سریس یا سیریز در آیین روم باستان به عنوان الهه کشاورزی، غلات، حاصلخیزی و روابط مادری شناخته می‌شد. او یکی از ایزدبانوان اصلی رم بود و در چارچوب «دهما» یا «ثالوث آوِنتین» جای داشت؛ گروهی که رومیان از آن با عنوان «آیین‌های سریس یونانی» یاد می‌کردند.

سریس در میان چندین الهه کشاورزی رم جایگاه ویژه‌ای داشت و معادل رومی الهه‌های یونانی در میان دوازده خدای المپیک به شمار می‌رفت. به باور اندیشمندان رومی، نام «سریس» از فعل لاتین «جریر» گرفته شده است که به معنای «بارور کردن، زاییدن و تولید کردن» می‌باشد. این نام‌گذاری نشان‌دهنده پیوند سریس با باروری انسانی، دامداری و کشاورزی است.

از این الهه، مجسمه‌ای مرمرین به جا مانده که قدمت آن به حدود ۶۰۰ سال پیش از میلاد بازمی‌گردد. در این مجسمه، سریس در حالت نشسته نمایش داده شده و لباسی بلند و گشاد از نوع سنتی رومی بر تن دارد. بر روی سر او پوششی ابریشمی قرار گرفته که بخشی از موهای پشت سرش را می‌پوشاند. این تصویرگری، جلوه‌ای از شأن و جایگاه الهی او در فرهنگ رم باستان را نشان می‌دهد.