در بیانیه‌ای که بیش از ۲۲۰ نویسنده و هنرمند معترض آن را امضاء کرده‌اند، معترضین خواستار توقف تخریب آثار تاریخی شدند.

 

مرکز خبر- به گزارش خبرگزاری زن، خانه‌های تاریخی و بازماندگان معماری‌های اصیل در شهرهای مختلف ایران، یکی پس از دیگری در حال تخریب‌شدن است. شیراز نیز یکی از معدود شهرهای ایران است که چندین سال است با وجود انتقادات و اعتراضات دوستداران میراث فرهنگی و آثار تاریخی، حکومت ایران روند تخریب این آثار تاریخی را درپیش گرفته است.

اکنون دولت جمهوری اسلامی ایران قصد دارد در طرحی با عنوان "توسعه‌‌ی حرم شاه‌چراغ" ۲۰۰ خانه‌ی تاریخی شیراز را تخریب کند. این طرح از سال ۱۳۹۶ تاکنون با اعتراض دوستداران آثار تاریخی به حالت تعلیق درآمده بود، اما با روی کار‌آمدن دولت سیزدهم و با دستور ابراهیم رئیسی، تخریب این آثار تاریخی شیراز از سر گرفته شد.

در همین راستا بیش ار ۲۲۰ نویسنده و هنرمندان ایرانی در نامه‌‌ی اعتراضی خود با تاکید بر این‌که «خانه‌های تاریخی شیراز و کشور از عناصر فرهنگی‌ ایران‌ می‌باشند، نوشته‌اند: "نگذارید بکوبند و بسازند". هنرمندان، نویسندگان و دوستداران میراث فرهنگی و آثار تاریخی با انتشار این بیانیه‌ و با راه‌اندازی یک کارزار از ۲ آبان تا ۲۹  اسفند ۱۴۰۰ به تخریب آثار تاریخی شهرها به خصوص در شیراز اعتراض و خواستار توقف آن شده‌اند.

 

متن بیانیه‌ی معترضین بدین شرح می‌باشد؛

نویسندگان نامه گفته‌اند: "سال‌هاست سیاست کلان و تلاش کشورداران، فروریختن ستون‌های فرهنگی ایران است و از اخته‌کردن زبان پارسی و اقوام گرفته تا فربه‌کردن دستگاه سانسور، از حذف شاعران و نویسندگان دگراندیش از کتاب‌ها تا کشتن و زندانی‌کردن آنان، از برگزاری جشنواره‌ها و دادن جایزه‌ها تا دگرگون‌کردن ریخت‌بوم شهرها و روستاها، همگی ابزارهای این فروپاشی‌اند".

باوجود انتقادها اعتراضات در چند دهه‌ی گذشته با هدف اجرای این طرح، تداوم تخریب خانه‌ی تاریخی در شیراز افزایش یافته است، کارشناسان میراث فرهنگی گفته‌اند در صورت اجرای کامل این طرح، حدود ۶۷ هکتار از بافت تاریخی شهر شیراز و ۲۰۰ خانه‌ی تاریخی تخریب می‌شوند.گویا تخریب خانه‌های تاریخی در شهرهای ایران به یک داستان ناتمام تبدیل شده و تمامی ندارد، هر روز از یک محله صدای بیل و کلنگی در تخریب بناهای تاریخی به صدا در می‌آید.

شهرهای ایران به‌خصوص شیراز دارای بنا‌های ارزشمندی است که به دلیل عدم توجه کافی درحال تخریب می‌باشند درحالی که شناخت و احیاء این خانه‌های سنتی و تاریخی به عنوان بخشی از معماری شهرها هم از وجه اقتصادی و رفاه عمومی دارای اهمیت است و  موجب برقراری پیوند با میراث گذشته و ارزش گرانبهای آنان می‌شود، علی‌رغم ثبت ملی و بازسازی آن‌ها، حکومت ایران برای منافع خود، اقدام به تخریب این خانه آثار تاریخی می‌کند.