زنان آمد که با حداقل دستمزد کار می‌کنند می‌گویند "ما جایگزین دیگری نداریم"

زنان شاغل کارخانه‌ی آجر با عشق سختی‌های کار را پشت سر می‌گذارند. افرادی که به دلیل بحران اقتصادی برای تامین نیازهای خود به برق، آب، گاز طبیعی، غذا، پوشاک و چیزهای دیگری دچار سختی می‌شوند، به دلیل افزایش مالیات با مشکلات بزرگی روبرو هستند. زنانی که مجبورند بدون بیمه و با حداقل دستمزد در کارخانه‌ی آجر در آمد (دیاربکر) کار کنند، می‌گویند که جایگزین دیگری ندارند. زنان تقریبا سختی‌های این کار را با فراهم ساختن محیط فراموش می‌کنند.

 

مدینه مامداوغلو

آمد - نرخ بیکاری در ترکیه با روند همه‌گیری افزایش یافته است. زنان کارگر، به ویژه در این فرایند مواجهه با مشکلات و نقض حقوق بشر، در شرایط سخت مصرف روزانه‌ی خانه را تهیه می‌کنند. زنانی که ساعت‌ها در کارخانه‌ی آجر آمد(دیاربکر) در گرد و غبار کار می‌کنند ، می‌گویند در این کارخانه تحت سخت‌ترین شرایط کار می‌کنیم تا فرزندان ما گرسنه نماند. زنانی که بین ساعت ۰۸.۰۰-۱۷.۰۰ کار می‌کنند اعلام می‌کنند که ۱۰ ماه با حداقل دستمزد کار می‌کنند. زنان می‌گویند آجرهایی را که از دستگاه بیرون می‌آید در چادرها قرار می‌دهند، توضیح دادند که آنها با قدرت ماهیچه‌های خود ساعت‌های طولانی کار می‌کنند و با روحیه‌ای که به یکدیگر می‌دهند لحظات سخت و دشوار به لحظات شادی تبدیل می‌شوند.

 

"یادگیری ما برای کار روزها طول می‌کشد"

خانم شاهین، کارگر زن که ۱۳ سال در کارخانه کار می‌کند، در مورد سختی‌های کار می‌گوید. خانم شاهین توضیح می‌دهد که زنان روزانه کار یاد می‌گیرند و در این روند بسیار خسته می‌شوند و می‌گوید زنان مسن نیز به دلیل مشکلات مالی مجبور به کار هستند. خانم شاهین گفت: "این کار برای زنان جوان راحت‌تر است. زنان مسن به سختی کار می‌کنند یک روز کار کرده، دو روز کار نمی‌کنند، سپس دوباره شروع می‌کنند. آنها به آرامی یاد می‌گیرند. کاری که انجام می‌دهیم سخت است، اما باید سخت کار کنیم. در اینجا، آجرها در ماشین‌آلات تولید می‌شوند، آنها را بیرون می‌آوریم و روی میزها می‌چینیم. در ماه‌های زمستان، ما با برپایی چادر روی میزها کار می‌کنیم. ما بدون وقفه کار می‌کنیم."

 

"ما بدون بیمه برای دستمزد کمتر کار می‌کنیم"

خانم شاهین توضیح داد که زنان مجبور به کار در کارخانه‌ها هستند زیرا نمی‌توانند کار پیدا کنند و توضیح داد که زنان برای تأمین معاش خود مجبورند در گرد و غبار کار کنند. خانم شاهین در ادامه‌ی صحبت‌های خود می‌گوید: "ما حداکثر ۱۰ ماه است که اینجا کار می‌کنیم، در فصل زمستان و باران زیاد نمی‌توانیم کار کنیم. اما وقتی تابستان فرا می‌رسد، ما دوباره سر کار هستیم. زنان برای جلوگیری از گرسنگی، و محتاج نبودن به مردان و دولت کار می‌کنند. دولت مالیات‌ها را بسیار افزایش داده است، بنابراین مردم نمی‌توانند در هر جایی پول پیدا کنند. پول آنها نیز برای آنها کافی نیست. شغل ما بیمه نیست، ما با حداقل دستمزد کار می‌کنیم. "

 

"ما تا پایان فصل با هم کار خواهیم کرد"

خانم شاهین توضیح می‌دهد که محیط کار آنها که فقط مختص به زنان است اجازه می‌دهد تا سختی‌های کار را تحمل کنند و می‌گوید اگرچه کار آنها دشوار است، اما آنها با وجود زنان اطرافشان وقت کار را به آسانی پشت سر می‌گذارند. خانم شاهین در پایان می‌گوید: "ما با زنان رابطه‌ی خوبی داریم، سعی می‌کنیم کار را آسان کنیم. ما غذای خود را اینجا می‌خوریم، وقتی در اینجا غذایی وجود نداشته باشد، با همکاری یکدیگر از منزل به محل کار غذا می‌آوریم. زیبا‌ترین چیز در اینجا دوستی ماست. ما تا پایان فصل با هم کار می‌کنیم."