ابتسام اغفیر

بنغازی- رز ابراهیم بازیگر تئاتر و فارغ‌التحصیل دانشکده ارتباطات جمعی در دانشگاه بنغازی لیبی، دیدگاه جامعه در مورد حقارت در برابر زنان و دختران را به چالش کشید و برای رؤیای خود مبارزه کرد، بە همین دلیل او شهر خود مرج را برای رسیدن بە هدف و موفقیت خود ترک کرد و به ارائه نمایش‌های تئاتری الهام بخش در مورد مسائل زنان پرداخت.

رز ابراهیم با بیان اینکه زمانی که در رشته تئاتر و سینما تحصیل می‌کرد بە کارگردانی فکر می‌کرد پس از مدتی متوجه شد که به سمت بازیگری به ویژه تئاتر بررود و تصمیم گرفت به طور پیوسته در سطح حرفه‌ای فعالیت کند، گفت: من سخت تلاش می‌کنم تا پیشرفت کردە و تمرینات و مشارکت‌های تئاتری خود را توسعە بخشم.

او خاطرنشان کرد: برای ایستادن روی صحنه هر شرایطی را پشت سر گذاشتم و برای تحصیل در رشتەی تئاتر در شهر بنغازی زادگاە خود المرج را ترک کردم. وی همچنین از خانواده‌اش که پیشتر به شدت مخالف کار و تحصیل او در تئاتر و سینما بودەاند، انتقاد کرد.

از جمله مصائب او برای تکمیل تحصیلات، رفت و آمد روزانه در یک مسافت ١٠٠ کیلومتری بود، زیرا مجبور بود ساعت پنج صبح خانه خود را در شهر المرج ترک کرده و به سمت شهر بنغازی حرکت کند و  همان روز ساعت ١١ شب به خانه برگردد.

او با بیان هزینه‌های رفت‌وآمد و سختی‌های راە در طی یکسال می‌گوید: این خستگی و سختی طعم خاصی داشت، زیرا برای رسیدن به آرزویم، ایستادن روی صحنه  و فارغ‌التحصیلی از دانشکده ارتباطات جمعی، گروه تئاتر و سینما در دانشگاه بنغازی بود.

 او درباره شروعش در عرصه تئاتر توضیح می‌دهد: از دوران دبستان شروع کردم، اما چیزی که به عنوان یک پیشرفت واقعی برای خودم در این زمینه آماده کردم، نمایشنامه‌ای است که در دبیرستان ارائه کردم و از آن به نمایش گذاشتم. در سال ٢٠١۵ برای تحصیل در رشته تئاتر و سینما رفتم و پس از آزمونی که در دانشگاه ارائه دادم پذیرفته شدە و سپس در سال ٢٠١٧ برای تکمیل تحصیلاتم رفتم.

رز ابراهیم اشاره کرد که در سال ٢٠١٩ در تلویزیون نیز ایفای نقش کرد و سپس برای تعدادی از نمایش‌ها تمرین کرد، اما در ارائه آنها خوش شانس نبود و در سال ٢٠٢١ همکلاسی او هنرمند سهی الهونی، از او دعوت کرد تا همراە با او در نمایش «ببجی» شرکت کند و آنها آن را در ابتکار تئاتر در دانشگاە بنغازی نشان دادند.

وی با اشاره به اینکه علاوه بر بازیگری، دومین نمایش خود را با عنوان «نوق» کارگردانی کرد گفت: پس از آن مشارکت‌های تئاتری را به عهده داشت و در نمایش «تصاویر در خاطره» که در تونس به نمایش درآمد، شرکت کردم و از این طریق جایزه الروح الجماعیە را بە دست آوردیم این یکی از حضورهای زیبا بود که انگیزه‌ای برای ادامه این رشته در من ایجاد کرد.

وی در خصوص طرح مسائل مربوط به زنان از طریق نمایشنامه‌های خود در آینده خاطرنشان می‌کند: در حال حاضر در حال آماده‌سازی نمایشی تحت عنوان «هلوسە» هستم کە نویسندگی، کارگردانی و بازیگری آن را برعهدە دارم، این نمایشی است که مشکلاتی را که دختران در جامعه لیبی از آن رنج می‌برند برجستە کردە و من در خارج از لیبی در آن شرکت خواهم کرد.

رز ابراهیم با بیان اینکه هنر در لیبی منبع درآمد نیست و نمی‌تواند بازده مالی خوبی داشته باشد، توضیح می‌دهد: اما با این حال اصرار دارد به این راه ادامه دهد و تا زمانی که این رشته را دوست داشته باشد، به دنبال پیشرفت خود در آن خواهد بود و شغل دیگری به عنوان منبع امرار معاش دارد که باعث می‌شود بە بازیگری بە عنوان منبع درآمد بیندیشد.

او در مورد دیدگاه منفی جامعه لیبی نسبت به زنانی که وارد عرصه تئاتر می‌شوند، می‌گوید: در ابتدا بسیار تحت تأثیر این نگاه منفی قرار گرفتم جامعە در مقابل من ایستاد و خانواده‌ام از ورود به این عرصه امتناع کردند. وارد حالت افسردگی شدم، اما برای ادامه رسیدن به آرزویم تشویق شدم و قوی‌تر شدم تا اینکه خانواده‌ام موافقت کردند و از من حمایت کردند تا به آنچه در عرصه تئاتر و بازیگری می‌خواهم برسم.

رزابراهیم اظهار داشت که توسط نزدیکترین افراد مورد آزار و اذیت قرار گرفته است، به طوری که به دلیل ظاهرش از خشونت در امان نمانده است او از مشکل فک خود رنج می‌برد و درمان آن زمان زیادی لازم داشت با آنکە ناامید شده و در اتاقش خود را حبس کرد اما او همه اینها را پست سر گذاشت کرد و برای رسیدن به آرزویش تلاش کرد.

وی افزود: برای تغییر نگاه حقارت‌آمیز جامعه نسبت به هنرمند و روزنامه‌نگار به سالها صبر نیاز داریم و این تا حدودی تغییر کرده است و خانواده بعد از هنرمند بودن من را پذیرفته و بازی من را دیدند.

وی در مورد حمایت از تخصص دانشگاهی و استعداد خود خاطرنشان کرد: تحصیل در دانشگاه با واقعیت عملی متفاوت است، ما فقط به صورت تئوری دانش دریافت می‌کنیم، مانند یادگیری در مدارس و تأسیس تئاتر، اما در مورد نحوه ایستادن روی صحنه و رویارویی با تماشاگران تمرین نکردیم.

 او توضیح داد که همانطور که به تئاتر گرایش دارد به سینما نیز گرایش دارد، زیرا به همان اندازه آن را دوست دارد و تلاش می‌کند تا سناریوهایی را برای فیلم‌های ایده‌های خود بنویسد، زیرا در بسیاری از فیلم‌های کوتاه و یک فیلم بلند بازی کرده است و امیدوار است با ایفای نقش خود را در این فیلم بیابد.

رزابراهیم در پایان سخنانش با امید بە اینکە دخترانی که در هر زمینه‌ای بە دنبال موفقیت هستند وی را الگو قرار دهند گفت:  زنان در کشور دیگر ضعیف نیستند و همه دختران باید به دنبال رؤیاهای خود باشند تا از دیدگاەهای منفی جامعه یا محیط اطراف دلسرد نشوند.