در ترکیه به کار و زندگی زنان اهمیتی داده نمی‌شود
حنیفه کارداش، رئیس مشترک شعبه دوم DİSK در دیاربکر، با اشاره به اینکه در سال ٢٠٢٢، ١٠٨ زن در حین کار جان خود را از دست دادند، گفت: با وجود این هیچ اقدامی صورت نگرفته است و به زندگی کارگران اهمیتی داده نمی‌شود.
مدینه مامداغلو
آمد - بر اساس گزارش شورای ISIG در سال ٢٠٢٢ در ترکیه ١٨۴٣ کارگر جان خود را از دست دادەاند که از این تعداد ١٠٨ نفر زن و ٣٧ کارگر کودک بودند. زنانی که جایی برای کار ندارند و از کار در مؤسسات محروم هستند، مجبور به انجام کارهای فصلی یا کار در کارخانه‌ها می‌شوند.
در این گزارش با اشاره به اینکه زنان شاغل در بخش های کشاورزی، آموزش، تجارت، ادارات، فلزات، حمل و نقل، بهداشت و کارهای عمومی فعالیت می‌کنند، آمده است: در آمارهای SGK در خصوص حوادث حین کار، مرگ زنان در مجموع دو درصد اعلام شده است، اما ما با امکانات اندک خود اثبات می‌کنیم که تعداد زنانی که در حوادث حین کار جان خود را از دست می‌دهند ٣ تا ۴ برابر بیشتر است. زیرا حوادثی که در کارهای کشاورزی اتفاق می‌افتد و این افراد (بدون بیمه) در آمار گزارش نمی‌شوند. از سوی دیگر ما با استفاده از اطلاعات پیرامون خود نیز مرگ بسیاری از زنان را ثبت می‌کنیم. با توجه به این، ما می‌فهمیم که در مرگ کارگران زن پنهانکاری صورت می‌گیرد و در رسانه‌ها اعلام نمی‌شود. در این گزارش همچنین به تعداد بالای کارگران مهاجر اشاره شده و اعلام می‌شود که ٩٠ کارگر مهاجر در سال ٢٠٢٢ جان خود را از دست دادەاند.
در رابطه با این موضوع، حنیفه کارداش، رئیس مشترک شعبه دوم DISK در دیاربکر، از سیاست‌های دولت در قبال کارگران انتقاد کرد.
«آنان کفن‌هایشان را با خود حمل می‌کنند!»
حنیفه کارداش با اشاره به اینکه در یک سال ١٠٨ کارگر زن جان خود را از دست دادەاند، اظهار نمود که این افراد در تصادفات جادەای جان خود را از دست دادەاند. حنیفه کارداش با بیان اینکه زنانی که کار کشاورزی فصلی انجام می‌دهند علی‌رغم دست و پنجه نرم کردن با مرگ به کار مشغولند، توضیح داد: این زنان از خانە که به راه می‌افتند، کفن‌های خود را با خود می‌برند زیرا مرگ هر لحظه در کمینشان است. هنگام رفتن به محل کار، هم در جاده‌ها و هم در حین کار با حوادث مختلف روبرو می‌شوند. سال گذشته مرگ زنان کارگر در حوزه کشاورزی و نظافتچی خانه افزایش یافت. در دو سال اخیر زنان زیادی برای نظافت به منازل رفتە و به طرز مشکوکی جان خود را از دست دادەاند، این موضوع توجه ما را بسیار به خود جلب کرد. زنان با پول بسیار کمی که با کارشان تناسبی ندارد، به این مشاغل خطرناک کار مشغولند.
«زمینه‌های اشتغال زنان از بین رفته است»
حنیفه کارداش خاطرنشان کرد که در جایی که تبعیض جنسیتی وجود دارد، نام زنان نادیده گرفته می‌شود، وی اینگونه ادامه داد: زنانی که زمینە شغلشان از بین رفته، محل کارشان بسته شده، مجبور می‌شوند برای امرار معاش کار کنند. اکثر این مشاغل نیز بدون بیمه هستند. زنان مجبور می‌شوند در کارخانه‌ها، در مکان‌هایی که استثمار وجود دارد، کار کنند. در آن مکان‌ها تبعیض وجود دارد. فرصت‌هایی که به مردان داده می‌شود به زنان داده نمی‌شود، آنها بیشترین فرصت‌های شغلی را در درخواست‌های شغلی به مردان اعطا می‌کنند. مردان بیشتری را استخدام می‌کنند و تنها شغل‌های ناامن را پیش روی ما می‌گذارند.
«ما باید برای وضعیت محل کار زنان مبارزه کنیم»
حنیفه کارداش با بیان اینکه اقدامات لازم انجام نمی‌شود و به جان کارگران اهمیتی داده نمی‌شود، خواستار انجام اقدامات موثر شد. حنیفه کارداش سخنان خود را با این جملات به پایان رساند: زنان نه تنها از هژمونی مردانه رنج می‌برند، بلکه به دلیل اینکه مجبور به کار در شرایط سخت هستند، قربانی جنایت‌های حین کار می‌شوند. هیچ اقدامی در این زمینه صورت نگرفته است. کار زنان در شرایط سخت، کاری که در توان آنان نیست و همچنین کار در سنین کودکی، همه اینها تبدیل به معضل شده‌اند. برای جلوگیری از مرگ آنان باید برخی شرایط تغییر کنند، فرصت‌های خوبی برای کار ایجاد شود. انگار به کار آنان و حتی مرگ کارگران نیز اهمیتی داده نمی‌شود. به عنوان اتحادیه تلاش‌هایی برای حوزه کار زنان خواهیم داشت. ما با بسیاری از زنان شاغل گرد هم خواهیم آمد و راه‌ها و روش‌های مختلف را بررسی خواهیم کرد.