بهاران لهیب

کابل - طالبان نه تنها به اخراج زنان از دفترهای دولتی بسنده نکردند که حتا مانع کار زنان در نهادهای خیریه خارجی مانند دفتر سازمان ملل شده و هرروز فشار را بر موسسات داخلی بیشتر می‌کنند تا فعالیت‌های شان برای زنان را قطع کنند. اکنون نهادهای خیریه‌ای که به‌طور مشخص برای زنان کار می‌کنند، مجبور اند تا مردی به‌مثابه رییس معرفی کنند درغیر آن بایست فعالیت‌های خود را توقف دهند.

ملیشه‌های طالبان همه‌روزه به دفترهای نهادهای خیریه‌ی زنان رفته و به بهانه‌های گوناگون مزاحم کار شان می‌شوند که ناشی از ضدیت شان علیه زنان می‌شود و به‌علاوه پس از حاکمیت شان موسسات خویش را تاسیس کرده‌اند.

سما سعادت، مدیر بخش تعلیم و تربیه یکی از موسسه‌های افغان، در مصاحبه با خبرگزاری ما پیرامون بدرفتاری‌های طالبان می‌گوید. نامبرده ابراز می‌دارد که افراد مسلح طالبان بارها به دفتر شان زیر نام بررسی آمده‌اند که یک گروه شان پس از چند بار بازرسی، شبی آمده و همه را بسته و به دفتر شان دستبرد زده‌اند. سپس، گروه‌های دیگر شان آمده و تهدید می‌کنند.

سما سعادت می‌گوید: «چهار ماه قبل یکبار هم دفتر ما را بسته بودند. هفته گذشته باز هم افراد استخبارات طالبان به دفتر ما آمدند و مانع کار ما شده و گفتند نباید برای تعلیم و تربیه زنان کار کنیم.»

آنان برای ادامه کار خود مجبور اند که به شیوه‌های گوناگون متوسل شوند. سما شاکی است که هر باری که طالبان به دفتر شان می‌‌آیند با آنان برخورد غیرانسانی و تحقیرآمیز دارند، و حتا حاضر به صحبت با آنان نیستند، چرا که زن را انسان‌های دون می‌شمارند.

سما ابراز می‌دارد: «بار قبلی وقتی به دفتر ما آمدند، با ما صحبت نمی‌کردند. یکی از فکرهای شان را این می‌ساخت که ما فعالیت غیر قانونی داریم زمانی جواز کار ما را دید کمی آرامتر شدند ولی در شروع بسیار برخورد تند داشتند.»

از ۲۰ سال بدینسوست که سما در بخش آموزش زنان در سمت‌های مختلف در ولایات افغانستان خدمت نموده است. وی به ما می‌گوید: «تا آخر کوشش می‌کنیم که دفتر ما را بسته نشود و هرگز ابزار دانش را از ما گرفته نمی‌توانند. به هر شکلی که باشد در خانه‌های شاگردان می‌روم و تلاش می‌کنم که دختران را آموزش بدهم.»

سما سعادت هم تایید می‌کند که آنان واداشته شده‌اند که مردی را منحیث رییس به‌گونه رسمی به طالبان معرفی کنند، درحالی‌که تمام کار شان برای زنان است.

سما سخنان‌اش را چنین به پایان می‌رساند: «زنان نباید تسلیم جهالت شوند! حتا شاید پولی در بدل کار شان به دست نیاورند ولی تلاش کنند که زنان دیگر را باسواد بسازند و آنان را نجات دهند.»