زینب آکگول

پس از ١٠ ماە از حادثەی آتش‌ سوزی در نساجی ترانگل، در شهر لورانس ماسوچست ایالات متحدەی آمریکا، حادثەای دیگر در این کشور رخداد کە آثار برجستەای در مبارزات برجایی نهاد، آنهم اعتصابات شکوەمند زنان بود کە نام "نان و گل" بر آن نهادە شد و در تاریخ مقاومت زنان بە عنوان حادثەای تاریخی ثبت شد.

 

کارگارن نساجی لارنس" با اعتصاب نان و گل"، نام خود را در تاریخ مبارزات کارگران بە ثبت رساندند، ١٢ مارس ١٩١٢ اعتصاب  کارگران بە پایان رسید و خواست‌های آنان برآوردە شد، یکی از خصوصیات این اعتصاب، مشارکت تعداد بسیار زیادی از کارگران زن آمریکا در آن بود.

از اول جانوری سال ١٩١٢ در ایالت ماسوچست آمریکا، قانون ممنوعیت کار بیش از ٥٤ ساعت در هفتە برای زنان و کودکان زیر سن ١٨ سال بە تصویب رسید. در آن هنگام کار در نساجی‌ها و تولیدی‌ها  بیش از ٥٦ ساعت در هفتە بود. کاهش ساعات کار و گرفتن همان دستمزد برای کارگران کە زندگی بسیار سختی داشتند پیروزی بزرگی تلقی می‌شد، اما صاحبان صنایع نتوانستند این شرایط و پیروزی موقت کارگران را تحمل کنند و بە همین دلیل با روش‌های سازمان‌دهی شدەای حملات خود را علیە کارگران آغاز کردند، کارگران زن و مردی کە ساعات کاری آنها کاهش پیدا کردە بود بە همان نسبت کاهش ساعات کار دستمزد آنها نیز کاهش یافت. 

١٠ هزار کارگر نساجی لورانس ماسوچست، از ١٢ جانوری اعتصاب خود را آغاز کردند، شهر لورانس در آن هنگام بزرگ‌ترین شهر صنعتی آمریکا بود کە کارگران نساجی در آن فعالیت داشتند. 

 

زنان از ٢٥ ملیت مختلف گردهم آمدند 

بیشتر کارگران زن و کودکانی کە سن آنها بیش از چهاردە سال بود، با ملیت مختلف کارگران مانع از پیشبرد اهداف اتحادیە کارگران شدند کە با کارهای خود مانع کار کارگران می‌شدند، با وجود همەی فشارها زنان از ٢٥ فرهنگ و ملیت مختلف گرد هم آمدند. در ٢٥ جانوری هزاران کارگر بە سوی مرکز شهر راهپیمایی کردند. در حالی کە راهپیمایان از جلوی نساجی حرکت کردند، محافظان نساجی با اسلحە خواستند کە مانع حرکت راهپیمایان شوند، در طول روز راهپیمایی بە خشونت کشیدە شد و پلیس بە  راهپیمایان حملە ور شد، "آنا لو پیزوی" ایتالیایی تبار در این راهپیمایی کشتە شد. بعد از قتل آنا وضعیت اظطراری در این شهر اعلام شد و هرگونە تجمع و راهپیمایی ممنوع شد.

 

فمنیست و کنشگر اتحادیەای، الیزابت گولی فلاین ٢١ سال، یکی از فعالین آن دورە بود. الیزابت اجلاسی مشترک با زنان کارگر و همسران کارگران داشت. از طریق کمپین توانستند کمک مالی برای اعتصابات جمع آوری کنند، صدها هزار کودک فعالین بە شهرهای دیگر فرستادە شدند تا خانوادەهای سوسیالستی از آنها مراقبت کنند، در حالی کە پدر و مادرهایشان در اعتصابات مشارکت داشتند.  

 

برای نخستین بار در شهر نیویورک از راهپیمایان استقبال شد. کمیتەی زنان شهر نیویورک مسئولیت مواظبت از کودکان را بە عهدە گرفت و آنان را بە کسانی مطمئن سپردند. ٢٤ فوریە پلیس بە برخی  از خانوادەها کە در ایستگاە قطار فیلادلفیا در انتظار گرفتن ١٥٠ کودک بودند حملە کردند، اطراف ایستگاە را محاصرە و ٣٠ نفر را بازداشت کردند، پلیس‌ها زنی حاملە را کتک زدند ، کتک زدن این زن  حاملە تأثیر بسزایی در اعتصاب نان و گل داشت.

خبر این حملە در همەی کشور پخش شد و فشار علیە صاحبان صنایع افزایش یافت،  در نتیجەی این اعتراضات مجبور شد خواست کارگران را قبول کند و این اعتصابات با موفقیت بە پایان رسید.

 

اعتصاب لباس شستن پتروگراد

٨ مارس ١٩١٧ زنان کارگر نساجی، آتش انقلاب فوریە را شعلەور کردند . زنان با خواست بلشویک‌ها بە خیابان‌ها ریختند. نخستین روز ماە می، پنج هزار کارگر در اعتصابات پتروگراد مشارکت داشتند، خواست‌های اساسی کارگران کاهش ساعات کاری بە هشت ساعت در روز، افزایش دستمزد و تعیین کمترین دستمزد بود.  

اعتصاب مکان لباس شویی از سوی دولت ممنوع شد. اما کارگران بە این ممنوعیت پایبند نبودند و اعتصابات خود را ادامە دادند، زنان کارگر علیە امپریالیست کمپینی را آغاز کردند، نخستین تفرقە در میان نیروهای جهانی سبب شد تا زنان علیە جنگ متحد شوند، در حالی کە بوی باروت بە مشام می‌رسید زنان سوسیالیست با پیشاهنگی کلارا زتکین علیە جنگ جهانی اول خود را سازمان‌دهی کردند، با مشارکت هزاران زن در برلین راهپیمایی علیە جنگ‌های نظامی انجام شد، این راهپیمایی علیە تقسیم جهان از سوی قدرت‌های جهانی بود.  

 

مشکلات و تقسیمات بین‌المللی تأثیراتی بر جنبش زنان سوسیال دمکرات داشت. کنفرانس زنان سوسیالیست کە در سال ١٩١٥ با تلاش کلارا زتکین در برن برگزار شد، چهرەی واقعی امپریالیست و دروغ حفظ کشور را آشکار کرد، در این کنفرانس از همەی زنان جهان خواستە شد تا در برابر سوسیال دمکرات‌ها و اتحادیەهایی  کە ادعای حفظ تمامیت ارضی دارند متحد شوند، فراخوان مشارکت در مقاومت و مبارزە دادە شد.

 

انقلاب کشاورزی روح نوی آفرید

انقلاب کشاورزی سال ١٩١٧ برای جنبش زنان آغازی دیگر بود، انقلاب کشاورزی مرحلەی نو برای مبارزات زنان بود و مبارزات آنان از قبل فراترر رفت، آنهم از طریق بە دست آوردن برابری کامل در قانون، پایان دادن بە خشونت و ظلم علیە زنان، پایان یافتن اختلاف مابین فرهنگ‌ها، تغییر وضعیت اقتصادی جامعە و زنان، همچنین سازمان‌دهی نو برای سازمان‌های زنان انترناسیونال و جنبش‌های زنان و فعالیت با شیوەای نو.

 

اتحادیە جمهوری سوسیالیستی کە در سایەی انقلاب کشاورزی بنیان نهادە شد، قوانینی کە حق زنان را پایمال می‌کردند را منحل کرد، بە نابرابری متعارف بین زن و مرد در قوانین پایان داد با قطعنامەای استقلال زنان قطعی شد و از طریق قانون بە حق تصمیم گیری در زندگی اقتصادی، اجتماعی و جنسی خود دست یافتند.  

جنبش زنان انترسوسیالیست پس از کنفرانس دوم زنان، کە سال ١٩١٩ در مسکو برگزار شد، کنگرەی اتحادیەی ایدولوژی و سازمانی زنان را در سطح جهانی برگزار کرد.

 

تاریخ هشت مارس در ترکیە

اعتصاب شال سفید

در ترکیە مراسم  هشت مارس برای نخستین بار توسط زنان TKP  از سوی دو خواهر با نام رحیمە سلیموو، جمیکە نوشروانوا و نجیبە خانم، و در خفا برگزار شد. همچنین برای نخستین بار آشکارا از سوی جامعەی زنان ترقی‌خواە – KJP سال ١٩٢١ برگزار شد، تا دوران کودتای نظامی سال ١٩٨٠، هشت مارس از طریق زنان KJP برگزار می‌شد، در کنگرەی زنان ترقی خواە خواستە شد روز هشت مارس تعطیل رسمی اعلام شود و در انجمن ملی ترکیە چنین پلانی در دستاور کار قرار گرفت تا روز هشت مارس با مراسمی بزرگ و با مشارکت آحاد مردم ترکیە برگزار شود، اما بە دلیل کودتای سال ١٩٨٠ و ممنوع شدن همەی فعالیت‌ها مراسمات هشت مارس بە مدت چهار سال برگزار نشد پس از آن KJP تصمیم بە اعتصابات شال سفید گرفت.

 

در هشت مارس ١٩٨٠ در همەی شهرها، محل کار، بازار، سینما و کوچەها اعتصابات شال سفید برگزار شد، فعالین بە عنوان سمبل اعتراض در برابر مشقات، بیکاری و بحران‌های کشور شال سفید می‌پوشیدند.

 

زنان کە صدها سال است در سایەی سیستم کاپیتالیزم با عدم امنیت، بیکاری، فقر و هر نوع خشونتی روبرو نژادی و ملیتاریزە کردنی روبرو هستند زندگی سختی را گذراندەاند. باید با متنوع ساختن خواست‌ها و مبارزاتشان در هشت مارس علیە هرگونە ، تبعیض، ظلم جنگ و بحرانیی کە از سوی دولت‌ها با ان روبرو می‌شوند ایستادە و اتحاد خود را بیشتر کنند.

 

بخشی از شعر نان و گل کە در اعتصابات خواندە می‌شد

ما راهپیمایی می‌کنیم ما در روشنایی روز راهپیمایی می‌کنیم

در دود تولیدی‌های زنون و آشپزخانەی فقیری

صدایمان بلند می‌شود و انعکاس می‌یابد

همانند روشنایی بە انسان‌ها می‌رسد

نان و گل .. نان و گل

***

ما راهپیمایی می‌کنیم. برای مردان نیز  راهپیمایی می‌کنیم

زیرا آنها پسران ما هستند

ما  در حق آنها مادری می‌کنیم

سخترین کار ، سخترین تلاش

مادری است تا زمان مرگ

ما نمی‌خواهیم اینگونە باشد

 نان برای زندگی است‌

ما گل سرخ می‌خواهیم برای زندگی

***

ما راهپیمایی می‌کنیم  همراە با هم می‌رویم

دوستانمان کە هر روز جانشان را از دست می‌دهند

در همەی فریادهایمان، صدای آنها برای نان غمگین است‌

زیرا کە آنها همانند بردگانی کار می‌کردند‌

شما از هنر، زیبایی و عشق محروم هستید

امروز ما با حسرت آنها فریاد می‌زنیم

ما نان و کار می‌خواهیم

اما ما گل را نیز می‌خواهیم

***

ما خواهیم رفت با هم برای روزهای بهتری می‌گردیم

ما زنان انسان‌ها را ارتقا می‌بخشیم

از این پس بس است بردگی و بیکاری

همە کار می‌کنند کسانی کە همە چیز برای شما است شما چە چیزی بە زندگی تقدیم کردەاید ‌

برای همین از تە دل سرود نان نو گل سر می‌دهیم ‌

ما یکصدا دوبارە خواهیم گفت

نان و گل، نان و گل