روز جهانی صلح
صلح مفهومی است از دوستی، همدلی و اجتماعاتی به دور از خصومت، صلح یک آرمان جهانی تلقی می‌شود و می‌تواند بسته به دیدگاه اجتماعی و فرهنگی تعریف متفاوتی داشته باشد.
سارا ارومیه
صلح از سرشت انسان‌ها نشأت می‌گیرد، یعنی انسان‌ها با هر جنسیتی و هر نژادی با دین‌های مختلف به هم نیکی کرده و در نهادینه کردن آشتی قدم بردارند.
در مسئله‌ی صلح، طرفین جنگ می‌بایست در موقعیتی دموکراتیک و در جایگاه انسانی قرار بگیرند، چون در غیر این صورت، آنچه اتفاق می‌افتد نمی‌تواند چیزی فراتر از بازی صلح باشد، چون اگر آشتی به دلیل قدرت طرف مقابل صورت گیرد، هرگز طرفین به آن پایدار نخواهند بود و زمانی که قدرت غلبه بر آن را داشته باشند برای به‌هم زدن پیمان صلح لحظه‌ای درنگ نکرده و صلح حقیقی ایجاد نمی‌گردد.
واژه‌ی صلح در شرایط مدرنیته‌ی کاپیتالیستی، کلمه‌ای غیرواقعی و آکنده از دروغ است، صلح بدون تعریف صحیحش، موجب آشوب‌ها و سوءاستفادەهای بیشتری می‌شود، صلح نه از میان برداشته شدن کامل وضعیت جنگی است و نه وضعیت ثبات و نبود جنگ در سایه‌ی برتری یک طرف، در صلح واقعی طرفین می‌بایست با سازوکار نهادینه کردن اخلاق و سیاست ذاتی جامعه، از ادامە دادن به درگیری خودداری کرده و آشتی را جایگزین آشوب و جنگ کنند.
دلایل نام‌گذاری روز جهانی صلح
ایده‌ی "روز جهانی صلح"، به قرن نوزدهم بازمی‌گردد، اولین‌بار در این قرن، در برخی کشورهای اروپایی، مردم بسیاری در راه ایجاد رابطه‌ی صلح‌آمیز میان کشورهای گوناگون تلاش کرده و با برپایی نمایش‌ها یا پخش تصاویری در این رابطه، توجه عمومی را به این مسئله جلب می‌کردند.
در سال‌های ۸۰ قرن نوزدهم کلیسای کاتولیک در بریتانیا درخواست کرد تا آخرین یکشنبه‌ی پیش از کریسمس را به صلح اختصاص دهند. امروز هم کلیسای کاتولیک "روز صلح" را اول ژانویه جشن می‌گیرد.
"روز جهانی صلح" در کشور آلمان معمولاً ۱ سپتامبر است. حمله و اشغال ارتش نازی لهستان در ۱ سپتامبر ۱۹۳۹ انجام شد، این روز به عنوان تاریخ آغاز جنگ جهانی دوم نیز شناخته می‌شود، میلیونها نفر در این جنگ جهانی کشته و زخمی شده‌اند.
این جنگ کشنده برای بشریت درس بزرگی است تا از چنین رویدادها و سیاستهای کثیف دوری کند و در مقابل اهداف شیطانی قدرتها جهت ویرانگری بایستد، روز جهانی صلح در سال ۱۹۸۱ توسط سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شد.
انگیزه‌ی مجمع عمومی سازمان ملل از نام‌گذاری این روز به عنوان "روز جهانی صلح" ترویج صلح در میان ملت‌های مختلف جهان بود در اعلامیه‌ی این مجمع آمده است: ''این روز باید رسماً به عنوان روز مراقبت از ایده‌ی صلح و تقویت آن چه در درون کشورها و اقوام مختلف و چه در میان آنها بهره گرفته نامیده و جشن گرفته شود.''
در روزگاری، صحبت از صلح جهانی است که خشونت و جنگ، ترور و تروریسم، فقر و مهاجرت، بی‌خانمانی و آوارگی، استبداد و خودکامگی بسیاری از دولتها و حکومت‌ها، نقض مکرر و مستمر حقوق بشر و نهادینه شدن آن در بسیاری از مناطق جهان، شورش‌ها و اختلافات مذهبی و قومی، تحریم‌های بین‌المللی دارویی، بهداشتی و غذائی علیه بسیاری از کشورها، برخلاف منشور ملل متحد و میثاق‌های بین‌المللی است.
امروزه روز جهانی صلح به معنای واقعی خود مورد استقبال و قدردانی قرار نگرفته، دولتها و نهادها و نیروهایی که مسئول و متولی این روز مهم هستند، کار خود را مطابق خواسته‌ی ملت‌ها انجام ندادەاند و انتقادات بسیاری از، عملکرد سازمان ملل متحد تاکنون صورت گرفته است.
سازمان ملل در سال‌های اولیه کارهای شریفی نیز انجام داده است اما متأسفانه با گذشت سال‌ها، تأثیر قدرتهای بزرگ جهان بر آن افزایش یافته و به تدریج محتوای خود را از دست دادە است.
در حال حاضر موضوع اصلی این سازمان، از نام آن شروع می‌شود چون برخلاف نامش، این سازمان نماینده‌ی ملت‌ها نبوده و نماینده‌ی دولت‌هاست، چون در صورت صحت باید نمایندگان ملت‌های کورد، آشوری-سوری، فلسطینی و سایر ملت‌ها را در آن سازمان بگنجانند، این درحالیست که فقط نمایندگان دولتها برای تصمیم‌گیری برای کل جهان آنجا هستند.
اگر به کوردستان توجه کنیم، چه تصمیم درستی در این سازمان جهت صلح در آن گرفته شده است؟ آیا نه این است که همه روزه کشتار، غارت و ویرانی در چهار بخش کوردستان صورت می‌گیرد، آیا این جنایات علیه بشریت مقابل چشمان همه‌ی جهانیان و به ویژه سازمان ملل انجام نمی‌گیرد، آیا کسی تاکنون حتی یک کلمه از عملکرد این قدرتها که خود ویرانگر و مسبب جنگ و آشوب در کوردستان و منطقه هستند انتقاد کرده است؟
هم‌اینک منطقه درگیر سخت‌ترین جنگ‌هاست، و شبە‌نظامیان تندروی بنیادگرا که به دست قدرتهای امپریالیسم تغذیه شده و توسط دولت‌های منطقه به رسمیت شناخته می‌شوند، سبب آشوب این روزها در خاورمیانه هستند. امروزه طالبان در افغانستان و داعش در سوریه خود گواه همدستی قدرتها برای از بین بردن دموگرافی منطقه و غصب منابع نفتی و غیرنفتی ملت‌ها هستند.
در روز جهانی صلح، مقامات عالی رتبه‌ی دولتها در صحن سازمان ملل قیام می‌کنند تا سخنان جسورانه‌ای بگویند، این روز را ستایش کنند، اما اقدامات آنها همه بر خلاف ماهیت این روز است و سازمان ملل نیز خود عامدانه و در پشت پرده از حامیان این قدرت‌هاست.