اخلاص الحمرونی

تونس - با گسترش جنگ‌ها در جهان، نقض حقوق زنان در مناطق درگیری همچنان ادامه دارد و تأثیر عمیقی بر زندگی فردی و اجتماعی آنها می‌گذارد. همین امر باعث شده فعالان حقوق زن تونسی خواستار حمایت بیشتر از زنان و تلاش برای ایجاد زندگی امن‌تر برای آنها شوند.

سمیره نصری، فعال حقوق بشر، می‌گوید خشونت جنسی در مناطق جنگی، نقض آشکار قوانین بین‌المللی است. به گفته او، این خشونت‌ها وقتی به شکل سازمان‌یافته علیه غیرنظامیان صورت می‌گیرد بسیار خطرناک‌تر می‌شود، به‌ویژه زمانی که از زنان به عنوان ابزاری برای نابودی جامعه استفاده می‌شود.

سمیره تاکید می‌کند: «خشونت علیه زنان فراتر از یک جرم شخصی است و بخشی از راهبرد جنگی برای نابودی جامعه به شمار می‌رود. در این شرایط، زنان دو بار قربانی می‌شوند؛ یک بار به خاطر زن بودنشان و بار دیگر به خاطر جایگاه نمادینی که در جامعه دارند.»

به گفته سمیره، این خشونت‌ها تنها به آسیب‌های جسمی محدود نشده بلکه آثار عمیق روانی و اجتماعی به دنبال دارد. سوءاستفاده‌های جنسی مکرر، سلامت روان این زنان را به شدت تهدید می‌کند و حقوق انسانی آنها را پایمال می‌کند.

او معتقد است که این خشونت‌ها مانع از نقش‌آفرینی زنان سودانی در تاریخ کشورشان می‌شود. تجاوز جنسی چنان آسیب‌های روانی و اجتماعی عمیقی به جا می‌گذارد که توان مشارکت در ساخت جامعه را از آنها می‌گیرد.

این فعال حقوق بشری درباره تأثیر خشونت‌های از این قبیل بر جامعه هشدار می‌دهد و می‌گوید: «زنانی که پیوسته آسیب‌های روانی و اجتماعی می‌بینند، نمی‌توانند نقش طبیعی خود را در تشکیل خانواده و توسعه جامعه ایفا کنند. این وضعیت به شکل‌گیری جامعه‌ای ناتوان و بی‌ثبات می‌انجامد و در درازمدت، توسعه و عدالت اجتماعی را با چالش جدی روبرو می‌کند.»

سمیره در ادامه به وضعیت زنان در فلسطین و سوریه پرداخت و گفت که آنها نیز با انواع مختلف خشونت روبرو هستند. او درباره زنان فلسطینی توضیح داد: «آنها با شکنجه، گرسنگی، آوارگی اجباری و خشونت جنسی مواجه هستند.» به گفته نصری، زنان فلسطینی علاوه بر تحمل سختی‌های روزمره در شرایط جنگی و رنج ناشی از نابودی خانواده‌هایشان، همچنان مقاومت می‌کنند. او تأکید کرد که این وضعیت با شرایط زنان سودانی که در داخل کشورشان با خشونت جنسی روبرو هستند، متفاوت است.

سمیره نصری درباره وضعیت زنان سوری گفت: «شرایط در سوریه به گونه دیگری است. زنان سوری علاوه بر تحمل انواع خشونت، با آوارگی اجباری نیز روبرو هستند. آنها به پناهندگانی بدون وطن تبدیل شده‌اند و همین مسئله آنها را در معرض همه نوع خشونت، از جمله خشونت جنسی قرار می‌دهد.»

سمیره معتقد است که زنان در سودان، فلسطین و سوریه رنج‌های مشترکی را تجربه می‌کنند. به گفته او، این زنان علاوه بر خشونت جنسی، با گرسنگی، آوارگی و بازداشت نیز روبرو هستند و همین مسئله آنها را به آسیب‌پذیرترین قشر و ابزاری برای ضربه زدن به جوامع تبدیل کرده است. او می‌گوید این خشونت‌های مداوم، علاوه بر آسیب‌های جسمی، پیامدهای روانی و اجتماعی درازمدتی دارد و باعث می‌شود زنان از حضور در جامعه کناره بگیرند و نتوانند در ساخت جامعه نقش‌آفرینی کنند.

این فعال حقوق بشر خواستار اجرای قطعنامه ۱۳۲۵ سازمان ملل و گسترش آگاهی درباره حقوق زنان در مناطق جنگی شد. به اعتقاد او، سازمان‌های حقوق بشری باید واقعیت‌های زندگی زنان در مناطق درگیری را از طریق رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی افشا کنند تا بتوان از آنها در برابر سوءاستفاده محافظت کرد.

قطعنامه ۱۳۲۵ شورای امنیت که در سال ۲۰۰۰ به تصویب رسید، بر حق مشارکت برابر زنان در روند صلح و امنیت و همچنین حمایت از آنها در برابر خشونت تاکید دارد.