بهاران لهیب

کابل - یک روز بعد از مسدود نمودن دانشگاه‌ها از طرف طالبان به تمام معلمان زن و دختران پایین‌تر از صنف ششم طالبان اعلام نمودند که مکاتب آنان هم مسدود است.

 

«پیش خود تعهد نمود که دختران مان را در خانه به شکل مخفی درس می‌دهم»

لیلا نیسم یکی از معلمان هرات به «خبرگزاری زن» می‌گوید: «وقتی برای ما گفتند که سر از فردا به مکتب نیاید برایم مسله شوک‌ آور نبود. چون از طالبان بیشتر از این انتظار نمی‌رود در دور اول حاکمیت شان و در جریان بیست سال حضور آمریکا در افغانستان مناطق که تحت حاکمیت آنان قرار داشت. دختران حق نداشتند که به مکتب بروند. من و همه همکارانم همیشه می‌گفتیم که اینان روزی دروازه‌های مکاتب ما را هم بسته خواهند کرد. چون شناخت از ماهیت آنان داریم.»

وی اضافه نمود: «من در دور اول حاکمیت طالبان دختر پانزده ساله‌ای بودم که مرا از درس محروم ساخته بودند. برای ما معلم مکتب‌مان کورس خانگی مخفی را ایجاد نموده بود ما با پوشیدن برقع به درس با هزار یک مشکل می‌رفتیم.»

او با اشارە بە اینکە «من از معلم خود آموخته‌ام که نباید تسلیم شوم»، می‌گوید: «باید به مبارزه خود ادامه بدهم از لحظه که برای ما اعلام کردند. دیگر به مکتب نیایم من گریه نکردم پیش خود تعهد نمود که دختران مان را در خانه به شکل مخفی درس می‌دهم چون به من نیاز دارند. حالا هم در صدد ایجاد کورس هستم. مسایل را که من آموختم طالبان آن را گرفته نمی‌تواند بنا در خدمت دیگران قرار می‌دهم.»

 

«آنان از دستان خالی و شعارهای ما زنان ترس دارند»

کبرا رسول معلم دیگر از هرات می‌گوید: «از باسوادی و آگاهی ما طالبان ترس دارند به دلیل که از لحظه دانشگاه‌ها، مکاتب و مراکز آموزشی را مسدود نموده‌اند در تمام شهر هرات نظامیان طالبان مستقر شده‌اند. آنان از دستان خالی و شعارهای ما زنان ترس دارند اگر ما مانند زنان کوردی مسلح شویم طالبان مطمین هستند که نمی‌توانند به قدرت خود ادامه بدهند.»

کبرا ادامه می‌دهد: «من از بسته شدن دروازه‌های مکاتب ترس ندارم. ولی از نصاب تعلیمی که قرار بود تطبیق کنند ترس داشتم چون همه دختران ما با فکر طالبی تربیه می‌شدند.»