مرکز خبر

 

چه چیزی با انقلاب تغییر کرد؟

پس از انقلاب اکتبر تغییرات مهمی توسط زنان ایجاد و تلاش‌هایی برای پایان دادن به رفتار نابرابر با زنان انجام شد. در قسمت دوم پرتره و عکس‌هایی از زنان رهبری انقلاب اکتبر را قرار می‌دهیم.

در اوایل انقلاب اکتبر، احکامی صادر شد که قوانین حقوق برابر را تضمین می‌کرد. این احکام شامل قوانینی برای کار مساوی، دستمزد برابر، ٨ ساعت روز کاری، حمایت از کار مادران و کودکان بود. مادری و کار زنان در خانه، با توجه به تولید مددکاری اجتماعی به عنوان کارکردهای اجتماعی شناخته شد. در تقسیم زمین برای روستاییان روش براساس خانوادەها نبود، به هر نفر یک قطعه زمین داده می‌شد. زنان روستایی نیز صاحب زمین خود شدند.

 

فعالیت‌های آموزشی برای زنان

برای این‌که زنان خود را در عرصه‌ی فرهنگ، آموزشگاه‌ها و دوره‌های حرفه‌ای رشد دهند و یا دانش خود را افزایش دهند، کارهای بزرگی انجام شد. همزمان شبکه‌ای از مؤسسات آموزشی و پرورشی برای آموزش زنان و فرزندان‌شان ایجاد شد. بسیاری از زنان در سازمان‌های دولتی، شوروی و حزبی، در خدمات اداری، سازماندهی توزیع کالاهای ضروری در زمینه‌ی اداری یا در مؤسسات حمایت کننده‌ی مادران و کودکان، در مهدکودک‌ها، آشپزخانه‌های عمومی، خشکشویی‌های عمومی و غیره مشغول به کار شدند.

 

اجباری شدن آموزش

کمپین‌های خواندن و نوشتن برای زنان راه اندازی شد. دوره‌های خواندن و نوشتن برای زنان کارگر در هر محل کار، هر باشگاه فرهنگی، هر مکان عمومی باز شد. به ویژه، ابتکار «قطارهای تحریک»، «وسایل نقلیه‌ی تحریک» و «کشتی‌های تحریک» برای دستیابی به زنان ساکن در مناطق روستایی توسعه یافت. همه‌ی این تلاش‌ها و کارها با موفقیت همراه بود. قبل از جنگ جهانی دوم، آموزش ٧ ساله در کل کشور اجرایی شد.

 

پس از تحصیل، زنان شروع به تولید کردند

با آموزش زنان، در نتیجه اهمیتی که به کار زنان داده شده تحولات بسیاری بە وجود آمد. در سال ١٩٣٧، طی برنامه‌ی پنج ساله‌ی دوم، ٣٩ درصد از زنان در بخش صنعت و ساختمان، ٢٠ درصد در آموزش و بهداشت و ١۵ درصد در آشپزخانه‌های عمومی، تجارت و بازرگانی و محل‌های کار، ٧ درصد در ایستگاه‌های ماشین‌های کشاورزی و تراکتورسازی و ٧ درصد در نهادهای دولتی و سازمان‌های اجتماعی کار می‌کردند. پس از این مرحله تلاش شد تا زنان در ادارات کار کنند. در سال ١٩٢٩، در مجموع ٧ ساعت کار در روز به اجرا درآمد.

 

قوانین مربوط به زنان به کلی تغییر کرد

در ماه‌های اول پس از انقلاب، قوانین مربوط به زنان به کلی تغییر کرد. تمام اعمال نابرابر برای زنان پایان یافت. ازدواج کلیسا غیررسمی تلقی شد، در عوض ازدواج رسمی به اجرا درآمد. حق طلاق به زنان داده شد. فرزندانی که از والدین متأهل متولد شده بودند و فرزندان خارج از ازدواج از حقوق مساوی بر اساس قانون برخوردار بودند. حمایت از زنان و کودکان در قوانین وضع شده بود. فعالیت‌های ویژه‌ای برای آگاهی زنان از حقوق خود انجام شد. به زنان خانه‌دار ضمانت وجود خانواده داده شد. رفاه برای مردان و زنان و فرزندان آن‌ها که خارج از ازدواج به دنیا می‌آیند در دستور کار قرار گرفت. برای زنان باردار که فرزندان خود را به تنهایی بزرگ می‌کردند، تصمیم به ارائه‌ی کمک‌های دولتی گرفته شد.

بعد از انقلاب در همه‌ی حوزه‌های اجتماعی، در سیاست، خانه، محل کار، آموزش و پرورش، روستا، شهر و در همه‌ی عرصه‌ها تحولات زیادی رخ داد که می‌توان موضوعی را مطرح کرد و در صفحاتی درباره‌ی آن نوشت.

مردمی که در ساختن انقلاب اکتبر به میدان آمدند، با تلاش خود وارد صفحات تاریخ شدند و پرتوهای نور شدند.

 

الکساندرا کولونتای

یکی از این زنان تاثیرگذار در این دورە قطعاً الکساندرا کولونتای است. در سال ١٩٠٩، الکساندرا کولونتای که تحت تأثیر ببل و دوستش کلارا زتکین قرار داشت، کتاب «مبنای اجتماعی مشکل زنان» را در مورد زنان کارگر منتشر کرد. الکساندرا کولونتای توضیح می‌دهد که برای رهایی زنان از کارهای خانه، به نهادهای جمعی نیاز است، و به همان اندازه که جدایی آشپزخانه از ازدواج در زندگی زن مهم است، جدایی کلیسا از دولت نیز به همان اندازه مهم است. الکساندرا کولونتای اولین و تنها زن در کمیته‌ی مرکزی در سال ١٩١٧ بود. الکساندرا کولونتای، که اولین کمیسر بهداشت اتحاد جماهیر شوروی بود، نقش فعالی در تهیه‌ی قوانین خانواده در سال ١٩١٨ داشت. الکساندرا کولونتای همچنین به عنوان اولین سفیر زن در جهان در سال ١٩٢٢ جای خود را در تاریخ گرفت. پس از انقلاب، الکساندرا کولونتای اثر خود را در روند ساخت یک جامعه جدید، افراد جدید به جا گذاشت.

 

نادیا کروپسکایا

پس از انقلاب از او به عنوان یکی از معماران نظام آموزشی یاد می‌شود. قبل از انقلاب به درخواست رئیس کارخانه به مدت پنج سال به کارگران سواد و حساب درس می‌داد. نادیا کروپسکایا همزمان با شخصیت انقلابی خود این درس‌ها را انجام می‌داد و کلاس های انقلاب را تشکیل می‌داد. این طبقات به سمت اعتصاب بزرگ در کارخانه‌ای که ٣٠ هزار کارگر در آن کار می‌کردند، پیش می‌رفت. نادیا کروپسکایا در ساخت کتابخانه‌ها پیشتاز بود. پس از انقلاب وزیر آموزش و پرورش شد. در آگوست ١٩٧١، ستاره‌شناس معروف تامارا میخایلوونا اسمیرنوا یک سیارک را کشف کرد و نام آن را نادیا گذاشت.

 

اینسا آرماند

در سال ١٩١٣ به ابتکار لنین مجلەای به نام «زن کارگر» در پترزبورگ تهیه شد. اینسا آرماند فعالانه در فعالیت‌های مجله شرکت کرد و پس از شروع انتشار مجله شروع به نوشتن  کرد. در فوریه‌ی ١٩١٧ اخبار انقلاب به سوئیس رسید. اینسا آرماند که در تبعید زندگی می‌کند با اولین گروه بلشویک‌ها به کشورش بازمی‌گردد و تمام توان و انرژی خود را برای کارهای حزبی به کار می‌گیرد. اینسا آرماند با خیابان‌های مسکو در تماس دائم است و در جلسات و کارگاه‌های حزبی در شهر مسکو سخنرانی می‌کند و مقالات خود را ارائه می‌دهد. اینسا آرماند در مدرسه‌ی حزب  MK تدریس می‌کند و برای روزنامه‌ها مقاله می‌نویسد. عضو شورای شهر مسکو است و با زنان کار می‌کند. اینسا آرماند اولین مدیر شاخه‌ی زنان تحت حمایت حزب MK می‌شود.

 

اولین زنی که در میدان سرخ به خاک سپرده شد

اینسا آرماند بر اثر وبا درگذشت و دوستش نادیا کروپسکایا درباره او نوشت: «من می‌خواستم اینسا آرماند در قلب همه‌ی کسانی باشد که برای نجات کارگران ارزش قائل هستند. در قلب رفقای حزبی خود، در قلب زنان کارگر و دهقان باشد. آرمان کمونیسم، که اینسا آرماند مشتاقانه برای آن مبارزه می‌کرد، به موفقیت خواهد رسید، در آن شکی نیست». اینسا آرماند اولین زنی است که در میدان سرخ دفن شد.

 

ماریا الکساندرونا اولیانووا

از ماریا الکساندرونا اولیانوا به عنوان یکی از زنان خانواده‌ی اولیانوا یاد می‌شود که عمر خود را در راه انقلاب گذراند. افراد زیادی از خانواده‌ی اولیانوف درگیر انقلاب بودند و همه‌ی آن‌ها یا در زندان و یا در تبعید زندگی خود را سپری کردند. ماریا الکساندرونا اولیانووا مادر لنین بود. ماریا الکساندرونا اولیانووا در ۵ سالگی به فرزندانش خواندن و نوشتن و زبان‌های خارجی آموخت. ماریا الکساندرونا اولیانووا دارای مهارت‌های آموزشی بود. او وقت خود را وقف فرزندانش کرد، در سال‌های انقلاب همیشه در کنار آن‌ها بود، اما قبل از وقوع انقلاب در سال ١٩١۶، در سن ٨١ سالگی در پتروگراد درگذشت.

 

ناتاشا بلشویکوا

ناتاشا بلشویکوا به عنوان یک «سازمان دهنده‌ی زن» شناخته شد. او دختر یک کشیش اهل سیبری بود، او در سال ١٨٧۶ در ایرکوتسک به دنیا آمد. نام اصلی او کونکوردینا نیکولایوونا گراماوو است. هنگام رفتن به شهر پترزبورگ به دانشجویان انقلابی می‌پیوندد. در روند افزایش اعتصابات، او به دلیل فعالیت‌های خود دستگیر و از مدرسه اخراج می‌شود. در سال ١٩٠٢، هنگامی که به پاریس رفت، به آموزش‌های مارکسیستی که لنین و دوستانش داده بودند، پیوست. او به روسیه باز گشت تا آموخته‌های خود را در عمل پیاده کند و به سرعت آموخته‌های خود را آموزش ‌دهد. شاید یکی از افرادی باشد که در سازماندهی کارخانه‌ها، باشگاه‌ها، جلسات، کلاس‌های سوسیالیسم، نساجی، معادن، فلزات، بنادر، کارگران نفت، زنان کارگر و خانه‌دار کار می‌کرد. او یکی از سازمان دهندگان و تبلیغ کنندگان بود. مانند بسیاری از سازمان دهندگان مخفی، او نیز از نام دیگری استفاده کرد. ناتاشا بلشویکوا که عمر او با انقلاب سپری شد در دوم ژوئن سال ١٩٢١ زنگی‌اش به پایان رسید.