مدینه مامد اوغلو

آمد- بازدیدها از منطقه در ارتباط با آتش‌سوزی‌هایی که در شب ۲۰ ژوئن بین مناطق خانا آکپار (چنار) آمد و شمرخ (مازیداغی) ماردین رخ داد و بر اساس گزارش‌ها از سیم‌های برق آغاز شده و منجر به مرگ ۱۵ نفر و صدها حیوان گردید، همچنان ادامه دارد. در حالی که روستاییان آماده شکایت از شرکت DEDAŞ هستند، اکولوژیست‌هایی که در منطقه تحقیق می‌کنند نیز ادعاهای مبنی بر اینکه آتش‌سوزی به دلیل سوزاندن کاه و کلش رخ داده است را رد کردند.

هاتون اسن، عضو هیئت مدیره انجمن محیط زیست و حفاظت منزور، و سمرا مأموت، عضو انجمن اکولوژی آمد، درباره بررسی‌ها و مشاهدات خود در منطقه، با خبرگزاری ما به گفت‌وگو پرداختند.

 

«تنها آسمان شاهد فریادهای آنان بود»

هاتون اسن، عضو هیئت مدیره انجمن محیط زیست و حفاظت منزور، با تأکید بر لزوم انجام مبارزات اکولوژیکی به‌صورت مشترک، اظهار داشت: «مردم کوردستان همواره به‌تنهایی زخم‌های خود را التیام بخشیده‌اند.» وی که با صحبت با مردم توانسته بود با کشتار آن شب همدلی کند، افزود: «آن شب تنها آسمان و خودشان شاهد فریادهایشان بودند. باز هم کسانی بودند که در برابر این فریادها سکوت کردند. هنگامی که از روستاها  بازدید کردیم، مشاهده کردیم که علاوه بر ۱۵ نفر انسان، تعداد زیادی حیوان نیز جان باخته‌اند. زندگی‌های بسیاری نابود شد. برای ما خاک مقدس است و موجودات زنده روی آن خاک حق زندگی دارند.»

 

«درد و رنج مردم نادیده گرفته شد»

هاتون اسن اظهار داشت که به آن‌ها اطلاع داده شده بود که شرکت DEDAŞ (شرکت توزیع برق) برای روزها در روستاهایی که آتش‌سوزی رخ داده، قطعی برق داشته است. وی افزود: «این وضعیت حتی قبل از آتش‌سوزی به‌طور مکرر ادامه داشته است. در آن زمان نیز، تمامی لوازم برقی روستاییان آسیب می‌دید یا می‌سوخت. سیاستی که در اینجا اجرا می‌شود، به زحمات مردم اصلاً توجهی ندارد. آن‌ها برای پنهان کردن اشتباهات خود، اقدام به تعمیر تیرهای برق کردند. این وضعیتی است که اصلاً شایسته انسانیت نیست. آن‌ها این کار را تنها برای آرام کردن وجدان خود انجام می‌دهند. رسانه‌های اصلی نیز در این روند، بی‌تفاوتی پیشه کردند و درد و رنج و تلفاتی که این مردم متحمل شدند را نادیده گرفتند.»

 

«این غارت نباید سرنوشت این سرزمین باشد»

هاتون اسن، با تأکید بر لزوم اعلام منطقه به عنوان منطقه فاجعه‌زده، گفت: «کوه‌های ما بمباران شدند، جنگل‌های ما سوزانده شدند و درختان ما قطع گردیدند. حتی به ما اجازه خاموش کردن آن آتش‌ها را ندادند و ما مجبور بودیم از دور نظاره‌گر این ویرانی باشیم. کوه‌ها، جنگل‌ها و موجودات زنده نابود شدند. آب‌های ما قربانی سدسازی‌ها شدند. پس از قطع درختان، اکنون آتش‌سوزی‌ها آغاز شده است. این غارت نباید سرنوشت این سرزمین باشد. بیایید همه با هم صدایمان را بلندتر کنیم و به این وضعیت بگوییم بس است. اشک‌های مادران ما دیگر خشک شده است. به عنوان یک اکولوژیست، ای کاش آن شب اینجا بودیم. این وضعیت مایه شرم این کشور است. آیا این کشور هیچ هلیکوپتری ندارد؟ آنها نتوانستند آب بیاورند و این آتش را خاموش کنند، فقط تماشا کردند».

 

«تخریب اکولوژیکی به شکل سیستماتیک در کوردستان ادامه دارد»

سمرا مأموت، عضو انجمن اکولوژی آمد، نیز اظهار داشت که با فراخوان جنبش اکولوژی بین‌النهرین، به همراه اکولوژیست‌هایی از نقاط مختلف ترکیه و کوردستان به منطقه‌ای که آتش‌سوزی رخ داده است، آمده و بررسی‌هایی انجام داده‌اند. وی بیان داشت که برای ارزیابی و همبستگی با مردم به منطقه آتش‌سوزی‌ها حضور یافته‌اند و در گفت‌وگوهایی که با مردم داشته‌اند، از سهل‌انگاری‌ها و کوتاهی‌های انجام شده سخن به میان آمده است.

سمرا مأموت با تأکید بر اینکه آتش‌سوزی ناشی از مداخله دیرهنگام، عملاً به یک فاجعه تبدیل شده است، بیان داشت: «ما با ذهنیتی مواجه هستیم که هرگز مسئولیت‌پذیر نیست و در کنار سیاست‌های شرکت‌ها و سرمایه‌داران قرار دارد. متأسفانه، تخریب‌های اکولوژیکی که به‌طور سیستماتیک در کوردستان ادامه دارد و کشتارهایی که پس از آن رخ می‌دهد، بدون وقفه تداوم می‌یابد. امروز، ما بار دیگر شاهد این تصویر دردناک بودیم. حیواناتی که حتی در زیستگاه‌های خود نامرئی شده‌اند، در این آتش‌سوزی‌ها نیز به حال خود رها شدند.»

سمرا مأموت با تأکید بر اینکه آتش‌سوزی‌ها و قطع درختانی که اخیراً به طور سیستماتیک رخ می‌دهد، بخشی از سیاست‌های غیرمسکونیسازی کوردستان است، اظهار داشت: «نه زندگی انسان و نه زندگی حیوانات مورد توجه قرار گرفته است. زیستگاه‌ها نابود شده‌اند. حتی پیش از وقوع این فجایع، مردم این منطقه مکرراً اعلام کرده بودند که بدون برق و آب مانده‌اند. این خود نمونه‌ای از سیاست‌های غیرمسکونی‌سازی و مهاجرت اجباری در کوردستان است. ما به‌طور سیستماتیک شاهد این وضعیت هستیم.»