پلین اوزکاپتان

مرکز خبر- در جنگل آکبلن در شهرستان میلاس استان موغلا، مخالفت‌ها با قطع درختان به منظور احداث معدن زغال‌سنگ توسط شرکت‌های YK انرژی، لیماک هولدینگ و آیسی هولدینگ ادامه دارد.

مردم ایکیزکویل و مدافعان محیط زیست از ۴ سال پیش که این پروژه آغاز شده، با استفاده از راه‌های حقوقی و اداری و همچنین تظاهرات برای متوقف کردن تخریب طبیعت مبارزه کرده‌اند.

برای شکستن این مقاومت، در ۲۴ ژوئیه  تیم‌ قطع درختان به همراه تعداد زیادی نیروی ژاندارمری به منطقه آمدند. مقاومت مردم  به حرکتی محیط زیستی تبدیل شد و بسیاری از مدافعان محیط زیستی از شهرهای مختلف در آن شرکت کردند. نیروهای ژاندارمری به شدت با آن‌ها درگیر شدند و بسیاری از جمله نمایندگان حزب سبز چپ را مورد ضرب و شتم قرار دادند. همچنین از زمان شروع قطع درختان، تعداد زیادی از معترضان بازداشت شده‌اند.

 

«هزاران درخت را از دست دادیم»

 دنیز گوموشل، مهندس محیط زیست از کمیته محیط زیست ایکیزکوی، یکی از افرادی که مورد خشونت قرار گرفته و هنگامی که می‌خواست از قطع درختان جلوگیری کند، بازداشت شد. پس از آزادی او، تصمیم عجیبی گرفته شد و ورود وی به میلاس ممنوع اعلام شد.

دنیز گوموشل گفت: تا ۲۴ ژوئیه با اعتراضاتشان حداقل ۴ تا ۵ بار از قطع جنگل جلوگیری کرده بودند. اما در ۲۴ ژوئیه با حمایت گسترده نیروهای انتظامی آمدند و متأسفانه در برابر آن قدرت نتوانستیم از درختان محافظت کنیم و هزاران درخت را از دست دادیم.

 

«محافظت از جنگل آکبلن ادامه دارد»

دنیز گوموشل پس از ممنوعیت ورودش به میلاس، مجددا بازداشت شده است. او در مورد مجازات جدید چنین توضیح داد: این بار دادگاه ممنوعیت خروج از کشور، نظارت قضایی و ممنوعیت ورود به جنگل آکبلن را برای من و ۶ نفر دیگر صادر کرد. اعتراض من به این حکم رد شد. بنابراین این ممنوعیت‌ها تا پایان تحقیقات ادامه خواهند داشت.

دنیز گوموشل می‌گوید هدف از این مجازات‌ها شکستن مقاومت است. آنها می‌خواهند مردم ایکیزکویل را تنها بگذارند. همچنین برخی از دوستان ما از نقاط مختلف کشور به منطقه آمده‌اند و برای جلوگیری از ایجاد همبستگی این حکم‌ها صادر شده است. اما محافظت از محیط زیست همچنان ادامه دارد و فعالان محیط زیستی همچنان حضور پررنگ دارند.

 

«درختان آکبلن و جودی برادرند»

دنیز گوموشل به قطع درختان و آتش‌سوزی‌های اخیر در منطقه کوه جودی در شهرستان شرناخ  اشاره کرد و گفت: سیاست‌های آتش زدن روستاها و جنگل‌ها از دهه ۸۰ و ۹۰ توسط دولت ادامه دارد. آنها از این راهکار به عنوان تاکتیکی برای سرکوب مردم استفاده می‌کنند.

دنیز گوموشل در پاسخ به انتقادات مبنی بر عدم واکنش به آتش‌سوزی‌های جودی،  بیان کرد: فکر می‌کنم دو مسئلە در این امر دخیل هستند، مسئلە اول این است کە برخی از مردم بە این آگاهی  رسیدە‌اند کە  طبیعت یک کلیت است و هیچ اکوسیستمی بر دیگری ارجحیت ندارد، اما به دلیل فضای رعب و وحشت سکوت کرده‌اند. برای مثال، مقابله با شرکت لیماک در آکبلن آسانتر است، اما وقتی شعار "امنیت ملی" مطرح می‌شود، اکثریت فکر می‌کنند مخالفت با آن برای خودشان ریسک‌آفرین است. دوم اینکه به نظر من، برخی افراد باور نمی‌کنند این قتل‌عام توسط دولت انجام شده است. ذهنیت آنها هنوز دولتی محافظ و طرفدار منافع عمومی است. آنها ممکن است فکر کنند اینها توطئه هستند چون تحت تأثیر تبلیغات شدیدی قرار دارند.

دنیز گوموشل در مورد راه حل اعلام می‌کند: هر دو احتمال نشان می‌دهد بدون مبارزه مشترک، مردم نمی‌توانند از ترس‌هایشان رها شدە و نه از این بازی‌های سیاسی آگاە می‌شوند. ما در حد توان اعلام می‌کنیم که نه از منظر رمانتیک بلکه از لحاظ اکولوژیک و سیاسی، همه جنگل‌ها و درختان آکبلن و جودی برادرند.

 

«این یک واقعیت سرمایه‌داری است»

دنیز گوموشل با تأکید بر اینکه غارت طبیعت از آکبلن تا جودی و از دریای سیاه تا دریای مدیترانه یک واقعیت سرمایه‌داری است، افزود: آنها برای ادامه تولیدات بی‌حد و حصرشان، نیاز به مواد اولیه نامحدود دارند. برای افزایش سودهایشان هم طبیعت را منبعی نامحدود از مواد اولیه در نظر گرفتەاند. در حالی که طبیعت در بسیاری از نقاط جهان محدودیت دارد.

وی در ادامه سخنانش افزود: مردم در ابتدا برای محافظت  از محل زندگی‌شان به مبارزه برخاستند، اما به مرور آگاهی و دیدی کل‌نگرانە پیدا کردند. آنها متوجە شدند که زندگی مسالمت‌آ‌میز با طبیعت چگونە است و وقتی این صلح را بر هم می‌زنید، زندگی چگونه تحت تأثیر آن  قرار می‌گیرد. مبارزه‌ها به سمت یک مبارزه آگاهانه‌تر و با نگاه بوم‌شناختی سوق پیدا کردە است. مردم ایکیزکویل حالا می‌گویند ما بخشی از طبیعت هستیم، نه مالک و برتر از آن.

 

«مبارزه زیست محیطی یک مبارزه بسیار مشروع برای زندگی است»

دنیز گوموشل با بیان اینکە سرمایه‌داری شاخه‌ای که روی آن نشسته است را می‌برد ادامه داد: خیلی زود شاهد این خواهیم بود کە بحران اقلیمی به نقطه‌ای خواهد رسید که تولید در بسیاری از بخش‌ها امکانپذیر نخواهد بود. برای مثال، به دلیل گرما و خشکسالی، آب کافی برای نیروگاه‌های حرارتی تأمین نخواهد شد و قادر بە ادامە کار نخواهند بود. ۱۰ سال دیگر شاهد این واقعیت خواهیم بود کە سرمایه‌داری سیستمی را که خودش ایجاد کرده را نابود می‌کند. اما نمی‌توانیم منتظر این فروپاشی بمانیم. چون به معنای نابودی زندگی ما و موجودات طبیعت است. انتظار عقلانی شدن آنها هم اشتباه است. چون انگیزه‌شان بر پایه نابودی است. بنابراین مبارزه زیست محیطی یک مبارزه بسیار مشروع برای زندگی است.

 

«مقاومت گزی به یک مبارزه اجتماعی تبدیل شد»

دنیز گوموشل به یادآوری این نکته پرداخت که مقاومت گزی که برای جلوگیری از قطع درختان آغاز شده بود، به یک مبارزه اجتماعی تبدیل شد. او گفت: واکنش‌های مردم در راستای دفاع از ارزش‌های مشترک، نقطه شروع بسیار مهمی برای مخالفان اجتماعی است. ما راە درازی در پیش داریم  تا جنبش زیست محیطی  بە میدان مبارە سیاسی تبدیل شود. نیاز است که احزاب این مسائل را درک کنند و خودسازماندهی شهروندان گسترش پیدا کند.

او ادامه داد: گزی برای همه ما امیدبخش بود، اما پس از آن نتوانستیم آن اعتراضات را به صورت بلندمدت سازماندهی‌ کنیم، شاید به همین دلیل امروز تحت حملات شدیدی قرار گرفته‌ایم. البته دولت آ.ک.پ با تمام قدرت و توانش به معترضان گزی و حتی احتمال وقوع آنها حمله و فشار عظیمی بر جامعه وارد کرد. با این حال، باید به خودسازماندهی‌هایمان هم نگاه انتقادی داشته باشیم و در مورد اینکه چطور می‌توان این لحظات اعتراضی را پایدار کرد و به سیاست تبدیل نمود، اندیشید و با آگاهی و مشورت وارد عمل شد.