بروید به جان موهایم دعا کنید که طناب دارتان رنگی است...

دروغ است که جنگ چهره‌ زنانه ندارد

زن خودِ جنگ است، انقلابی است برای بودنِ تَنَش، روحش، فکرش، هنرش... زن انقلاب است.

می‌جنگم پابەپایتان، من مسلح بە خشمم.

بکُشیدم تا دوبارە شوم، هزاربارە شوم دیگر سلاحتان از کشتن افتادە، این من هستم میلیون‌ها من...

و می‌سپارم خودم را به موهایم و می‌مانم، تا آزادی...

بیشتر و بیشتر می‌شوم و سَیلی از بودنم هلاکتان می‌کند.

بروید به جان موهایم دعا کنید که طناب دارتان رنگی است...

شما مرگید، لابد وقت رفتنتان است که سرزمینم دارد جان می‌گیرد و زنده می‌شود، زنده می‌شود  به زن، به زندگی، به آزادی.

آنقدر از رسیدن آزادی مسرورم که نمی‌میرم گلوله‌ها اثر نمی‌کنند تنها نفسم را می‌بُرند. خونم این روزها از حوصله خارج است و مُدام روان، اما جانم هست، فریادم هست...

زخم‌هایم برای بعد، مردنم برای بعد، امروز می‌جنگم و می‌مانم که مقاومت زندگیست.

برای ژن، ژیان، ئازادی.