برچم جودی

کوبانی- در حملات مزدوران داعش به کوبانی که در ١۵ سپتامبر سال ٢٠١۴ آغاز شد، بیشتر شهر کوبانی ویران شد. اما ساکنان محلی کوبانی با گویش محلی خود می‌گویند: «هیچ سنگی بر روی سنگ نمانده بود، اما در میان ویرانی‌ها و خرابه‌های خیابان‌های کوبانی، امیدهایی برای ساختن آینده‌ای آزاد پدید آمد.»

در نبرد کوبانی که به عنوان مقاومت صدساله‌ی خلق کورد نام برده می‌شود، علاوه بر دلاوری‌های رزمندگانی که برای محافظت از اشغال کوبانی در برابر مزدوران داعش جنگیدند و از آن دفاع کردند، سازه‌ها، مجسمه‌ها و تپه‌ها نیز به بخشی از مقاومت تاریخی کوبانی تبدیل شدند. زمانی که مبارزان راه آزادی و خلق کوبانی در برابر حملات وحشیانه‌ی مزدوران داعش مقاومتی تاریخی از خود نشان دادند و تا رسیدن به پیروزی مقاومت کردند، نمادهای کوبانی نیز موجودیت خود را حفظ کرده و به مبارزان انگیزه‌ی مبارزه تا رسیدن به آزادی دادند. یکی از این نشانه‌های ارزشمند و پر معنا و مقدس برای تمامی خلق کورد و عاشقان کوبانی، میدان آزادی است.

میدان آزادی در زمان استقرار نیروهای فرانسوی در سوریه ساخته شده است. مجسمه‌ی باز (پرندەی شاهین) که در این میدان نصب شده است توسط فردی از اهالی کوبانی ساخته شد و در سال ٢٠٠۶ توسط شهرداری رژیم سوریه در این میدان نصب شد و به نام میدان اکسپرس نامگذاری شد. در آن زمان جوانان میهن‌دوست کوبانی هر شب مجسمه‌ی باز را به رنگ‌های سبز، قرمز و زرد(رنگ‌های پرچم کوردستان) رنگ می‌کردند و رژیم بعث سوریه هر روز صبح رنگ آن را تغییر می‌داد و مجسمه را سفید می‌کرد. نقاشی مجسمه‌ی باز در میان جوانان کوبانی به یک فرهنگ تبدیل شد و آن‌ها مجسمه‌ی باز را به عنوان نماد مقاومت و آزادی می‌دانستند. با شروع انقلاب در ١٩ جولای ٢٠١٢ میدان باز به مرکز اعتراضات خلق کوبانی تبدیل شد. از این رو با انقلاب روژآوای کوردستان نام میدان اکسپرس به میدان آزادی تغییر یافت و مجسمه‌ی باز به رنگ سبز، قرمز و زرد تزئین و به نماد مقاومت تبدیل شد.

در سپتامبر ٢٠١۴، مزدوران داعش با هدف نسل‌کشی، کشتار، غارت و تخریب کوبانی را مورد حمله قرار دادند. حملات مزدوران داعش از حد وحشی‌گری و وحشت فراتر رفت، از انواع سلاح‌های جنگی استفاده کردند و از سه جبهه سعی کردند کوبانی را تصرف کنند و در برابر این حمله، جوانان و مبارزان یگان‌های مدافع خلق (YPG) و یگان‌های مدافع زنان (YPJ) در انقلاب ١٩ جولای برای حفاظت از کوبانی خود را فدا کرده و تا آخرین لحظه‌ی پیروزی جنگیدند.

در مقاومت کوبانی، میدان آزادی یا میدان باز بار دیگر به خلق کوبانی و مبارزان روحیه و انگیزه‌ی مقاومت داده و تا رسیدن به پیروزی از موجودیت خود دفاع کرد. میدان آزادی به طور کامل ویران شد، چند گلوله به مجسمه‌ی باز اصابت کرد، اما هنوز پرنده‌ی در حال پرواز مقاومت خود را متوقف نکرد و سقوط نکرد. برای کسانی که در داخل کوبانی می‌جنگیدند و همچنین برای کسانی که لحظه به لحظه مقاومت کوبانی را دنبال می‌کردند، میدان آزادی به نماد و باور پیروزی تبدیل شد و گفته می‌شد تا زمانی که پرنده‌ی باز پابرجا باشد کوبانی سقوط نخواهد کرد.

هنگامی که انسان به چشمان باز کوبانی نگاه می‌کند، انگار این مجسمه احساسات انسان را مورد خطاب قرار می‌دهد. مانند این است که این باز می‌گوید: «بار من هم خیلی سنگین بود، چون فهمیدم موفقیت کوبانی در مقاومت من است. به همین دلیل با پابرجا ماندنم به رزمندگان و مبارزان روحیه دادم. من امید و ایمان به پیروزی را در قلب مبارزان و خلق کورد زنده کردم. من انرژی پیروزی و موفقیت را با رنگ درخشان خود پخش کردم و برای همیشه به عنوان نماد موفقیت، آزادی، استقلال و سرافرازی باقی خواهم ماند.»

در نتیجه معلوم می‌شود که سنگ‌ها، ساختمان‌ها، دیوارها، مجسمه‌ها، میدان‌ها، کوه‌ها و طبیعت کوردستان از فرزندان خود حمایت می‌کنند و می‌توان گفت معجزەآسا دم اعتماد بە دشمنان را بازگو می‌کنند.