زنان خبرنگار: تلاش‌ها باید جدی باشد و عملی شود
زنان خبرنگار در حلبچه اهمیت تلاش‌ها برای محافظت از خود در برابر آزار و تعرض را بسیار جدی می‌دانند و می‌گویند: باید قانون و ضوابطی وجود داشته باشد تا زنان خبرنگار محافظت شوند و بتوانیم در وظیفه و حقوق خود برابر باشیم.
مهربان سلام
حلبچه – در تلاشی برای حل موانع پیش روی زنان خبرنگار و تقویت جایگاه آنان در رسانه‌های کوردی، وزارت فرهنگ و جوانان اقلیم، ۱۱ دستورالعمل به نهادهای رسانه‌ای ابلاغ کرده است. این دستورالعمل‌ها که از سوی «مرکز توسعه دموکراسی و حقوق بشر» و «سازمان جاسنه» تهیه شده‌اند، بر تحقق برابری جنسیتی و باز کردن درهای حضور زنان در سطوح بالای مدیریتی تأکید می‌کنند تا زنان بتوانند مشارکتی مؤثر در این عرصه داشته باشند.
این گام‌ها در حالی برداشته می‌شود که زنان خبرنگار در اقلیم کوردستان با مشکلات متعددی، از جمله آزار جنسی در محیط کار، تبعیض جنسیتی در حقوق و ارتقا، و همچنین فقدان محیطی مناسب که ویژگی‌ها و نیازهای خاص زنان را در نظر بگیرد، روبه‌رو هستند.
مهم‌ترین توصیه‌ها شامل موارد زیر است:
۱. جلوگیری از آزار جنسی: تدوین دستورالعمل‌های سختگیرانه برای پیشگیری از آزار جنسی در محیط‌های کاری و آگاه‌سازی کارکنان درباره نحوه برخورد و گزارش این موارد.
۲. ایجاد سیستم سهمیه (کوتا): فشار بر پارلمان برای تصویب سیستم سهمیه به‌منظور تضمین حضور زنان در مراکز تصمیم‌گیری رسانه‌ای.
۳. ایجاد محیط کاری مناسب: فراهم کردن شرایط و تسهیلاتی برای زنان خبرنگار به گونه‌ای که متناسب با طبیعت و نیازهای زیستی آن‌ها باشد.
۴. حمایت حقوقی: اتحادیه‌های مدافع حقوق خبرنگاران باید در حمایت از زنانی که در محل کار با خشونت و بدرفتاری مواجه می‌شوند، نقش فعال ایفا کنند.
۵. حذف تبعیض: پایان دادن به تبعیض جنسیتی در زمان توزیع جوایز و توجه به توازن جنسیتی در تأسیس اتحادیه‌ها و نهادهای رسانه‌ای.
۶. ساماندهی مستقل: تأسیس سازمانی مستقل به ابتکار خود زنان برای پیگیری حقوق زنان فعال در رسانه.
همچنین سایر توصیه‌ها بر اهمیت برگزاری دوره‌های آموزشی، افزایش سطح آگاهی اجتماعی نسبت به نقش زنان، تدوین سیاست‌های رسانه‌ای ویژه مسائل زنان و بازنگری در برنامه‌های آموزشی دانشگاهی تأکید می‌کنند.
«کار کردن حرفه‌ای سختی‌های خودش را دارد و نباید آن را از دست بدهیم»
برای درک بهتر این‌که خبرنگاران شهر حلبچه چگونه به این تصمیم نگاه می‌کنند، با چند تن از آن‌ها گفت‌وگو کردیم.
اوین عطا، خبرنگار، گفت: بیش از ۱۰ سال است که در عرصه روزنامه‌نگاری فعالیت می‌کنم و در این مدت با مشکلات و چالش‌های زیادی در حین کار مواجه شده‌ام. اجرای این توصیه‌نامه در اصل اهمیت دارد، چرا که می‌تواند به زنان خبرنگار این آگاهی را بدهد که خطری آن‌ها را تهدید می‌کند. اما آنچه مهم‌تر است، اجرای عملی و نظارت بر آن است، نه صرفاً حرف زدن. باید به‌طور جدی کار شود تا زنان بتوانند با خیال راحت کار کنند و با امنیت بیشتری به فعالیت‌هایشان ادامه دهند.
من هرگز به دلیل موانع یا سختی‌ها کارم را متوقف نکرده‌ام، چون حرفه‌ای کار کردن سختی‌های خودش را دارد و نباید آن را کنار گذاشت.
چوین عامر، خبرنگار رسانه‌های محلی در این‌باره گفت: من پنج سال است که در این حوزه کار می‌کنم. چون در رسانه‌های محلی کار می‌کنم، کمتر با سخت‌گیری‌ها و موانع اجتماعی روبه‌رو شده‌ام، اما با این حال وجود قانون و مقررات لازم است تا زنان خبرنگار محافظت شوند، تا بتوانیم در وظایف و حقوق با مردان برابر باشیم و از حقوقمان در زمینه دستمزد و سایر مزایا به‌درستی برخوردار شویم.
«لازم است یک سیستم دگرگونیِ بنیادی بنیان‌گذاری شود»
گووار بختیار، خبرنگار، نگاهی متفاوت به این توصیه‌ها دارد و می‌گوید: زنان خبرنگار در زمانی کار می‌کنند که همواره با تهدید، فشارهای اجتماعی و نبود یک سیستم حمایتی روبه‌رو بوده‌اند. بارها پیش از این هم درخواست‌ها و توصیه‌هایی مطرح شده بود، اما اگر این بار هم این درخواست‌ها تنها روی کاغذ باقی بماند، زنان ناچار خواهند بود همان وضعیت را ادامه دهند و هیچ اعتمادی میان نهادهای مرتبط و خبرنگاران زن باقی نخواهد ماند.
بنابراین لازم است یک سیستم دگرگونیِ بنیادی بنا شود و با زنان خبرنگار رفتاری شفاف، آشکار و عملی صورت گیرد. باید ویژگی‌ها، شرایط و نیازهای ویژه زنان خبرنگار به رسمیت شناخته شود و این توصیه‌ها به‌طور واقعی و روشن اجرا شود، نه این‌که فقط در صفحات یک کتاب یا گزارش بماند.
گووار بختیار می‌گوید: این توصیه‌ها می‌تواند آغازی خوب باشد، به‌شرطی که در نتایج عملی آن نشانه‌ای از موفقیت دیده شود.