املین پنکهرست گلدن (۱۸۵۸ – ۱۹۲۸) یک فعال سیاسی بریتانیایی و رهبر جنبش حق رأی بریتانیا بود که به زنان کمک کرد تا حق رای به دست آورند و تاوان آن را با ۱۱ بار زندان پرداخت.

در سال ١٩٩٩، مجله تایم او را به عنوان یکی از ١٠٠ فرد مهم قرن بیستم انتخاب کرد. وی به دلیل برنامه‌های رادیکال‌اش بسیار مورد انتقاد قرار گرفت و مورخان درباره اثربخشی این طرح‌ها اختلاف نظر دارند، اما کار او عنصری حیاتی در دادن حق رأی به زنان در بریتانیا تلقی می‌شود.

در نتیجه آن جنبش اعتراضی که بریتانیا را تکان داد، قانونی در سال ١٩١٨ تصویب شد که به زنان بالای ٣٠ سال اجازه رای می‌داد و پس از ١٠ سال، به ٢١ سال کاهش یافت و در نتیجه این حق را بین زن و مرد به طور یکسان برابر کرد.

صد سال پس از ایجاد حق رای زنان بریتانیایی و دو سال پس از مرگ او، مجسمه‌ای از وی در سال ١٩٣٠، در پارک ویکتوریا در شهر لستر انگلستان افتتاح شد. مجسمه او را ایستاده در حال سخنرانی نشان می‌دهد، در حالی که دستش به جایی اشاره می‌کند که اولین تظاهرات فعالان زن در آن زمان از آنجا آغاز شد.