ی یک گروه غیرقانونی، فعالیت تبلیغی علیه نظام» به شش سال و هشت ماه حبس محکوم شد.

شادی گیلک، فعال مدنی ساکن تهران، به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به یک‌سال حبس محکوم شد.

سعدا خدیرزاده دارای دو فرزند، در زمان بازداشت یک ماهه باردار بود. در تمام مدت بازداشت خود از ملاقات با خانواده و دسترسی به وکیل محروم بود.

صبا کردافشاری، ٢٣ ساله به دلیل مخافت با حجاب اجباری به ٢۴ سال حبس محکوم شد.

نرگس محمدی، فعال حقوق‌بشر به دلیل فعالیت در کانون مدافعان حقوق‌بشر از کار خود اخراج شد. به اتهام « اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور، فعالیت تبلیغی علیه نظام» به ٨ سال حبس و ٧۴ ضربه شلاق محکوم شد.

این زندانیان زن نمونه‌هایی از زنانی هستند که بدون هیچ مدرک قانونی، فقط بر مبنای استدلال نیروهای امنیتی سپاه و اطلاعات ایران در زندان به سر می‌برند.