مرکز خبر- آزادی بیان یک ارزش انسانی و یکی از حقوق اولیه‌ی بشر است. آزادی بیان یعنی آزادی اندیشه و عقاید و آزادی بیان ابزاری، برای رساندن اندیشه و عقیده‌ای به دیگران است.

پس از تسلط طالبان بر افغانستان، بسیاری از فعالان زن، خبرنگاران و کارمندان زن ادارات دولتی در ننگرهار، لغمان، کنر و نورستان هویت خود را پنهان کرده، نام خود را تغییر داده و فعالیت خود را در شبکه‌های مجازی به حالت تعلیق درآورده‌اند. زنانی که با رسانه‌ها همکاری می‌کند، خانواده‌اش با تهدید روبه‌رو شده، با بدنامی در جامعه روبه‌رو می‌شوند و کسی حاضر به همکاری و مصاحبه با خبرنگاران زن نمی‌شود حتی اگر موضوع اجتماعی باشد.

روزنامه‌نگاران زن در رسانه‌های اجتماعی برای پیشبرد زندگی‌شان و رساندن صدای جامعه به گوش جهانیان و برای فعالیت خود مقدار معینی حقوق می‌گیرند. خبرنگاران و مجریان زن تحت فشار قرار گرفته و به اجبار مجبور به پوشیدن نقاب سیاهی(نماد تاریکی) به صورتشان شدند. برخی از این زنان مجبور به ترک وطن شده و در حال حاضر در کشورهای دیگر پناهنده شده‌اند.

رانده شدن و کوچ اجباری و خفه کردن صدای زنان، امروز سکوت دردناکی را به شرق افغانستان حاکم کرده است.

ممنوعیت صدای زنان افغان در جهان نیز احساس شده و سازمان عفو بین‌الملل از وضعیت زنان در این کشور ابراز نگرانی کرده و گفت که زنان افغانستان در معرض مرگ تدریجی قرار گرفته‌اند. روز جمعه‌ی هفته‌ی پیش سلگی احساس، مجری پیشین « رادیو دوست» در ولایت ننگرهار از سوی افراد گروه طالبان مورد تیراندازی و حمله و ضرب‌وشتم قرار گرفته و طالبان گوشی موبایل وی را با خود بردند.

در ولایات شرقی افغانستان تقریباً تمامی رسانه‌های تصویری بسته شده و خبرنگاران زن کار خود را از دست داده‌اند. برخی از آن‌ها قصد همکاری با رسانه‌های دیگر را داشتند اما به آن‌ها اجازه داده نشد.

مریم(نام مستعار) می‌گوید که او خبرنگار یک رسانه‌ی جهانی در ننگرهار بوده است، اما اکنون به دلیل تهیه‌ی گزارش علیه طالبان، اجازه‌ی فعالیت در رسانه‌های داخلی را ندارد. وی گفت: صدای زنان افغان را خاموش کردند، مشکلات زنان افغان را به دیگر زنان جهان رساندم، هیچ جنایتی مرتکب نشدم.

کارشناسان می‌گویند که اگر طالبان به اقدامات تهاجمی خود ادامه دهند، زنان کشورهای غربی ممکن است از دولت‌های خود بخواهند که سیاست سخت‌گیرانه‌ای در قبال افغانستان اتخاذ کند و این شرایط اقتصادی مردن را بدتر خواهد کرد. ممنوعیت و تحریم‌ها افزایش خواهد یافت و صدای زنان این‌بار با گرسنگی و فقر برای همیشه خاموش خواهد شد.  

منبع: خبرگزاری زنان افغانستان