لارا گوهری

مهاباد- مهاباد شهری که در آبان ماه کاملاً میلیتاریزه شد و حتی در داخل شهر نیز مردم با بازرسی و تجاوز به حریم شخصی خودرو  روبه رو می‌شدند. تعدادی از  افراد تحت تعقیب قرار گرفتند و به‌اجبار از ایران خارج شدند و تعداد زیادی از بازداشتی‌ها با حکم‌های نامعلوم و بلا تکلیف و بدون دسترسی به وکیل زندانی هستند.

باوجود تمام فشارهای روانی و جو امنیتی حاکم بر شهر فریاد عدالت‌خواهی‌ مردم مهاباد خاموش نمی‌شود و باوجود تمام سرکوب‌ها روحیه آزادی‌خواهی مردم هنوز زنده است و اتحاد مردم در اعتصابات و اعتراضات نشان‌دهندەی این است که این انقلاب کاملاً مردمی است و هیچ قدرتی توانایی هدایت و یا سرکوب آن را ندارد.

روز یکشنبه ۴ دی‌ماه تعدادی از زنان آزادیخواه مهاباد همگام با اعتراضات شهر بوکان به خیابان آمده و با ایجاد راه‌بندان، برافروختن آتش و سردادن شعار زن، زندگی، آزادی در منطقەی پشت تپ و بری شیلان اعتراض خود را نشان دادند. روز دوشنبه ۵ دی‌ماه ۱۴۰۱ یک زن باردار با نام زهرا نبی‌زاده توسط نیروهای حکومتی بازداشت و به مکان نامعلومی برده شد. نیروهای حکومتی هنگام هجوم به منزل این زن بدون داشتن هیچ حکم و یا مدرکی اقدام به دستگیری وی نموده‌اند.

خانوادەی او با وجود تلاش‌های فراوان از مکان و وضعیت نگهداریش بی‌خبر هستند و همچنین وضعیت بارداری او موجب نگرانی آن‌ها شده است. دستگیری این زن باردار موجب خشم عمومی مردم شده است و به این جهت فراخوان‌هایی برای تجمع و تظاهرات در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود.

شب دوشنبه هم‌زمان با دستگیری زهرا نبی زاده در منطقه بری شیلا نان عده‌ای از جوانان با روشن کردن آتش و ایجاد راه‌بندان در خیابان‌های اصلی این محله از این زن باردار حمایت کرده و به حکومت هشدار داده‌اند اگر او را آزاد نکنند دوباره تمامی محلات شهر اعتراضات خود را از سر می‌گیرند. روز سه‌شنبه ۶ دی‌ماه ۱۴۰۱ مصادف با چهلم آزاد حسین پور، کمال احمد پور و محمد احمدی گاگه‌شی بود.

به همین منظور فراخوان‌هایی از چند روز گذشته از جانب خانوادەی جانباختگان و مردم مبارز برای حضور بر مزار آن‌ها و گرامیداشت نام و یاد جانباختگان منتشر شد. مادران، دختران و همسران جانباختگان مهاباد پیشگام صف زنان و مردان این شهر ساعت ۱۵ روز سه‌شنبه بر مزار این جانباختگان حاضر شدند و آرامستان شهر میزبان جمعیت باشکوهی از مردم بود.

 

«اشک‌هایم ذره‌ای از خشم درونیم را کم نمی‌کرد»

شلیر یکی از حضار مراسم چلەی جانباختگان مهاباد می‌گوید:« برای اینکه شناخته نشویم با دوستانم سروصورتمان را با جامانه و روسری پوشاندیم. جمعیت بسیار زیادی در مراسم حضور داشتند که اکثر آن‌ها زنان بودند و خانوادەی سایر شهیدان نیز در آنجا جمع شده بودند و عکس و بنر شهیدانشان را در دست داشتند. در ابتدای مراسم به احترام شهدا یک دقیقه سکوت کردیم و پس‌ازآن خانوادەی شهدا سخنرانی کردند، مادران شهدا بر مزار فرزندانشان تعزیه می‌خواندند. فضا پر از غم و البته خشم بود و اشک‌هایم ذره‌ای از خشم درونیم را کم نمی‌کرد. سرود ای شهیدان و ای رقیب که پخش شد تمام حاضرین سرود را همخوانی کردیم و چند نفر هم بر مزار شهدا کبوتر سفیدی را آزاد کردند و پرچم کوردستان را برافراشتیم و شعار دادیم».

شعارهای «زن، زندگی، آزادی» و «کورد، بلوچ ،آذری آزادی برابری» ، «مرگ بر دیکتاتور»، «مرگ بر خامنه‌ای»، «شهید نمی‌میرد» نمونه‌ای از شعارهایی است که آزادیخواهان و خانوادەی جانباختگان سر می‌دادند.

پس از برگزاری مراسم چهلم جانباختگان مردم دسته‌ جمعی  به سمت خیابان‌ها رفتند و عصر همان روز تعدادی از جوانان در محله‌های پشت تپ، خیابان منبع با ایجاد راه‌بندان و آتش زدن لاستیک و سردادن شعار «زن، زندگی، آزادی» با خیابان‌ها عهد تازه کردند.

همچنین نیروهای امنیتی حکومت، کاملاً مسلح در حال آماده‌باش با پوشیدن لباس پارکبانان شهرداری و با استفاده از ماشین‌های شخصی در خیابان‌های شهر مستقر شدند. اعتراضات در محلات فجر، پشت تپ، خیابان منبع و شهرک کارمندان تا پاسی از شب با برافراشتن آتش و ایجاد راه‌بندان همچنان ادامه داشت و شعارهای تازه‌ای بر دیوارهای شهر به دست مبارزان زن نوشته شده‌اند که خواب را از چشم دیکتاتوری برده‌اند.