سنیا مرادی

سنه_ کودکان بیشتر از آنکه بشنوند، می‌بینند و این باعث شده تا شعر و داستان در ذهن کودک به وسیله تصاویر ماندگار شود و همین نویسنده و تصویرگر را در ارتباطی تنگاتنگ با یکدیگر قرار داده است. تصویرگر کلمات نویسنده را جان می‌بخشد، آنها را نمایان می‌سازد و به خورد کودک می‌دهد و کودک به واسطه تصاویر، شخصیت‌ها را در کنار خود می‌بیند، از آنها می‌آموزد و به آنها عشق می‌ورزد. به همین دلیل تصویرگر وظیفه سنگینی برعهده دارد و نویسنده باید در انتخاب تصویرگر دقت زیادی داشته باشد.

ژاله یوسفی‌نژاد تصویرگر، کاریکاتوریست و نویسنده اهل سنه سال‌های زیادی مشغول به فعالیت است. وی به دلیل آشنایی با روحیات کودکان، عشق وعلاقه به کار تصویرگری و همچنین سال‌ها تمرین و ممارست توانسته در کارش موفق باشد و توجه بسیاری از نویسندگان حوزه کودک را به خود جلب کند و داستان‌های زیادی را به تصویر بکشد. ژاله به ما می‌گوید: از همان کودکی عاشق نقاشی بودم و تصویرسازی کتاب را نیز به صورت خودآموز آموختم. داستان‌هایی را که مادربزرگم برایم تعریف می‌کرد تصویرسازی می‌کردم و از همان جا شروع کردم. اما به صورت حرفه ای از سال ٩١ شروع به تصویرسازی کردم و اولین داستان‌هایی که به صورت تصویرسازی چاپ شد داستان‌های مادربزرگم بود که در هفته نامه سیروان چاپ شد. بعد از آن برای برخی از نویسندگان تصویرسازی انجام دادم که تعدادی از آنها چاپ شد، اما اولین کتابی که خودم شروع به نوشتن کردم (هیوای فڕین) است که در سال ٩١ و ٩۴ نوشتم و سال ٩۶ تصویرسازی آن را کامل کردم و آماده چاپ شد، اما آن سالها به دلیل استرسی که برای چاپ کتابم داشتم از آن دست کشیدم و شروع به تصویرسازی برای نویسندگان دیگر کردم و همانگونە که در اینجا می‌بینید حدود بیست کتاب را تصویرسازی کردم.

ژاله از سال ٩١ فعالیت حرفه‌ای خود را آغاز می‌کند و به جمع هنرمندان سنه می‌پیوندد، وی در این‌باره می‌گوید: من قبل از اینکه فعالیت حرفه‌ای خود را آغاز کنم دوره‌های طراحی و رنگ روغن را نیز گذراندم و با کاریکاتور کارم را شروع کردم و با آن مطرح شدم. تصویرسازی و کاریکاتور خیلی به هم نزدیک هستند و هردو به نوعی اغراق دارند، تنها تفاوتی که دارند این است که کاریکاتور موضوعی مردمی و اجتماعی است و بیشتر در مطبوعات چاپ می‌شود اما تصویرسازی کتاب، مسئله‌ای جداست.

این تصویرگر از چگونگی ورود به دنیای تصویرسازی می‌گوید: من کودک درون فعالی دارم و انسان شادی هستم، به دنیای شاد و رنگارنگ و بی غل و غش کودکان علاقه دارم، به همین دلیل به سمت تصویر سازی کتاب کودکان کشیده شدم. ماجرای دیگری که من را به این سمت سوق داد زمانی بود که من ابتدایی بودم و با پدر و مادرم بیرون رفتیم، کتاب داستانی خریدم به اسم (جشن سال نو) وقتی آن را به خانه آوردم دیدم تصویرهای زیبایی ندارد، رنگ‌های شادی نداشت و حس و حال خوبی به من کودک نداد، و همان روز به خودم گفتم من باید وقتی بزرگ شدم کتاب‌هایی را تصویرسازی کنم که به قدری شاد و جذاب باشد که هرکس آن را ببیند از آن خوشش آید.

ژاله یوسفی‌نژاد به عنوان یک هنرمند سختی‌های موجود در مسیر هنرش را اینگونه بیان می‌کند: سختی‌های زیادی بر سر راه هر هنرمندی وجود دارد مخصوصا برای چاپ کتاب، من دو کتاب را به چاپ رساندم به عنوان (هیوای فرین) که داستانی کوردی است و یکی دیگر از آنها کتاب رنگ‌آمیزی برای کودکان است، که تصویرهایی است تا کودکان رنگ‌آمیزی کنند. هزینه چاپ این کتاب ها واقعا بالاست و اگر ما می‌توانستیم وام بگیریم و یا اسپانسرهایی برای چاپ کتاب وجود داشت کمک بزرگی بود، زیرا من همین الان هم تعداد زیادی کتاب برای چاپ دارم.

ژاله با اشاره به اینکه هر هنرمندی هدفی در آثارش نهفته است می‌گوید: هر هنرمندی از طریق هنرش به نوعی می‌خواهد اندیشه‌ای را القا کند، من هم به عنوان یک تصویرگر در هرکدام از تصویرسازی‌هایم یک پیام وجود دارد مانند دوستی با طبیعت و حفاظت از آن، صلح و دوستی، دنیایی شاد، و اینکه همه ما می‌توانیم در کنار یکدیگر مانند این رنگهای زیبا زندگی کنیم. کتابی که خودم نویسنده و تصویرگر آن هستم(هیوای فرین)، دقیقا به همین مسائل، حفاظت از محیط زیست، صلح و مهربانی با حیوانات اشاره دارد.

این نویسنده و تصویرگر در مورد اهدافش درآینده می‌گوید: من در هنر اهدافی دارم که قطعا برای رسیدن به آنها تلاش خواهم کرد و قطعا کتاب‌هایی به چاپ خواهم رساند که نویسندگی و تصویرگری آن، هردو کار خودم باشد.

ژاله یوسفی نژاد در پایان افزود: برای زنانی که می‌خواهند به عرصه تصویرگری کتاب وارد شوند باید بگویم هیچ راه میانبری وجود ندارد، و این برای همه کارها مخصوصا هنر صادق است، باید سال‌ها و سال‌ها تلاش کنند، در پشت صحنه خاک بخورند، بسیاری از راه‌ها را باید امتحان کنند و تجربه کنند، و همانطور که  گفتم هیچ راه میان‌بری وجود ندارد و فقط تلاش است. در هر کاری اگر استعداد و پتانسیل لازم وجود داشته باشد و در کنار آن تلاش کنید قطعا موفق خواهید شد اما اگر بخواهیم خیلی زود به مقصد برسیم این غیر ممکن است. من سال‌ها به صورت کاملا خودآموز تصویرسازی کار کردم و همین‌ تمرین‌ها تبدیل به تجربه شد و این تجارب یکی یکی به این کتاب ها تبدیل شدند که وقتی به آنها نگاه می‌کنم از تمام آنها راضی هستم.