بهاران لهیب

کابل -  حدود دو سال از حاکمیت طالبان در افغانستان می‌گذرد و در این مدت، آن‌ها تمام محدودیت‌ها را برای فعالیت زنان اعمال کرده‌اند، از جمله عدم اجازه به دختران برای ادامه تحصیل بالاتر از صنف شش.

ما در سفر به ولایت غزنی با شبانه شبنم، دختری مواجه شده بودیم که با ختم صنف ششم خود او دیگر اجازه ‌نیافته که به مکتب برود و مجبور است در خانه بماند و تنها به کارهای منزل با مادرش بپردازد.

شبانه گفت: «وقتی من به مکتب می‌رفتم، ما را مجبور می‌کردند حجاب بپوشیم و با لباس قبلی اجازه ورود به مکتب را نمی‌دادند. برخی از دختران این قانون را قبول می‌کردند و برخی دیگر آن را رد می‌کردند.»

 مکاتب در قریه‌های دورافتاده وضعیت متفاوتی نسبت به مکاتب شهری دارند و به علت عدم فراهم بودن امکانات مناسب، افراد «امربه معروف و نهی از منکر» به آنجا سر نمی‌زنند.

 شبانه اشاره کرد: «ما دختران علاقه‌مند به تحصیل هستیم، اما اجازه تحصیل در مکتب را از طالبان نداریم. می‌خواهیم به مدارس دینی در منطقه خود برویم، اما پدر و مادرمان اجازه نمی‌دهند.»

 ما از مادر شبانه پرسیدیم چرا اجازه نمی‌دهید شبانه به مدارس دینی برود؟

 پاسخ مادرش این بود: «نمی‌خواهم که فردا دخترم از جمله زنانی باشد که به فکر طالبی به سرکوب همجنس‌های خود بپردازند و افکار طالبان و سایر گروه‌های مذهبی تندرو را تایید کند.»