آموزش کاشت نهال به کودکان توسط انجمن‌های زیست محیطی
برنامه شامل شعرخوانی کودکان، اهدای کتاب به آنها، آموزش صحیح و اصولی کاشت درختان و صحبت‌های اعضای انجمن‌های چیاوه و شنه نوژین سنه در رابطه با اهداف و برنامه‌های خود در گذشته تا به امروز بود.
سنه- روز پنجشنبە ١۶ آذر ١۴٠٢ از ساعت ٢ تا پنج عصر، انجمن‌های حفاظت از محیط زیست شهر سنه در چمن میرزا زمان نرسیده به خزر زنده واقع در آبیدر گرد هم آمدند و به کاشت نهال پرداختند. این برنامه طی فراخوانی در فضای مجازی به اطلاع عموم رسید و با استقبال جمع کثیری از علاقه‌مندان به محیط زیست در شهر سنه روبرو شد.
برنامه شامل شعرخوانی کودکان، اهدای کتاب به آنها، آموزش صحیح و اصولی کاشت درختان و صحبت‌های اعضای انجمن‌های چیاوه و شنه نوژین سنه در رابطه با اهداف و برنامه‌های خود در گذشته تا به امروز بود و در آخر با خواندن سرود(خوایا وەتەن ئاوا کەی) توسط حضار، برنامە خاتمە یافت.
هدف اصلی این برنامه آموزش درختکاری و حفاظت از محیط زیست به کودکان بود. در این برنامه کتاب ژینگه پاریزی(حفاظت از محیط زیست) با زبان کوردی و در قالب شعر، نوشته میترا ساعدموچشی به کودکان اهدا شد.
این برنامه کە از دو سال گذشتە آغاز شدە، قرار است ادامه دار باشد و در آخر پاییز هر سال تکرار شود. و طبق توضیحات اعضای انجمن سال‌های قبل در زمستان انجام شده که با تجربه‌ای که به دست آورده‌اند پاییز رطوبت خاک بیشتر است و زمان مناسب‌تری برای درختکاری ست و با روشی کاملا اصولی به کاشت نهال‌ها می‌پردازند، برای آن آموزش دیده‌اند و در حال حاضر نیز این را واجب می‌دانند که به کودکان آموزش دهند تا در راستای حفظ آب و خاکشان کوشا باشند. حضور زنان و کودکان قابل توجه بود و قطعا مادرانی که نگران محیط زیست هستند کودکانی با مسئولیت پرورش خواهند داد و می‌توان با وجود آنها به آینده‌ی این آب و خاک امیدوار بود.
در این روز قسمت زیادی از منطقه میرزا زمان درختکاری شد نهال‌های سال‌های گذشته بزرگتر و زیباتر شده بودند و این نشان از شناخت درست آن محل برای درختکاری و همچنین کاشت صحیح نهال و مراقبت از آن توسط انجمن‌های محیط زیستی بود.
استقبال مردم و کودکان از چنین برنامه‌هایی نشان از بالا رفتن سطح آگاهی مردم است و آنها به این مهم پی برده‌اند که مبارزه اصلی در واقع حفاظت از محیط زیست است و در هرکجا که محیط زیستی سالم و تمیز وجود داشته باشد زندگی در جریان است و می‌توان برایش جنگید، و آموزش به کودکان باید در راستای اهداف والدین و مدارس قرار بگیرد اما از آنجا که مدارس ایران به اهمیت موضوع پی نبرده و آنچنان به حفظ محیط زیست نمی‌پردازد، بنابراین این والدین و مبارزان محیط زیست هستند که باید وظیفه خطیر آموزش به کودکان را به عهده بگیرند و آنها بیشترین مسئولیت را دارند.