مرکز خبر- زنان بە عنوان بخشی از جامعە از سوی حکومت‌های مختلف ایران نادیدە انگاشتە شدەاند، با وجود نقش پررنگ آنان در  تاریخ معاصر ایران و حضور در عرصەهای مختلف سیاسی، فرهنگی، هنری و اقتصادی اما حکومت ایران زنان را بە عنوان شهروند درجە دو و حتی گاهی کمتر  نگریستە است، نقش آنان را کم رنگ جلوە دادە و همیشە در تلاش بودە است تا فعالیت زنان محدود بە امور همسرداری و مدیریت خانوادە باشد. زنان ایران اما از خواست‌های خود دست برنداشتە و همیشە برخلاف آنچە کە حکومت و رژیم ایران می‌خواهد در پی دستیابی بە اهداف بزرگتر و حضور پر رنگ در عرصەهای مختلف بودەاند، اما آنچە کە مسلم است سازمان‌دهی زنان می‌تواند این حضور را توسعە بخشد و زنان اقشار و ملیت‌های مختلف را بە میدان مبارزە و مقاومت فراخواند، زنان با خود سازمان‌دهی می‌توانند هر آنچە را کە از رسیدن بە آن محروم بودەاند بە دست آورند.

خبرگزاری زنان در مورد سازمان‌دهی زنان در ایران و تاثیر آن بر روند مسائل زنان گفت و گوی اختصاصی با شیدا رحیمی فعال حقوق زنان انجام دادە است، شیدا با اشارە بە تغییراتی کە در سال‌های اخیر در ایران بە وجود آمدە است از دو جنبەی مختلف بە وضعیت زنان در ایران می‌پردازد، وی حضور گستردەی زنان در عرصەهای مختلف را خوب ارزیابی می‌کند و در این مورد می‌گوید "وضعیت زنان هم خوب است هم بد، بدین معنا کە زنان  تا حدودی آگاە شدەاند، حقوق خود را می‌شناسند و تحصیل‌کردە  هستند، اما بە لحاظ حکومت، جامعەی مردسالار و سرکوب زنان ایران در وضعیتی نامناسب قرار دارند."

وی بە وضعیت زنان در استان‌هایی چون سیستان و بلوچستان و استان‌های جنوبی ایران اشارە می‌کند کە آمار کودک‌همسری، خودسوزی و خودکشی زنان در این استان‌ها نسبت بە استان‌های دیگر بە دلیل ظلم، سرکوب و خفقان بیشتر است، اما در استان‌هایی همانند آذربایجان شرقی، ارومیە، تهران، کوردستان و استان‌های مرکزی ایران کە زنان تا حدودی بە خود آگاهی رسیدەاند این آمار کاهش یافتە است و با وجود سرکوب‌ها اما زنان همیشە گامی جلوتر از حکومت‌اند.

 

سرکوب‌ها نمی‌تواند زنان را بە سکوت وادارد

وی همچنین بە حضور زنان در عرصە‌ی سیاسی پرداخت و می‌گوید در سال‌های اخیر تعداد زندانیان سیاسی زن افزایش یافتە در حالی کە بیست سال پیش کمترین زندانی سیاسی زن در ایران وجود داشت، همچنین بە نقش زنان در اوایل انقلاب خلق‌ها در این پرداختە و می‌گوید کە در اوایل زنان بسیاری جزو زندانیان سیاسی و اعدامی‌ها بودند اما سرکوب، شکنجە و زندان عامل کاهش حضور زنان شد و زنان اکتویست یا بە خارج کشور مهاجرت کردند و یا در ایران منفعل شدند کە این امر در کوردستان چنین نبود و سرکوب نتوانست مانع از حضور زنان در عرصەی سیاسی شود.

"در بیست سال گذشته‌ از دوره‌ی اصلاحات خاتمی به‌ بعد به‌هیچ وجه‌ نتوانستند سرکوب کنند و وضعیت را بە نفع خود کنترل کنند بسیاری از زنان در زندان‌ها زیر شكنجه‌ كشته‌ شدند و جانشان را از دست دادند مثل خانم زهرا كاظمی،‌ دختر جوان پزشك بود در كلانتری همدان هنوز پایش به‌ اطلاعات نرسیده‌ بود در كلانتری كشتنش"، شیدا رحیمی از زندانی بودن هزاران زن فعال در زندان‌های ایران می‌گوید " هزاران زن جوان تحصیل كرده‌، مبارز، روزنامه‌نگار، فعال زنان، وكیل، دانشجو و فعال محیط زیست در زندان‌ هستند اما نتوانستند آنها را بە سکوت وادارند".

 

رژیم ایران خواهان جامعەای مردسالار است

حکومت و قوانین زن‌ستیز ایران مخالف وجود زنان در عرصەی اجتماعی هستند و هرگونە حضور زنان برای آنان مشکل‌ساز خواهد بود پس آنها در تلاشند تا همیشە جامعەای مردسالار داشتە باشند، "آخوندها با وجود زنان باسواد و متفکر مشکل دارند، چون اگر چنین زنانی در سطح جامعە وجود داشتە باشند برای آنان مشکل‌ساز خواهد بود در قالب سخنان زیبا در مجامع بین‌المللی اعتباری کسب کردەاند، پس از سر کار آمدن خاتمی با چنین سخنانی جامعەی جهانی را متقاعد ساختند کە خواهان ایجاد رفرم و اصلاح هستند، اما در واقع چنین نیست چرا کە همە پایبند بە همان اصول هستند، همگی بە همان اصول و  تفکر خمینی در سرکوب زنان پایبندند."

شیدا رحیمی در ادامە‌ی سخنان خود چنین گفت: "در سال‌های اخیر زنان نقش پر رنگی در اعتراضات داخلی ایران داشتەاند، عدم مدیریت کارآمد در استان‌های مختلف اعتراض‌ها را افزایش دادە و زنان پیشگامان این اعتراضات هستند، کارگران هفت تپە و شرکت نفت از جملە کارگرانی هستند کە قبل از انقلاب خود را سازمان‌دهی ساختە و از این طریق توانستەاند بە بسیاری از حقوق خود دست یابند اما اکنون شاهد آن هستیم کە سپیدە قلیان از جملە شناختە‌شدەترین چهرەهای اعتراضات کارگران هفت تپە است، سپیدە بە تنهایی در مقابل دولت ایستاد و با وجود فشارها نتوانستند وی را ناچار بە عذرخواهی کنند و این نشان‌دهندە‌ی پیشرفت زنان در خود سازمان‌دهی و حتی سازمان‌دهی اعتراضات و اعتصابات است.

وی با اشارە بە تاثیر بحران اقتصادی بر زنان و کودکان می‌گوید چنین مشکلاتی بیشترین تاثیرات مخرب را بە زنان و کودکان دارد پس باید زنان پیشگام اعتراضات باشند چرا کە سکوت عامل افزایش فشار بر جامعە خواهد بود.

 

اعتراضات بە همە جای ایران گسترش یافتە و سرکوب آن سخت شدە است

 شیدا رحیمی بە وجود اعتراضات در شهرهای کوردستان در اوایل انقلاب خلق‌های ایران اشارە می‌کند، در چنین روزهایی کە خلق کورد با جمهوری اسلامی مخلفت می‌کرد حتی احزاب اپوزسیون ایران، کوردها را تجزیە‌طلب خواندە و برای سرکوب اعتراضات در کوردستان تلاش می‌کردند، "به‌ ما انگ تجزیه‌طلبی زدند و می‌گفتند كوردها می‌خواهند كوردستان رو تجزیه‌ كنند حتی اونهایی كه‌ مخالف جمهوری اسلامی بودند و آمریكا نشین‌های زیرزمینی و پاركینگی داشتند از تلویزیون‌هاشون می‌گفتند اگر جمهوری اسلامی به‌ ما اجازە دهد ما کوردها را سركوب خواهیم کرد، اما حالا تهران رو چكار می‌كنند تهران هم می‌خواد تجزیه‌ بشه‌؟ می‌خواد از ایران جدا بشه‌؟"

وی گسترش ظلم و فساد را عامل چنین اعتراضاتی در ایران می‌داند و معتقد است همان کسی کە چشم خود را بە روی اعدام‌ها و کشتار کوردستان، قتل‌عام بهایی‌ها، مسیحیان ویارسان‌ها بستند اکنون خود در منجلاب رژیم ماندەاند و تنها راە برون رفت از این منجلاب اتحاد و سازمان‌دهی در سطح گستردە است کە زنان اصلی‌ترین پایەهای این اتحاد هستند چرا کە اتحاد زنان تنها راهی است کە می‌تواند عامل شکست رژیم ایران باشد.

 

 

سدە‌ی بیست و یکم باید سدە‌ی بیداری و انقلاب زنانە خواهد بود

شیدا رحیمی با توجە بە موفقیت زنان در عرصەهای مختلف، ادبیات، علم حقوق بشر و دستیابی بە جوایز مختلف از جملە جایزە‌ی صلح نوبل و ساخاروف می‌گوید، باید در سال‌های گذشتە تلاش برای سازمان‌دهی و تشکل‌یابی آغاز می‌شد چرا کە در گذشتە حاکمیت نمی‌توانست در چنین حدی جامعە را کنترل کند و اکنون نیز باید فعالین زن در عرصەهای مختلف تلاش کنند تا هماهنگ عمل کردە و بە حقوق خود دست یابند، "قرن بیست و یکم باید در خاورمیانە و ایران قرن بیداری و انقلاب زنانە باشد، زنان در جامعە از حقوق برابر برخوردار باشند، هیچ مادری نصف پسرش نباشە و هیچ خواهری نصف برادرش نباشە، زنان از هر قشری با هم هماهنگ شدە و و متحد شوند، از طریق کمپین و فراخوان و جمع‌آوری امضا برای حقوق خود تلاش کنند، قبل از ایجاد تغییر در رژیم ایران باید زنان متحد شوند تا  با ایجاد تغییرات ناچار نباشند بار دیگر حقوق خود را از مردان گدایی کنند، زنان باید خویش بتوانند حقشان را بدست بیاورند."

 

شیدا رحیمی در پایان سخنانش به تلاش و مبارزات مادران و بخصوص در این اواخر مادران خوزستان اشاره نموده و برای این تلاش ادای احترام نمود و ادامه داد:‌ "همانطور که آگاهیم حدود چند دهه می‌باشد که مادران کورد در کوردستان تحت سرکوب و فشار بوده و هستند و این سیاست مورد جدیدی نیست. از زمان شاه نیز هنوز اعدامی و زندانی سیاسی داشتیم. بعد از انقلاب مادران فعال‌تر شده و بعد از سال‌های ۱۳۸۴ و ۸۵ جنبش مادران صلح تاسیس شد و با چندین تن از مادران خاوران نیز در ارتباط بوده‌اند. این‌ها همان مادرانی هستند که هنوز نمی‌دانند که جنازه‌ی فرزندان جان‌باخته‌شان کجا دفن شده است و هنوز هم منتظر برگشت آنها هستند. اما متاسفانه بدلیل سرکوب و فشار دولت جمهوری اسلامی نتوانسته‌اند فعالیت‌های خویش را وسیع‌تر سازند و به چند شهر کوردستان بسنده کرده‌اند."

وی در ادامه‌ می‌گوید که در دیگر شهرهای ایران نیز مادران صلح به نام مادران پارک لاله که در حال حاضر مادران خاوران نام دارند،‌ از سال‌های ۱۳۸۸ ببعد فعالیت دارند و همچنین خاطر نشان ساخت:‌ "این فعالیت‌ها کافی نبوده و مادران چه کورد باشند یا فارس و یا از هر ملیت دیگری باید متحد شوند. مادر بهنام محجوبی و مادر نوید افکاری به دیدن مادر علی حیدریان، فرزاد کمانگر، فرهاد وکیلی، شیرین علم‌هولی و بسیاری از دیگر مادران رفته و اعلام همبستگی نمایند. مادران تهران از خانواده‌های پرواز اوکراینی گرفته تا آبان ۸۸ و دیگر مادران صلح باید کنار هم آمده و چنان متحد شوند که هیچ قدرتی قادر به رویایی با آنها نخواهد بود. زنان وقتی فعال و نیرومند باشند، هیچ قدرتی قادر به شکست آنها نخواهد بود و تسلیم‌ناپذیر هستند. این همان زندگی نبود که ما برای فرزندانمان می‌خواستیم. برای همین باید ما بعنوان مادران نیز در میدان‌ها باشیم و وظیفه داریم از هر قشر، ملل، مذهب و زبان جامعه را متحد و سازماندهی نماییم."