مدینه مامداوغلو

موش- هر گوشه کوردستان پر از دردها و مقاومت‌های بزرگی است. البته «مقاومت ما از دردهایمان بزرگتر است.» مادران کورد که سال‌هاست در مبارزه حضور دارند، از بزرگترین شاهدان این مقاومت‌اند. یکی از این مادران، بسرا ارول نام دارد که پسرش ۱۴ سال است در زندان به سر می‌برد و پسر دیگرش اوریم دنیز، در ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۵ در حمله به شهرستان سوروچ، جان خود را از دست داده است. بسرا ارول با وجود فشارهایی که بر او وارد شده، از مواضع خود عقب‌نشینی نکرده است. او از سال ۲۰۱۹ در زندان به سر می‌برد و با وجود بیماری‌های شدید، از زندان آزاد نمی‌شود.

 

در خانواده ارول همه اعضا زندانی شده‌اند!

در حالی که در این خانواده هیچکس از بازداشت مصون نمانده، هر بار که پلیس برای بازرسی به خانه‌شان می‌آید، به مادر خانواده می‌گویند: «تو تروریست پرورش می‌دهی!» یکی از پسران بسرا به نام فؤاد ارول، ۱۴ سال است که در زندان پاتنوس است. فؤاد ارول با وجود مشکلات سلامتی که دارد، مانند مادرش آزاد نمی‌شود. پسر دیگر بسرا به نام اوریم دنیز ارول، در حمله‌ی انتحاری داعش به شهر سوروچ کشته شد. بسرا ارول بە دلیل اینکە در سخنرانی مزار پسرش گفته بود: «قاتلان پسرم را خوب می‌شناسم.» برای او پرونده تشکیل شده است. در همین مدت، یکی دیگر از پسران بسرا ارول نیز به دلیل دریافت تسلیت تلفنی، ۱۱ ماه بازداشت بوده است.

 

او در خطر از دست دادن چشم است!

بسرا ارول به خاطر سخنانش «من قاتلان را خوب می شناسم» تحت پیگرد قانونی قرار گرفت و در جریان یورش به خانه آن‌ها به مدت یک سال بازداشت شد.  بسرا ارول که متعاقبا آزاد شد این بار به اتهام «عضویت در یک سازمان» بە هفت سال و نیم زندان محکوم شد.  بسرا ارول که در حین صدور حکم در جلسه حضور داشت، در واکنش به حکم صادر شده اعلام کرد: «شما من را غیرقانونی و ناعادلانه دستگیر می کنید. این احکام غیرقانونی است.» پس از آن، دادستان دادگاه خطاب به بسرا ارول گفت: «تو ناجی موش بودی، حالا بگذار اوجالان بیاید و تو را نجات دهد.» بسرا ارول که مدت کوتاهی پس از محکومیتش در زندان موش ماند، حدود ۴ سال است که در زندان بسته زنان به سر می‌برد.

 

«باوجود این شرایط، روحیەاش خوب است»

بسرا ارول ۶۵ ساله، در زندان با بسیاری از مشکلات سلامتی روبروست. او با بیماری‌هایی همچون سینوزیت، فتق دیسک کمر، درد پا و فشار خون دست و پنجه نرم می‌کند و اغلب برای درمان به بیمارستان منتقل می‌شود. گفته می‌شود فشار خون او در سطح جدی است و بیماری‌اش بر چشمانش اثر گذاشته و در معرض خطر از دست دادن یک چشم قرار دارد. آرام ارول، پسر بسرا، در این باره گفت: اگرچه روحیه و انگیزه مادرم در زندان خوب است، اما  افزایش اخیر فشار خون، خیلی آزارش می‌دهد. علاوه بر فشار خون، بیماری‌های زیاد دیگری هم دارد. قبل از رفتن به زندان دو عمل جراحی روی کمرش داشت. اکنون به خاطر افزایش مداوم فشارخون، بر چشم‌هایش هم اثر گذاشته و در معرض خطر از دست دادن یک چشم قرار دارد. همچنین فتق دیسک کمرش بر روی پاهایش هم تاثیر می‌گذارد و او از این دردها رنج می‌برد.

 

 

«او را به بیمارستان بردند اما نتیجه‌ای نداشت»

آرام ارول گفت مادرش در ملاقات‌ها اغلب می‌گوید: «از کارهایی که می‌کنند تعجب نمی‌کنم. این روزها خواهد گذشت، امید ما بزرگ است» و با وجود بیماری‌ایش استقامت نشان می‌دهد. او ادامه داد: «علیرغم همه چیز روحیه‌اش خوب است و به ما هم روحیه می‌دهد. او را به طور غیرقانونی بازداشت کرده‌اند. هزاران نفر مثل مادرم بی‌گناە در زندان‌اند. ما خواهان آزادی همەی زندانیان به خصوص زندانیان مریض هستیم، احکام صادره هیچ مبنای قانونی ندارد در حال حاضر سیستمی وجود دارد که در هیچ کجای دنیا دیده نمی شود. نمی‌دانم چطور می‌توان این را توصیف کرد. مادرم را به تمام بیمارستان‌ها برده‌اند اما هیچ نتیجه‌ای برای آزادی‌اش نداشته است. درمانش بهتر است در خارج از زندان انجام بشود. بنابراین باید آزاد شود.»