مرکز خبر- تغییرات اقلیمی بر مناطق مختلف جهان تاثیر گذاشتە است. استرالیا بە عنوان یکی از مناطقی کە بیشترین تاثیر را از این تغییرات داشتە است طی سال‌های گذشتە با آتش‌ سوزی‌های گستردە روبرو بودە است.

اکنون زنان با استفادە از ابتکاری جدید و از طریق عکس بە مقابلە با تغییرات آب‌ وهوایی می‌پردازند ابتکاری کە مدتی است در این کشور ایجاد شدە است.

هیلاری وارداگ، عکاس حرفه ای اهل کوئینبیان،  معتقد است کە این واقعیات باعث ایجاد ناتوانی در افراد شدە است.

او در طول فصل وحشتناک آتش‌سوزی در سال ٢٠٢٠، با تعداد بی‌شماری کفشدوزک مرده برخورد کرد که در میان خاکستر در Potato Point، در ساحل جنوبی NSW، افتاده بودند.

هیلاری واردهاگ گفت: مقدار زیادی خاکستر در همه جا در امتداد ساحل دیدم، و در داخل خاکستر میلیون‌ها کفشدوزک وجود داشت. هنوز هم می‌توانستید آنها را ببینید، نسوخته بودند، اما همه مرده بودند.

عکسی که او از آن صحنه گرفت، کاتالیزور پروژه ای شد که اکنون به عنوان درخواست تصویری بحران آب و هوای روزمره شناخته می‌شود - فراخوانی برای اقدام از سوی زنان و افراد غیر باینری.

هیلاری واردهاگ گفت: دلخراش بود، و به همین دلیل می‌خواستم این پروژه را آغاز کنم. من می‌خواستم تصاویری را جمع‌آوری کنم که تغییرات آب و هوایی در استرالیا را نشان دهم و تصاویر را فقط از زنان و افراد غیر باینری تهیه کنم. من فکر می کنم مهم است که زنان صدا داشته باشند و از طریق عکاسی و خلاقیت صدای خود را برسانند."

هدف وی جمع آوری ١٠٠٠ عکس است. پس از رسیدن به این تعداد، این طومار به عنوان "پاسخی بصری به سیاست‌های تغییر آب و هوای دولت استرالیا" به پارلمان فدرال ارسال خواهد شد.

او  گفت: امیدوارم که نخست وزیر در آن زمان طومار ما را به جای یک تکه زغال سنگ در پارلمان نگه دارد.

١٠٠٠ عکس از پشت بام ها فریاد می‌زنند

علیرغم اینکه این طومار تنها به طور رسمی در رویداد Women See Change هفته گذشته راه اندازی شد، اما در حال حاضر ٥٠٠ عکس با موضوع تغییرات آب و هوایی از عکاسان آماتور و حرفه‌ای در مجموعه خود دارد.

هیلاری می‌گوید: تصاویر زیادی وجود دارد که در آن افراد در واکنش به احساسی که تغییرات آب و هوایی در آنها ایجاد می‌کند، کاری کاملاً خلاقانه انجام داده‌اند. ما افرادی از سراسر استرالیا داریم که عکس ارسال کرده‌اند. همه طیف‌های سنی، پیشینه‌ها و فرهنگ، مناطق."

کیتلین سیمور کینگ به راه اندازی این طومار کمک کرد و گفت که عکاسی "ابزاری بسیار مفید در بحث تغییرات آب و هوا، برای نمایش دیدگاه‌هایی که به آنها گوش داده نمی‌شود، است."

"فکر می‌کنم یک تصویر فوراً چیزی را به ما می‌گوید. ما یک پاسخ احشایی داریم، یک پاسخ بدنی و جسمانی که چیزها را خیلی سریع‌تر و خیلی بیشتر احساس می‌کند. اگر یک عکس ارزش هزار کلمه را داشته باشد، پس ١٠٠٠ عکس از پشت بام‌ها فریاد می زنند."

یکی از تکان‌دهنده‌ترین تصاویری که سیمور کینگ تاکنون دیده است توسط لیب فریرا ارسال شده است.

لیب فریرا در طول فصل آتش‌سوزی ٢٠-٢٠١٩ در گورستان کوئینبیان لاون در جنوب نیوساوت ولز، گروهی از کانگوروها را در پس‌زمینه‌ای از دود شکار کرد.

وی گفت: "کانگوروها نماینده همه ما هستند که فقط سعی می‌کنیم در این بحران آب و هوایی عظیم زنده بمانند... و به نوعی درمانده هستند.آنها فقط برای تغذیه از سرزمین اجساد مرده با گل های تقلبی در آنجا هستند. این نماد بزرگی است."

"اما کانگوروها به نوعی با کمیک بودن هم کنار می‌آیند، زیرا دیدن آنها که ناخودآگاه بخشی از این پیام، این کمپین و این داستان هستند، خنده‌دار است."

متحد کردن صداها از سراسر کشور

هنرمند و شاعر دکتر جودیت نانگالا کریسپین، مستقر در Womboin در نیو ساوت ولز، پس از اینکه آتش‌سوزی‌های سال ٢٠٢٠ منطقه‌ای کە او در آن ساکن است را ویران کرد، الهام گرفت تا به این پروژه بپیوندد.

دکتر نانگلا کریسپین گفت: همه ما زمان‌های وحشتناکی را پشت سر می‌‌گذاریم، و بخشی از راهی که به عنوان انسان با آن کنار می‌آییم این است که آن را با زمان بهتری که در آن قرار داریم بازنویسی می‌کنیم - اما هیچ چیز واضح‌تر از یک عکس آن زمان‌ها را باز نمی‌گرداند.

"اگر در میان آن آتش‌ها، یا حتی در میان دود آن آتش‌ها زندگی کرده‌اید و به دلیل دود نمی‌توانستید درست نفس بکشید، اگر آنجا بنشینید و به عکسی نگاه کنید، آن را به شما یادآوری می‌کند – و ما برای تازه نگه داشتن آن تجربە بە آن نیاز داریم."

دکتر نانگالا کریسپین معتقد است که این طومار می‌تواند حاوی "صداهای خوبی" باشد.

او گفت: "صدای زنان، صدای ملت های اول، افرادی که دارای جنسیت هستند، همه آنها توسط صداهای ممتاز مردانه نوشته شده‌اند. اما با پروژه ای مانند این، هر فردی که عکسی می‌گذارد به شخص دیگری اجازه می‌دهد که همین کار را انجام دهد."

دکتر نانگلا کریسپین گفت که داستان‌های عکس یک شکل هنری مهم هستند زیرا هر زاویه‌ای که از طریق لنز گرفته می‌شود، صرف نظر از آموزش، منحصر به فرد است.

"شما همیشه مهم‌ترین فرد در آن لحظه هستید، صرف نظر از سطح مهارت‌تان، و به همین دلیل است که گاهی اوقات ما این عکس‌های باورنکردنی را می‌بینیم که توسط افرادی گرفته شده است که چندان شناخته شده نیستند. فکر می‌کنم لحظه‌ای که شاتر را فشار می‌دهید، چه روی دوربین باشد و چه روی تلفن، کاری که انجام داده‌اید یک عمل شهادت است - و این هنر آنجاست."

در حالی که تصاویر اغلب متضاد هستند، سیمور کینگ گفت این پروژه با یک حس امید جمعی ساخته شده است.

او گفت: کلمه‌ی "امید" به عنوان چیزی بسیار مهم مطرح شد که ما آن را به عنوان لنگر خود می‌خواستیم، زیرا افتادن در چاله ناامیدی بسیار آسان است. اما به طور بالقوه می‌توانیم کاری انجام دهیم تا روی تغییر تأثیر بگذاریم.

"هر کسی می تواند یک تلفن یا یک دوربین بردارد، عکس بگیرد و با آن معنایی داشته باشد. و ما می توانیم در این فرآیند همدیگر را تایید کنیم."

ترجمە: خبرگزاری زن

 

 منبع: https://www.abc.net.au/news/2022-02-19/climate-change-photo-petition-parliament-/100841864