رانیا عبدالله

یمن - یمن یکی از کم آب‌ترین کشورهای جهان است که دسترسی به این منبع گرانبها به دلیل درگیری‌های مداوم در این کشور دشوارتر شده است و مسئولیت آوردن آب اغلب بر دوش زنان و کودکان است.

با اولین ساعات سحر، تکالیف احمد سعید ۱۹ ساله به همراه زنان دیگر به منبع آب انتهای روستا می‌رود و با ظروف پلاستیکی ۴۰ لیتری به خانه برمی‌گردد که به سختی برای استفاده‌ی روزمره‌ی خانواده‌اش کافی است. وی می‌گوید: « من و زنان دیگر روستا بعد از نماز صبح به چشمه‌ی آب روستا می‌رویم تا برای خانه آب بیاوریم و لباس و پتوهای‌مان را با خودمان می‌بریم و آن‌جا آن‌ها را بشوریم و سپس با آب و لباس‌های‌مان به خانه بازمی‌گردیم که تقریباً حدود ساعت ۱۱ به خانه برمی‌گردیم.

او با لحنی غمگین گفت: «زمان کافی برای تمام کردن مدرسه نداشتم، بنابراین مجبور شدم مدرسه را ترک کنم، در حالی که تنها دو سال تا پایان دبیرستان باقی مانده بود».

تکالیف احمد سعید امیدوار است مانند قبل از شروع جنگ در سال ۲۰۱۵ لوله‌های آب نزدیک روستا را تعمیر کنند و گفت: «قبل از جنگ رنج ما در روستا بسیار کمتر از الان بود که آب به روستا منتقل می‌شد، اما اکنون جاده طولانی است و کار ما دشوارتر شده است.»

سارا منصور ۱۸ ساله می گوید که آوردن آب مانعی برای ادامه تحصیل او است زیرا زمان کافی برای مطالعه پیدا نمی‌کند و بعد از بازگشت از مدرسه او وظیفه دارد آب بیاورد و قبل غروب آفتاب خسته به خانه بر می‌گردد و گفت: « صبح زود به مدرسه می‌روم. پس از بازگشت از مدرسه مستقیماً با دوستانم به سمت منبع آب می‌رویم و سپس قبل از غروب آفتاب به خانه بر می‌گردم و بعد از آن نمی‌توانم همه‌ی درس‌هایم را مرور کنم و این روی پیشرفت تحصیلی‌ام تأثیر می‌گذارد اما چاره‌ی دیگری برای ادامه‌ی تحصیل ندارم.»

دالیا منصور یکی از دختران روستا می‌گوید که بیشتر دختران این منطقه به دلیل کمبود آب از تحصیل محروم شده‌اند و دو کیلومتر پیاده روی می‌کنند تا آب بیاورند و سپس آن را روی سر خود حمل می‌کنند تا به خانه‌هایشان برگردند و بیشتر دختران این روستا تحصیل را رها کرده‌اند و زنان با مشکلات زیادی مواجه می‌شوند.

نعمه هزاع، ۶۰ ساله، که سن بالای او و بیماری‌هایش مانع از کمک به اعضای خانواده‌اش برای آوردن آب نشده است، گفت:« در زمان آوردن آب با درد زیادی روبه‌رو هستیم. از آن‌جایی که ساعت 5 صبح بعد از نماز صبح در جاده‌های صعب‌العبور و ناهموار به سراغ  منابع آب می‌رویم، وقتی به خانه برگردیم، نیمی از آن آب را نوشیده‌ایم و اغلب اوقات نیز آبی که ساعت‌ها برای آوردن آن زحمت کشیده‌ایم، تلو تلو می‌خورد و آن را از دست می‌دهیم».

دالیا محمد، فعال اجتماعی، به نوبه‌ی خود گفت: «رنج زنان با توجه به جنگ مداوم و محاصره‌ی تحمیلی افزایش یافته است، از زمان‌های قدیم زنان وظیفه‌ی تأمین آب خانواده را داشتند اما در حال حاضر این موضوع بسیار سخت و بیشتر شده است زیرا منابع آب بسیار دورتر از محل سکونت افراد است و افرادی هستند که یک روز کامل را صرف می‌کنند تا به آب کافی دست یابند.، جابجایی دائمی آوارگی وجود دارد و جمعیت در حال افزایش است و این نیاز به آب را افزایش داده است و منابع آبی در دسترس نیز برای آن‌ها کافی نیست و منابع آبی نیز خشک شده و در نتیجه درد و خطر، مشکلات زنان را بیشتر می‌کند.»