نغم كراجه

غزه- در پی جنگ تقریباً پنج ماهه اسرائیل علیه غزه، زنان در میان چالش‌های زندگی روزمره، تشدید فقر، قحطی و قطع معیشت، در معرض رنج مضاعف هستند که به دلیل نیاز فوری به تأمین غذا و تأمین معیشت تشدید شده است. این امر آنها را وادار کرد تا خود را با شرایط غم انگیز و بار مسئولیت‌هایی که بر دوش آنها انباشته شده بود وفق دهند.

ساماهر شویخ فلسطینی توضیح داد که همه زنان در نوار غزه از آغاز جنگ در ٧ اکتبر سال گذشته، با شرایط بسیار فاجعه باری روبرو بوده‌اند و در شرایط سختی که با توانایی‌های جسمی و روانی آنها سازگار نیست، تحت بمباران مداوم و رنج آوارگی، نیازهای خود را برآورده کرده و وظایف خود را انجام می‌دهند و برای مقابله با سیاست قحطی که توسط اسرائیل راه اندازی شده است، «ما با تمام قدرت و استواری خود با نقض مداوم اشغالگری روبرو هستیم، زیرا در پرتو فقدان عدالت، قوانین بین المللی و سکوت جهانی چاره دیگری نداریم.»

وی افزود: «حداقل مایحتاج معیشتی و زندگی در نوار غزه وجود ندارد و به دلیل هدف قرار دادن نانوایی‌ها و جلوگیری از ورود آرد از طریق گذرگاه‌ها برای نزدیک به دو ماه، حتی تهیه‌ی یک قرص نان نیز غیرممکن شده است. بنابراین زنان مجبور شدند به دنبال جایگزین دیگری بگردند، یعنی آسیاب کردن خوراک دام، سپس خمیر کردن و پختن آن برای رفع گرسنگی فرزندانمان». او با تعجب گفت: «چه کسی قبول می‌کند به فرزندانش نان تهیه شده از آرد حیوانی را بدهد؟». وی با تاکید بر اینکه سکوت عرب‌ها فاجعه شرایط سخت و وخیم را افزایش داده است، گفت: اگر ما در اثر جنگ و حملات اشغالگران اسرائیل نمردیم، از فقر و گرسنگی خواهیم مرد.

وی اعلام کرد که زنان قادر به تهیه‌ی غذای سالم برای فرزندان خود نیستند، زیرا آنها شاهد قطع مداوم کمک‌ها و کمبود مواد غذایی اولیه می‌باشند، بنابراین خود را مجبور به تکیه بر منابع محدود محلی از جمله روی آوردن به آسیاب کردن خوراک دام و استفاده از آن برای تهیه‌ی نان می‌دانند و گفت: «این انتخاب نشان دهنده واقعیت دردناکی است که ما در آن زندگی می‌کنیم و امیدواریم که حمایت همه جانبه و فوری برای بهبود زندگی زنان و کودکان در نوار غزه صورت گیرد».

او توضیح داد که برای رفع گرسنگی فرزندانش، هر روز صبح در مناطق اطراف به دنبال هیزم می‌گردد؛ «جمع آوری و خرد کردن چوب برای هر زنی، کار سخت و طاقت فرسایی است که مستلزم قدرت بدنی و تلاش مفرط است. همچنین پیدا کردن چوب به دلیل استفاده مکرر از آن دشوار شده است زیرا زنان در نبود گاز، تمام وظایف خود را بر روی آتش انجام می‌دهند».

او همچنین تأیید کرد که علی‌رغم خطر بخارات سمی که استنشاق می‌کند و باعث ایجاد آلودگی محیطی می‌شود و سلامت خانواده را تهدید می‌کند، مجبور است برای تامین نیازهای خانواده‌اش بر روی آتش غذا بپزد؛ «من نایلون و پلاستیک را می‌سوزانم تا هیزم سریع شعله‌ور شود و به دلیل متراکم شدن گازهای مضر سعی می‌کنم بچه‌ها را از این منطقه دور نگه دارم و همچنین مجبورم برای نظارت و کنترل آتش، مدت طولانی در کنار آتش بایستم».

وی با بیان اینکه به دلیل ساعت‌ها استنشاق دود سمی هنگام روشن کردن هیزم دچار مشکلات سینه و ریه شده و همچنین در حین تهیه غذا و نان روی آتش دچار سوختگی‌های متعددی شده است، افزود: این شرایط سخت تأثیرات روحی و جسمی واضحی بر زندگی من گذاشت. شرایط من به طور قابل توجهی بدتر شد فقط به این دلیل که سعی می‌کردم غذای کافی برای خانواده‌ام تهیه کنم.

او گفت که زنان غزە به دلیل ناتوانی در تامین نان و غذای روزانه، تحت فشار مداوم و فشار روانی شدید زندگی می‌کنند و با توجه به گرانی مواد غذایی و کمبود امکانات و وسایل زندگی که رنج آنها را تشدید می‌کند، نیاز مبرم آنها به حمایت‌های بشردوستانه و امدادی برای خود و خانواده‌هایشان را برجسته می‌کند؛ «بخشی از واقعیت غم انگیزی که همه زنان در نوار غزه تجربه کرده‌اند و علیرغم همه‌ی سختی‌ها و مشکلاتی که در تامین نیازهای اولیه روزانه با آن مواجه هستیم، این چالش‌ها نشان دهنده استواری و توانایی ما برای مقابله با سیاست‌ها و نقض سیستماتیک اشغالگری اسرائیل است. ما از تمام ابزارهای ممکن برای حفظ کرامت و تامین غذای خانواده‌هایمان استفاده خواهیم کرد».

در نهايت ساماهر شویخ، با تاکید بر اهمیت پاسخگویی به مطالبات زنان، نیازهای آنان و در نظر گرفتن آنها در اولویت‌های بشردوستانه، درخواست کرد: من به نمایندگی از هر زن در نوار غزه از جامعه بین‌المللی می‌خواهم که فوراً مداخله کند و بحران انسانی دشواری که زنان تجربه می‌کنند را بررسی کنند تا از شدت رنج آنها کاسته شود و کمک‌های لازم و حمایت ویژه از آنها را به عنوان حقوق اساسی و مشروع تضمین شده توسط حقوق بشر و زنان، ارائه کنند.