مرکز خبر- کارنامه‌ی جمهوری اسلامی مملو از جنایت‌ها و اعدام‌های دسته‌جمعی از جمله کشتار و اعدام خلق کورد از اوایل انقلاب تا سال ۶٨ است، فتوای جهاد خمینی در برابر مردم بی دفاع سنه در سال ۵٨، اعدام‌های دستە جمعی سال ۶٧ و کشتار زندانیان سیاسی در این سال، اعدام بهاییان در اوایل انقلاب، قتل‌های زنجیره‌ای، اعدام دستەجمعی فعالین سیاسی و مدنی اتنیک‌های دینی ایران در بین سال‌های ۵٧ تا ١٣۶٨ به دستور خمینی نمونه‌های کوچکی از کشتار و قتل‌عام سال‌های نخست حاکمیت جمهوری اسلامی است که می‌توان به آن اشاره کرد.

٢٨ خردادماه یکی از روزهایی است که در تاریخ جنایات حکومت اسلامی ایران به یادگار مانده است. این روز سالگرد اعدام ١٠ زن بهایی است که در سال ١٣۶٢ در زندان عادل ‌آباد شیراز به دلیل اعتقاد خود به دین بهاییت در میدان چوگان شیراز اعدام شدند. مقامات وقت به آن‌ها گفته بودند یا مسلمان شوند یا اعدام خواهند شد! آن‌ها پیش ‌از انتقال به زندان عادل‌آباد شیراز، در بازداشتگاه سپاه شکنجه شده بودند. اجساد این زنان هرگز به خانواده‌هایشان تحویل داده نشد.

مونا محمودنژاد ١٧ ساله، طاهره ارجمندی ٣٠ ساله (پرستار)، اخترثابت ٢۵ ساله (پرستار)، رؤیا اشراقی ٢٣ ساله (دانشجوی اخراجی دامپزشکی)، شهین دالوند ٢۶ ساله (فارغ‌التحصیل جامعه شناسی)، مهشید نیرومند ٢٨ ساله (فارغ‌التحصیل فیزیک)، سیمین صابری ٢۵ ساله (کارمند)، عزت جانمی ۵٨ ساله، نصرت غفرانی ۴۶ ساله و زرین مقیمی ٢٩ ساله (لیسانس ادبیات) اسامی زنان بهایی است کە تنها بە دلیل عقایدشان در مبارزە با ارتجاع جانباختند.

بلافاصله بعد از اعدام زندانیان بهایی، در تیرماه سال ١٣۶٢ نیز چندین زندانی سیاسی زن از جمله الهه دکنما که پیش ‌از مرگ روی پاهایش نوشته بود که به وی تجاوز شده در شیراز اعدام شدند.