روز ولنتاین برای بسیاری مجسم‌کنندەی شکلات، گل و کارت تبریک از دوستان، همسر و یا شریک زندگی است، اما در این روز جنبش دیگری در حال فعالیت است کە تلاش می‌کند ولنتاین را بە فرصتی برای برجستە ساختن خشونت علیە زنان  تبدیل کند، خشونت و ستمی کە در هر گوشەای از جهان، زنان با آن مواجە می‌شوند.

 

مرکز خبر- ایو انسلر، نمایشنامه نویس، مجری و فعال برنده جایزه تونی، از طریق تمایل خود برای برقراری ارتباط مجدد و بازیابی بدن خود پس از آسیب‌های جسمی و جنسی، نمایشنامه‌ای را خلق کرد که مورد توجه زنان در سراسر جهان قرار گرفت. ایدەی V-Day از پدیده "مونولوگ‌های واژن" انسلر شکل گرفت که این احیاء را یک قدم جلوتر به عمل آورد و خواستار حقوق زنان شد.

زمانی که انسلر در اوایل دهەی ٩٠ با یکی از دوستانش در مورد یائسگی صحبت می کرد، متوجه فرهنگی شد که بسیاری از زنان از بدن خود و به ویژه واژن خود رانده می‌شوند. پس از اینکه از خود و همچنین دوستانش پرسید که چه احساسی نسبت به این قسمت از بدنشان دارند، شوکه شد و شروع به یادداشت برداری کرد. انسلر با پوشش موضوعاتی مانند روابط، رابطه جنسی، خشونت و سوء استفاده، نمایشنامه اپیزودیک "تک گویی های واژن" را خلق کرد و به بخشی از آن تبدیل شد.

این نمایشنامه برای اولین بار در سال ١٩٩۶ توسط خود انسلر در زیرزمین کافه خیابان کورنلیا در روستای گرینویچ نیویورک و سپس خارج از برادوی اجرا شد.

در ٢٠ سالی که از اولین نمایشش می‌گذرد، مونولوگ واژن اکنون به ۴٨ زبان اجرا شده و در بیش از ١۴٠ کشور ارائه شده است، با برخی از بزرگترین بازیگران جهان برای به اشتراک گذاشتن دیدگاه‌ها و تجربیات منحصر به فرد زنان از هر طیف، طبقە، سن،نژاد و هویتی را بر روی صحنە بە اجرا گذاشتند.

کاری که انسلر برای صدا دادن به موضوعی که اغلب طفره می رفت و تابو انجام می‌داد، به یک جنبش گسترده تر تبدیل شد تا سکوت در مورد سوء استفاده را بشکند و به پایان دادن به خشونت علیه زنان کمک کند. بر اساس آمار سازمان ملل، از هر ٣ زن در سراسر جهان ١ نفر به نوعی خشونت فیزیکی و یا جنسی را تجربه می‌کند، و این چیزی است که انسلر می‌گوید همه ما باید درباره آن «هیستریک» باشیم. برای او، ماموریت این است که سعی کند این اشکال سوء استفاده و راه‌هایی را که در آن در بخش‌های خاصی از جامعه عادی شده است، ریشه کن کند.

انسلر تجربیات خود را از کار در پناهگاه های بی خانمان و قرار گرفتن در معرض زنانی که از روابط خشونت آمیز فرار می کردند، به یاد می‌آورد. از آن زمان بود که او متوجه تلاقی نژاد، طبقه و موقعیت اجتماعی به عنوان بستری برای خشونت و تحقیر زنان شد. در جایی که استیصال و عدم تعادل در ساختارهای قدرت در جوامع وجود داشت، تجاوز به زنان و تخریب عمدی خانواده‌ها از طریق خشونت و آسیب‌های بین نسلی ابزاری برای سرکوبگران بود.

 

 

چرا این موضوع برای زنان بومی استرالیا اهمیت دارد؟

در استرالیا، میزان خشونت خانگی همچنان بالاست. سال ٢٠١٧، مطالعه ایمنی شخصی (PSS) نشان داد که ١۶٪ (١.۶ میلیون) از سن ١۵ سالگی خشونت توسط شریک زندگی خود را تجربه کرده‌اند. این عدد نسبت به مطالعه مشابه یک دهه قبل به سختی تغییر کرده است. نکته نگران‌کننده‌تر این است که هر هفته دو زن در استرالیا در نتیجه خشونت خانگی کشته می‌شوند. برای زنان بومی استرالیایی، این نرخ‌ها حتی بالاتر است و بین «٣۴ تا ٨٠ برابر بیشتر از حد معمول در برخی مناطق» متغیر است، واقعیتی که توسط آکادمیک مارسیا لنگتون برجسته شده است. در سال ٢٠١۵، پلیس ١٢٣٩٨ مورد حمله را ثبت کرد که قربانی بومی بود که زنان بومی اکثریت آنها بودند.  برای زنان بومی، شرکای جنسی متداول‌ترین مجرمان تجاوز بودند که از ٣٨ درصد تجاوزها در NSW تا ۵٧ درصد در NT متغیر بود. در سال‌های ٢٠١١ تا ٢٠١۵،  ٢٠٠ مورد مرگ بومیان به دلیل قتل رخ داد. میزان مرگ و میر برای قتل برای بومیان استرالیا حدود ٧ برابر نرخ برای غیر بومیان استرالیا است و اکثریت (۶٨٪) قتل های خانگی (شریک یا سایر اعضای خانواده) بودند. این ارقام به‌عنوان یک «بحران ملی» گزارش شده‌اند، و درخواست برای خدمات پشتیبانی بیشتر و پرداختن فعالانه به آسیب‌هایی که بسیاری از مردم بومی با آن مواجه هستند، شده است. خشونت خانوادگی همچنین عامل اصلی افزایش نرخ بالای کودکان بومی و جزیره‌ای تنگه تورس است که به مراقبت‌های خارج از خانه می‌روند.

 

شهر شادی و V-Day کنگو

این واقعیت‌ها به‌ویژه پس از بازدید از کنگو در آفریقا، جایی که وحشیگری علیه زنان در سطحی بود که قبلاً هرگز شاهد آن نبوده بود، برای انسلر آشکار شد.

در پاسخ به این وحشت، کنگو اولین شهر شادی را تأسیس کرد، برای زنان محلی که تحت تأثیر خشونت و عمل متداول ختنه زنان قرار گرفته‌اند، یک پناهگاه و مرکز آموزشی و جامعه‌ای که توسط زنان محلی اداره می‌شود. زنان به اطلاعات و ابزار مجهز شده‌اند و اکنون به عنوان رهبر به جوامع خود بازگشته و دانش خود را با نسل‌های آینده به اشتراک می‌گذارند و چرخه آسیب‌دیدگی و قربانی شدن زنان را می‌شکنند. این یکی از جنبش‌های موفقی است که از نمایشنامه اصلی و پیام آن که انسلر خلق کرد، نشأت گرفته است.

سپس ایده V-Day با درک انسلر شکل گرفت که زنان قبلاً به روش خود دست به اقداماتی زده‌اند و آنچه که آنها نیاز دارند منابع و حمایت بیشتر برای ایجاد راه‌حل‌هایی برای خشونت است که فقط می‌تواند از جانب خود زنان باشد. یک جنبش جهانی فعال برای پایان دادن به خشونت علیه زنان، اولین رویداد V-Day در روز ولنتاین در سال ١٩٩٨ برگزار شد و از آن زمان به تمام نقاط جهان گسترش یافته است، جایی که سازمان های اجتماعی می‌توانند رویدادهای خلاقانه خود را با اجرای نمایش‌های مفید برگزار کنند. مونولوگ‌های واژن و یک خاطره، یک مونولوگ، یک ناله و یک دعا برای افزایش آگاهی و کمک مالی برای گروه های ضد خشونت در جوامع خود برگزار شد.

در پانزدهمین سالگرد اولین رویداد V-Day، 1 Billion Rising راه اندازی شد، جنبشی برای زنان برای رقصیدن در روز ولنتاین در خارج از اماکن دادگستری، دادگاه‌ها، ایستگاه‌های پلیس و غیره در اعتراض به ادامه ستم و خشونت علیه زنان. در میان هزاران رویداد مختلف در سراسر جهان، چندین رویداد در سراسر استرالیا و سیدنی برگزار می‌شود و سازمان‌دهندگان از شرکت‌کنندگان دعوت می‌کنند تا لباس قرمز بپوشند و برقصند. و اینگونە تداوم خشونت علیه زنان در جوامع ما را برجسته کنند.

انسلر در گفت‌وگو با گاردین می‌گوید که اگرچه هرگز برای فعال بودن برنامه‌ریزی نکرده است، اما او یک ایده‌آلیست است و به مبارزه برای حقوق زنان ادامه خواهد داد، چرا کە بە نظر او مستقیماً با نابودی زمین و یکپارچگی جوامع مرتبط است.

"بنابراین بعد شروع به درک کردم که این تجاوز جهانی به زنان، این انکار میل یا لذت، این سرزنش کردن زنان به خاطر تمایلات جنسی آنها در زمانی که مورد آزار قرار می گیرند، در واقع جهانی است. وقتی در حال مبارزه با ختنه زنان در گامبیا هستید، یا در حال مبارزه با تجاوز جنسی گروهی در کنگو هستید، یا در حال مبارزه با اسیدپاشی در پاکستان هستید، در دنیای خود معتقدید که این اتفاق در فرهنگ شما رخ می دهد، زیرا این موضوع مختص محله شماست. واقعیت اما وقتی ناگهان متوجه می شوید که خشونت علیه زنان روشی است که مردسالاری را حفظ می کند، ناگهان متوجه می شوید که ما در کنار هم هستیم. زنان در سراسر جهان با هم در این کار حضور دارند."

اکنون فعالین حقوق زن در آلمان و کشورهای اروپایی نیز با الهام گرفتن از انسلر و جنبش وی در استرالیا خواهان گسترش آن در کشورهای خود هستند. این جنبش از سال ٢٠١٣ در آلمان نیز راەاندازی شدە و براساس آماری کە در روز ولنتاین اعلام شد آمار خشونت خانگی در این  کشور بە صورت چشمگیری افزایش یافتە است و هر سە روز یک زن در آلمان بە دلیل جنسیتش کشتە می‌شود.