«هر زنی که بی‌دفاع بماند، در معرض خشونت مردان قرار می‌گیرد»

مرکز خبر - عضو شورای حزب آزادی زنان کوردستان (PAJK) روتیندا آمد در بخش دوم مصاحبه با خبرگزاری زن در مورد کارزار ۱۵ آگوست در خصوص اهمیت حمایت از زنان برای همه‌ی جوامع صحبت کرد. روتیندا آمد نمونه‌هایی از زنان از تاریخ تا امروز را برجسته کرد که علیرغم تمام سختی‌ها و مشکلات‌ها به مقاومت پرداخته‌اند.

 

• می‌توانید از مراحلی که به عنوان یک زن در مقاومت ملی طی کردید، صحبت کنید؟ شما هر فرآیند را در شخص یک دوست نمادین کردید. مثلا با عظیمه روند جنگ گریلایی زنان آغاز شد. با بریتان(گلناز کاراتاش)، ارتش زنان، در شخص زیلان(زینب کناجی) به مرحله فداکاری رسید. با دلال آمد(هلیا اروغلو) به مرحله‌ی جدید جنگ گریلایی زنان رسیدید، می‌توانید این روندهای مشابه را ارزیابی دهید؟

کارزار ۱۵ آگوست برای کوردها مانند نقطه‌ی عطفی است که نامش تولد دوباره و مقاومت است. بذری بود در زمینی مرده که جان دوباره یافت؛ سکوت به فریاد، تاریکی به روشنایی و ناامیدی به امید تبدیل شد. به این معنا، داستان آزادی زنان با تأسیس پ.ک.ک آغاز شد.

 

«ما همیشه راهی برای حل مشکلات پیدا کردیم»

ما به عنوان گریلاهای زن، در مواجهه با سخت‌ترین شرایط، وحدت طبیعت را اساس قرار دادیم. از سوی دیگر، در برابر رویکردهای جنسیتی، همواره با مبارزه، با پیشرفت علم آزادی، با تعمیق در حوزه‌ی جنسیت، راه‌حل مشکلاتی از این دست را یافتیم. ما با مشکلاتی روبرو بودیم، اما این مشکلات تبدیل به قدرت و دانش شد. یاد گرفتیم که می‌توان از طریق جنگ بر مشکلات فائق آییم. بنابراین، راهپیمایی زنان در جنگ گریلایی با عبور از موانع، جنگیدن و مبارزه معنادارتر شده است. ما یاد گرفتیم که با موجودیت خویش زندگی کنیم. رفقای زیادی هستند که با مشارکت پیشرو خود راه را به ما نشان دادند.

 

«خانم یاورکایا یک فرمانده‌ی جسور بود»

خانم یاورکایا با تأسیس پ.ک.ک شاهد وقایع حیلوان و سیورک بود و رهایی را در مشارکت پ.ک.ک دید. او در کمپ بقاع لبنان آموزش نظامی دید و در گروه‌های نخست بازگشت به کوهستان قرار گرفت. در تدارکات کارزار ۱۵ آگوست شرکت کرد و حتی در آن زمان فرماندهی یک گروه را بر عهده گرفت و به یک فرمانده‌ی شجاع تبدیل شد. بنابراین او اولین چریک و فرمانده‌ی زن بود که به بوتان رفت. رفیق عظیمه یکی از فرماندهان بزرگ ما در سازماندهی گریلاهای زنان در بوتان و در تطبیق با شرایط سخت پیشقدم شده است. او با رهبری تاکتیکی، نظم و انضباط در زندگی و اعتماد به نفس در جنگ به فرماندهی تبدیل شد. شکوه و پیشاهنگی او در جنگ قابل توجه بود. حقایق او در زمینه‌ی رهبری نظامی، جایگاه بخصوصی در زندگی ما دارد.

 

«بریتان نام ارتش زنان شد»

رفیق بریتان، که برای ما نماد مقاومت است، نام ارتش زنان شد. رفیق بیریتان با دیدن انحلال‌هایی که در جنبش ما انجام شد، اعلام کرد که در این سرزمین جایی برای خیانت نیست، او مبارزه با خط خیانت و ظلم را انتخاب کرد و روحیه، اراده و ایمان بزرگی را بوجود آورد. موضع رفیق بریتان باعث شد که نوکران و خائنان سلاح خیانت را رها کرده و خود را نفرین کنند. رهبر ما برای رفیق بریتان چنین می‌گوید: «آن که می‌جنگد آزاد می‌شود، آن که آزاد است زیبا می‌شود و آن که زیبا می‌شود، دوست‌داشتنی‌ست». رفیق بریتان رزمنده‌ی یک سال بود، خیلی سریع رشد و در جنگ پیشرفت کرده، با زیبایی زندگی‌اش رفیقی تاثیرگذار شده است. او با هرکسی که با آنها صحبت می‌کرد اثری از خود بر جای گذاشت و تمام زیبایی‌های پ.ک.ک را در زندگی و جنگ انعکاس داد. در همین راستا رهبری ما که شاهد نوپا بودن مبارزان زن در ارتش است، پس از شهادت رفیق بریتان، پیش‌بینی کرد که حضور گریلا‌های زن در کوه‌ها تنها در گروه‌ها و گردان‌ها کافی نیست، برای همین تاسیس ارتش زنان را امری ضروری می‌داند.

 

«هر زنی که بی‌دفاع بماند، در معرض خشونت مردان است»

این ممکن است برای همه معنی داشته باشد، اما اکنون ده‌ها هزار گریلای YJA-STAR در کوه‌های کوردستان می‌جنگند، اگر هزاران مبارز YPJ، YJŞ، YJR وجود داشته باشد، نشان می‌دهد که خط بریتان چقدر مهم است و اینکه ارتش‌بودن برای زنانی که مورد ستم و تبعیض جنسیتی قرار گرفته‌اند، دریچه‌ی امید است. زیرا هر زنی که بدون دفاع است، در معرض خشونت مرد و ترور دولت است، و زندگی کردن به عنوان برده حقی‌ست که بر او روا داشته می‌شود. برای زنی که این را نمی‌پذیرد، تنها شانس رهایی فقط از طریق مفهوم دفاع واقعی ممکن است. در مفهوم مبارزه؛ در جنگ، اراده با ارتشی‌گشتن حاصل می‌شود و آزادی با حزبی‌شدن و کسب علم میسر می‌شود.

 

«ما مدعی هستیم که نیروی آزادیبخش همه‌ی زنان هستیم»

ما به عنوان زن، اولین موفقیت‌های خود را در عرصه‌ی آزادی در کوهستان به دست آوردیم، اینجا بود که پایه‌های آن را گذاشتیم. همانطور که برای دور شدن از واقعیت جامعه، برای دیدن خود و رسیدن به خودمان به کوه آمدیم، در کوهستان نیز ارتش شدیم که سازماندهی کنیم و بجنگیم. امروز ما مدعی هستیم که نیروی آزادیبخش همه‌ی زنان هستیم. اما البته نیک می‌دانیم که این موارد برای از میان برداشتن جنسیت‌گرایی اجتماعی کافی نیست. ما دلایل مبارزه‌ی خود را بر اساس حزبی‌شدن و ایدئولوژی آزادی زن تعریف کردیم.

 

«رفیق زیلان افتخارآفرین مبارزه‌ی ماست»

رفیق زیلان هم نماد حزبی‌بودن است و هم از نظر تاکتیک جنگی ما را پرافتخار کرد و با عملکرد خود به ما نشان داد که چگونه یک نفر می‌تواند هم حزب باشد و هم ارتش. رفیق زیلان برای ما تبدیل به مانیفست زندگی شده است. زیلان اکنون به خط، فلسفه‌ی زندگی و الهه در مبارزه‌ی ما برای آزادی تبدیل شده است.

رفیق سما ادامه‌دهنده‌ی خط زیلان بود و با عمل خود نشان داد که چگونه ژرفای ایدئولوژی می‌تواند بر همه‌ی موانع فائق آید، چگونه می‌توان با اصرار، آزادی را در همه‌ی عرصه‌های زندگی احیا ساخت. رفیق دلال آمد به عنوان پیرو این فرماندهان یکی از فرماندهان خط چهارم استراتژیکی است، هزاران رزمنده را در خط زیلان رهبری کرده و در تمام عرصه‌های کوردستان استراتژی را عمیقا بررسی کرده و پیگیر بوده و در انجام این کار و موضع مصمم بوده است. در مواقع لزوم فرمانده‌ی کل در سطح اول بوده و در مواقع لزوم فرماندهی میدانی را برعهده داشت. ایستار وی مربوط به نیرو و مقاومتی است که وی از میراث انباشته‌ی زنان در تاریخ دریافت کرده است.

 

«پیروان فرماندهان ما افزایش یافت»

از این رو، پیروان همه‌ی فرماندهان ارزشمند ما زیاد شده، به اقصی نقاط کوردستان سرایت کرده‌اند، در سراسر خاورمیانه گسترش یافته‌اند، همه‌ی زنان جهان را به کانون مقاومت کشانده‌اند و رهبرانی از آنها پیروانی مانند رفیق شیرین علم‌هولی، ویان سوران، آرین میرکان، اوستا خابور، بارین، از مشارکت انترناسیونالیستی مانند آندریا ولف، ایوانا هاتمن، در عرصه‌ی محافظتی میدیا، ده‌ها قهرمان به رهبری مزگین روناهی، نالین فرات، آوزم چیا، دیدار هارون که در تونل‌ها جنگیدند، آنها شور و شوق ما را برای مبارزه افزایش می‌دهند.

 

• اولین گلوله در ۱۵ آگوست علیه ذهنیت مرد-دولت شلیک شد. امروزه زندگی در کوه‌های کوردستان، در تمام کوردستان، به ویژه در شنگال و روژآوا کوردستان چگونه است. آیا می‌توانید این موضوع را با توجه به تفاوت‌ها و شباهت‌های منطقه و جغرافیا توضیح دهید؟

در مقاومت ۵۰ ساله‌ی ما، تحولات و گام‌های مهمی برداشته شد، سختی‌ها و موفقیت‌های بزرگی به دست آمد. قریب به ۱۰ سال به خصوص از سال ۲۰۱۵ تاکنون در هر چهار بخش کوردستان جنگ نسل‌کشی در جریان است و در مقابل آن خلق و گریلا با اراده و ایمانی معظم و ایدئولوژیک به مقاومت می‌پردازند. در برابر جنگ نسل‌کشی ۱۷ آوریل در مناطق حفاظتی میدیا(منظور کوهستان‌هایی که تحت حفاظت گریلاهای پ.ک.ک‌ست)، در زاپ، متینا و آوشین، مقاومت بی‌نظیر گریلاها ادامه‌ی فرهنگ موفقیت ۵۰ ساله است.

 

«نتیجه‌ی مقاومت حماسی با موفقیت افتخارآفرین خواهد شد»

این مقاومت حماسی اگر چه نتیجه‌ی آن هزینه‌های گرانبهایی باشد اما موفقیت‌های افتخارآفرینی بهمراه خواهد آورد. میهن‌دوستان هم این را می‌دانند و بیش از هر زمان دیگری حول انسانیت و مقاومت در راه آزادی متحد می‌شوند. دشمن باید نیک بداند که از زاپ خارج نخواهند شد و زاپ گور آنها می‌شود. تنها بازنده‌ی میدان دولت ترکیه خواهد بود. همچنین در این جنگ، شرکایی مانند حزب دموکرات کوردستان و کشورهای بین‌المللی که با سلاح‌های شیمیایی از دولت فاشیست ترکیه حمایت می‌کنند، بازنده‌ی این جنگ خواهند بود. باید بدانند که به عنوان موجودات نفرین شده‌ی بشریت در صفحات سیاه تاریخ جای خواهند گرفت و به وقتش هم وارد زباله‌دانی تاریخ خواهند شد.

 

«پایان شگفت‌انگیز خواهد بود...»

سنت مقاومت ۱۵ آگوست اثبات کرد که ما پیروز خواهیم شد و پایان شگفت‌انگیز خواهد بود... به عنوان مثال، شنگال مکانی‌ست که فرهنگ ۱۵ آگوست در آن احیا شد. به همین مناسبت به ویژه در هشتمین سالگرد نسل‌کشی (فرمان) ۳ آگوست علیه ایزدی‌ها، همکاری حزب دموکرات کوردستان که زمینه را برای کشتار داعش فراهم کرد، تمامی نیروهایی را که در این کشتار سهیم هستند، با نفرت محکوم می‌کنیم، برای خانواده‌های بازماندگان آرزوی صبر و مقاومت بزرگی داریم. همزمان صدها نفری که در اثر انفجار سیبا شیخ خدر در ۱۵ آگوست ۲۰۰۷ جان خود را از دست دادند، ادای احترام می‌کنیم و کسانی را که دست به این کشتار زدند، با نفرت محکوم می‌کنیم.

 

«شنگالی‌ها شور مقاومت را بازیافتند»

خلق شنگال که ملموس‌ترین نمونه‌ی فرهنگ مقاومت مردم کورد شدند، ۷۴ بار مورد کشتار قرار گرفتند، اما از آزادی و استقلال خود دست برنداشتند. این یعنی اصرار بر اراده‌ی آزاد و زندگی آزاد. در آخرین نسل‌کشی به رهبری ۱۲ گریلا، شنگالی‌ها بار دیگر شور مقاومت را بازیافتند، از خاکستر خویش متولد شدند و فریاد آزادی سر دادند. درد آخرین نسل‌کشی که بسیار سنگین بود در دل آنها باقی ماند و برای کودکان و زنانی که مورد آزار و اذیت قرار گرفتند، برای زنان و خلقی که بی‌آب و بی غذا ماندند اما از ایمان خود دست برنداشتند، به ۱۲ سواره‌ی گریلا پیوستند و شنگال را مجددا به محل زندگی تبدیل کردند. شاید یک منطقه‌ی قابل زیست، جغرافیای کوردستان برای اولین بار با زبان و اعتقاد خود برای حفظ حقوق خود در پیش روی ما باشد. بی‌شک این مربوط به ایمان و علمی است که منجر به کارزار ۱۵ آگوست شد. در روزگار ما این امر به برکت رهبری پیروان عگید و زیلان‌ها محقق شده است.

 

«مستند هِزا جزیی از مقاومت است»

مستند «هِزا» که هر روز در تمام دنیا شایسته دریافت جایزه است، تنها جزء کوچکی از این مقاومت است. کسانی که جایزه‌ را به مستند «هِزا» ارائه می‌دهند، ارزشمندترین موضع را نشان دادند. در مقابل این وحشیگری ایستادند. برای به رسمیت شناختن اداره‌ی خودگردان شنگال که هزینه‌های گرانبهایی برای آن داده شد، تلاش و جلوگیری از حملات دولت ترکیه ضروریست. با وجود اینکه دنیا در این مورد سکوت کرده است، اما فریاد زنان ایزدی برای ما دلیل مبارزه، مقاومت و موفقیت است. شنگال مرکز ایمان و آزادی شنگالی‌ها است و باید اینگونه درک و از آن محافظت شود.

 

«انقلاب زنان روژآوا، تحقق احیای ۱۵ آگوست است»

بدون شک تحقق احیای ۱۵ آگوست واقعیت انقلاب زنان است که در روژآوا تجربه می‌شود. یک ماه پیش روژآوا دهمین سال خود را پشت سر گذاشت. انقلاب زنان روژآوا نشانی از این واقعیت است که دستاوردهای بزرگ با هزینه‌های هنگفت به دست آمد، امیدهای بزرگ متولد شد. در روژآوا در نتیجه‌ی ۲۰ سال تلاش رهبری ما این حقیقت و واقعیت وجود دارد که مردم خود را سازماندهی کرده و آگاه شده‌اند. انقلاب روژآوا با اراده‌ی گوهری خلق و هزینه‌های هنگفت انجام شد. با وجود همه کاستی‌ها نشان می‌دهد که مردم چگونه می‌توانند بدون دولت بر اساس آزادی و دموکراسی زندگی کنند و از آن محافظت کنند. البته نباید فراموش کرد که این جریان ده ساله‌ی انقلاب مبتنی بر فرهنگ مقاومت و مبارزه‌ی ۵۰ ساله است. نه خلق روژآوا و نه کسانی که در حال حاضر در حال اجرا، ترویج و دفاع از این انقلاب هستند، نباید این را فراموش کنند.

 

«انقلاب متعلق به همه‌ی ماست»

تاریخ هرگز در هیچ مکانی بدون اساس توسعه نمی‌یابد. مانند درخت چنار، ریشه‌های سالم آن مقدس و محکم می‌شود. اما باید دانست که قدرت‌های سلطه‌گر جهان، یعنی دولت ترکیه، دشمن کوردها هستند و فاشیست‌های AKP-MHP می‌خواهند واقعیت انقلاب را مخدوش کنند. از این رو وظیفه‌ی همگان است که از این انقلاب نوپا به عنوان یک ارزش جهانی برای همه‌ی مردم پاسداری کنند و مردم شمال و شرق سوریه باید با گفتن «این انقلاب، متعلق به همه‌ی ماست» از انقلاب صیانت بعمل آورند.

 

«حفاظت از انقلاب زنان وظیفه‌ی همه است»

این انقلاب، انقلاب دوستان شهید ماست که بیشترین فداکاری را کردند. حفظ روح آنها در آرامش در این سرزمین، ساختن انقلاب زنان در روژآوا است و این باید وظیفه همه‌ی کسانی باشد که خواهان آزادی هستند. امروز در زاپ مقاومت ارزشمند دوستان زن و مرد ما برای پاسداری از دستاوردها در وضعیتی‌ست که دیواری از گوشت ساخته‌اند. انقلاب روژآوا باید با کسب اعتماد و روحیه‌ی لازم از جنگ زاپ، جنگ انقلابی خلق را تقویت کند و دولت متجاوز ترکیه و مزدوران آن را از سرزمین و قلمرو خود بیرون کنند. این موضع، موضع مقاومت ۱۵ آگوست خواهد بود. رهایی روژآوا از دست اشغالگران اساس دفاع از انقلاب خواهد بود.

 

• در گستره‌ی مقاومت آزادی زنان، روابط شما با زنان جهان در چه سطحی است و در عین حال از این پس روابط شما با زنان جهان در چه سطحی خواهد بود و چه اهدافی را دنبال می‌کنید؟

با فلسفه و ایدئولوژی مقاومت رهبر آپو، احزابی که تا به امروز رسیده‌اند و با واقعیت ارتشی‌شدن تاثیر گذاشته و این نفوذ از مرزهای کوردستان و خاورمیانه و جهان برای مردم مظلوم عبور کرده است. زنان به این واقعیت رسیده‌اند که امید به موفقیت در مبارزه برای برابری و آزادی را زنده می‌کند. مقاومت آزادی‌خواهانه‌ی خلق کورد اکنون به مقاومت آزادی‌خواهانه‌ی همه‌ی خلق‌ها تبدیل شده است. به این ترتیب جنبش ما در همه جا و مابین همه‌ی خلق‌ها محبوبیت پیدا کرده و مشارکتی همه‌جانبه در سازمان انجام شده است و دوستان ما نیز افزایش یافته‌اند. رهبر ما می گوید؛ «زنان؛ خلقی هستند که تحت استعمار قرار گرفته‌اند»، بنابراین به عنوان جنبش، آزادی زنان را در سطح جهانی در نظر گرفتیم. یعنی مقاومت ما برای آزادی زنان کورد تبدیل به مقاومت برای آزادی همه‌ی زنان شده است. با تمام جوانی، با آزاداندیشی، داشتن اراده‌ی آزاد، سازماندهی، حفاظت از مکان زندگی با تمام احساس میهن‌دوستانه‌اش و همه‌ی زنان با یک هویت گرد هم آمده و هویت یک زن آزاد را تشکیل دهند.

 

«ما برای تمام زنان جهان می‌جنگیم»

ما به عنوان زنانی که در پ‌.ک.‌ک با این فلسفه بزرگ شده‌ایم، پیشرفت نموده و سازماندهی شده‌ایم، می‌دانیم که هدف ما تنها مشکل آزادی کوردستان نیست. فلسفه‌ی ما بر اساس خودشناسی، سازماندهی و مبارزه، در صورت لزوم، در تمام سازمان‌های زنان در جهان است. به خصوص در سال‌ ۱۹۹۰ می‌خواستیم به زنان کشورهای دیگر برسیم. پس از سال ۲۰۰۰، سازمان را گسترده‌تر و نهادینه کردیم. به عبارت دیگر، حتی اگر یک سازمان هم نباشیم، در هر کجای ترکیه، عراق، ایران، سوریه، افغانستان که باشد، خود را عضو طبیعی تمام سازماندهی زنان می‌دانیم که بر اساس آگاهی و آزادی جنسیتی سازماندهی شده است، در هر کجای دنیا ترکیه، عراق، سوریه، ایران، افغانستان، آمریکا یا آفریقا باشد، فرقی ندارد.

 

«ما ناسیونالیسم را نابود خواهیم کرد و به هویت یک زن آزاد دست خواهیم یافت»

ما مدعی هستیم که هم با فکر و هم با ایدئولوژی و هم با قدرت دفاعی در همه‌ی جاهای لازم حضور خواهیم داشت. همچون گذشته امروز هم در مقاومت مشترک زنان هستیم و خواهیم بود. بر این اساس ما در جستجوی روابط، اتحاد و سازماندهی با زنان جهان هستیم. برای افزایش و توسعه‌ی بیشتر، می‌دانیم که جهان باید از ذهنیت سلطه‌ی مردسالاری رها شود، به قدرت وحدت و اندیشه‌ی مشترک اهمیت می‌دهیم. بر این اساس ما مقاومت آزادی زنان را جشن می‌گیریم. برای آینده‌ای آزاد، زنانی که در راه آزادی مشارکت دارند، با هم ناسیونالیسم را نابود می‌کنیم و به راهپیمایی خود به سوی هویت زن آزاد ادامه می‌دهیم. بر این اساس یک بار دیگر درود می‌فرستیم به رهبر آپو که روح ۱۵ آگوست را آفرید. عهد پیروی از شهدا را در هر شرایطی تکرار می‌کنیم، بار دیگر درود می‌فرستیم به همه‌ی زنانی که برای آزادی مقاومت می‌کنند.

پایان

لینک قسمت اول: