مقاومت تاریخی عفرین
مسیر خلق انقلابی بنیان مقاومتی بی‌همتا است بە همین دلیل است کە شهروندان عفرین از ٧ سالە گرفتە تا ٧٠ سالە براساس روحیەی انقلابی، علیە اشغالگری دولت ترکیە در مقاومت تاریخی عفرین جایی می‌گیرند.
قسمت پنجم
مقاومت عفرین در جهان تاریخ‌ساز شد
سارا شیخ حسن
حلب- مقاومت عفرین دارای تاریخچەای کامل از مبارزە علیە اشغالگری ترکیە است. دولت اشغالگر ترکیە در ژانویەی ٢٠١٨ با انواع سلاح سنگین و ممنوعە حملات خود را علیە عفرین آغاز کرد. حکومت AKP خواهان احیای دولت عثمانی است و با حملە بە عفرین در صدد تحقق رویای خود بود. اما آنچە در این جنگ بسیار قابل توجە بود، مشارکت اتنیک‌های مختلف عفرین با هر دین و اعتقادی در مقاومت تاریخی آن در برابر اشغالگری ترکیە بود و با مقاومت خود تاریخ نوینی را رقم زدند. مادران نقش مهمی در این مقاومت ایفا کردند و دوشادوش فزرندانشان در آن مشارکت یافتند و مبارزان نیز از وجود مادران نیرو می‌گرفتند و با روحیەای فدایی مبارزە می‌کردند.
برخی از زنان عفرین کە در مقاومت تاریخی آن مشارکت یافتەاند با خبرگزاری ما سخن گفتند و گوشەای از خاطرات خود را در این مقاومت بازگو کردند.
در بخش پنجم گزارش خود از مقاومت تاریخی عفرین، در مورد حضور مادران در این مقاومت و روحیەی جنگ انقلابی در صحنەی مبارزە را با مادران مورد بررسی قرار دادیم. مادرانی کە خود در روزهای مقاومت نقش ایفا کردند و خاطرات خود را نیز با ما در میان گذاشتند.
"خانوادەی شهدا با روحیەای انقلابی از شهدای خود استقبال می‌کردند"
ثریا حبش کە بە عنوان مادر شهید رشید شناختە می‌شود و در کمیتەی خانوادەی شهدای عفرین نیز جایی می‌گیرد از فعالیت‌های خود در حین مقاومت عفرین سخن گفت: جنگی کە در عفرین روی داد بسیار حائز اهمیت بود و خلق عفرین مقاومتی بی‌همتا در برابر دولت اشغالگر ترکیە ارائە دادند. در جنگ عفرین در کمیتەی شهدای عفرین جایی می‌گرفتم. هنگامی کە تعداد شهدا افزایش یافتند بیشتر ما بە امور رسیدگی می‌کردیم و اسامی شهدا را اعلام می‌کردیم. بە عنوان کمیتەی شهدا سازماندهی یافتیم تا عدەای از ما با مردم باشد و عدەای هم در بیمارستان‌ها و میان مبارزان باشند. هنگامی کە می‌خواستیم خبر شهادت فرزندان را بە خانوادەها اعلام کنیم واقعا خانوادەها با روحیەی مقاومت و مبارزە از شهادت فرزندانشان استقبال می‌کردند. هنگام تشییع شهدا همە فریاد می‌زدند خاک عفرین با خون شهدا از اشغالگران پاک خواهد شد. مردم عفرین با ارادەی آهنین و آتشین خود، در بیمارستان و تشییع شهدا حضور می‌یافتند و صحنەهایی دردناک بود اما همزمان روحیە و ارادەی مبارز آنان را بە نمایش می‌گذاشت. مقاومت عفرین در جهان تاریخ‌ساز شد.
بە گفتەی ثریا در زیر هر درخت زیتونی خون شهیدی ریختە است و افزود: مردم عفرین مصمم بە پرداخت بها بودند و آن را در مقاومت خود بە نمایش گذاشتند. من با دستان خود تابوت شهدا را آمادە می‌کردم و آنها را بە خاک می‌سپردم. بیشتر خانوادەی شهدا کە مرا می‌شناختند امور شهدایشان را بە من می‌سپردند، من حق مادری بە گردن آنها داشتم و مرا مادر صدا می‌کردند. دولت اشغالگر ترکیە ادعا می‌کرد تنها مکان‌های نظامی را مورد هدف قرار می‌دهد اما واقعیت این است کە بیش از همە افراد غیر نظامی، زنان و کودکان مورد هدف قرار می‌گرفتند. تصویر کودک شش ماهەای کە در آغوش مادرش شهید شدە بود را هرگز فراموش نخواهم کرد، تصویر آن را بە جهانیان نشان دادیم اما جهان در قبال اعمال وحشیانەی ترکیە گنگ ماندند و سکوت کردند. هرچند از روزهای مقاومت صحبت کنم نمی‌توانم تمام آنچە را کە دیدەام بازگو کنم.
مادر ثریا از آمادە ساختن غذا برای مبارزان سخن گفت، "ما بە عنوان مادرانی کە سن بیشتری دارند در روزهای مقاومت نقش داشتیم، هر کاری از ما خواستە می‌شد انجام می‌دادیم حتی اگر نیاز بود در میدان جنگ اسلحە بە دست می‌گرفتیم و علیە اشغالگری مبارزە می‌کردیم. در گروەهای کوچک غذا آمادە می‌کردیم و هر گروە برای یکی از روستاها غذا می‌پخت. مادران با شوق در پخت غذا برای مبارزان مشارکت می‌یافتند."
"پشتیبانی هوایی نبود دولت ترکیە نمی‌توانست یک وجب از خاک عفرین را اشغال کند"
روشن احمد بلال از اعضای آسایش، روز حملە بە عفرین را بە عنوان روزی سیاە توصیف کرد، "آن روز هرگز فراموش نخواهد شد، قبل از آغاز جنگ دولت ترکیە هر روز ما را تهدید می‌کرد و می‌خواست عفرین را ترک کنیم، اما ناگهان ما ٧٢ هواپیمای جنگی را بر آسمان عفرین مشاهدە کردیم کە بی‌هدف هر مکانی را بمباران می‌کنند. تپەی هاجیکا نخستین تپەای بود کە بمباران شد و با آغاز بمباران آن احساس کردیم همەی منطقە می‌لرزد. پس از کمتر از یک دقیقە شهر و روستاهای اطراف همە بمباران شدند. اگر حملەی هوایی نبود دولت ترکیە موفق بە اشغال یک وجب از خاک عفرین هم نمی‌شد. با این وجود اما مردم از مبارزان خود حمایت می‌کردند و ما از حمایت آنها قوت قلب می‌گرفتیم."
روشن چنین سخنان خود را پایان داد، "ادعای دولت ترکیە کە می‌گفت تنها در مدت سە روز عفرین را کنترل خواهیم کرد دروغ بود، آنها نمی‌دانستند کە خلق عفرین تسلیمیت را نخواهند پذیرفت. دشمن تلاش می‌کرد از طریق انفجار‌های پی در پی امنیت منطقە را برهم زند اما ما تلاش می‌کردیم امنیت منطقە را کنترل کنیم. وقتی کە دولت در جنگ رودررو شکست خورد، دست بە دامن نیروی هوایی شد و بدون هدف هرجایی را بمباران کردند. بسیاری از رفقایمان در کنار ما شهید و مجروح شدند، با دست‌های خود آنها را بە بیمارستان منتقل می‌کردیم و با دستان خود آنها را بە خاک می‌سپردیم. با شهدای خود پیمان خواهیم بست، عفرین را از تبهکاران پاک خواهیم کرد و رویای آنها را تحقق خواهیم بخشید و بە مردم خود نیز پیمان می‌دهیم مبارزات اجتماعی-سیاسی خود را در سطح بین‌الملل ادامە خواهیم داد."
"دولت ترکیە علیە عفرین سلاح‌های ممنوعە بە کار گرفت"
روشین محمد کە در روزهای مقاومت در بیمارستان اورین پرستار بود، در مورد وضعیت بیمارستان و مجروحینی کە در بیمارستان بستری می‌شدند چنین گفت: دولت ترکیە هر موجود زندەای را در عفرین هدف قرار می‌داد، در این حملات سلاح‌های ممنوعە مورد استفادە قرار می‌گرفت. جهانیان آگاە بودند کە هدف ترکیە نسل‌کشی ملت کورد بود. دولت ترکیە خون آشام بشریت است. ما در خاک و سرزمین خود مورد هدف قرار می‌گرفتیم و حق مشروع ما بود کە از خود دفاع کنیم. با آغاز جنگ هر بار بیش از ۵٠ مجروح غیرنظامی بە بیمارستان منتقل می‌شدند و جایی برای بیماران دیگر باقی نمی‌ماند. با اینکە دولت ترکیە هر بار اعلام می‌کرد مناطق نظامی را هدف قرار می‌دهد اما در حقیقت همەی شهدا و مجروحین از غیرنظامیان بودند. حتی علیە منطقەی شیە سلاح شیمیایی بە کار گرفتە شد. اسناد و مدارک این واقعیات بە جامعەی جهانی تحویل دادە شد، اما متاسفانە دولت‌های جهان از رسیدگی بە آن خودداری کردند و در قبال آن سکوت کردند. ٧ نفر از اعضای یک خانوادە شهید شدند کە از اهالی روستای جلبر واقع در منطقەی شیراوا بودند. نە تنها انسان‌ها بلکە طبیعت و حیوانات نیز مورد هدف قرار گرفتند. با وجود امکانات کم اما جهت کمک بە ملت خود تلاش کردیم. کودکان بسیاری در جنگ قربانی شدند و برخی از آنها هنوز هم تحت درمان هستند. هویت بسیاری از افرادی کە سوختە بودند شناسایی نشد و اجساد بسیاری هم زیر آوار خانەهای ویران شدە ماند. کارکنان هلال احمر کورد با خطر و تهدید روبرو بودند و حتی بسیاری از آنها نیز در جریان جنگ جانباختند. یکی از رفقای ما هنگامی کە در حال انجام وظیفە و انتقال مجروحین بە بیمارستان بود، شهید شد.
روشین چنین سخنان خود را پایان داد، "ما از جامعەی جهانی و سازمان‌های حقوق بشری می‌خواهیم بە اشغالگری دولت ترکیە در عفرین و همەی مناطق اشغال شدە پایان دهند و شهروندانی را کە بە اجبار مجبور بە مهاجرت شدەاند را بە مناطق خود بازگردانند. همچنین از ملت خود نیز می‌خواهیم با اتحاد و همبستگی برای پایان دادن بە اشغالگری ترکیە تلاش کنند. باید یافتن راەحلی سیاسی برای بحران سوریە و همکاری با مبارزان برای آزادی عفرین از اهداف اصلی ما در آیندە باشند. در مقابل اشغالگری دولت ترکیە و تبهکاران وابستە بە آن مقاومتی تاریخی صورت می‌گیرد."