«زن آزاد و آزاداندیش بە هیچ اجباری تن نمی‌دهد»
سمانه.ج می‌گوید: تنها راە آزادی، شکستن تابوهایی است کە طی سال‌ها برای زنان در جامعه ساخته‌اند ما باید این دیواری که زنان را احاطە کردە فرو بریزیم.
آگرین حسینی
دیواندره- مدت زمان زیادی است کە جنبش «ژن ژیان ئازادی» در روژهلات کوردستان و ایران چە در چهارچوب فردی و مستقل و هم بە صورت تشکیلاتی، بە امر واقع تبدیل شدە و در واقع همچون نیرویی مؤثر در جامعە توانایی خود را بە منصە ظهور رساندە است. این نیروی اجتماعی قدرتمند در انقلاب سال گذشتە با ویژگی برجستەتر و مؤثرتری حضور یافت کە آن هم جسارت در سازمان‌دهی و رهبری زنان در کنار مردان بود.
در این رابطه گفت‌وگویی داشتیم با یکی از دخترانی که در سالگرد این جنبش آزادی با پوشش اختیاری، بە سلب ابتدایی‌ترین حق خود یعنی انتخاب نوع پوشش و سبک زندگی کردن اعتراض می‌کند.
سمانه.ج می‌گوید: «من بعد از قتل حکومتی ژینا امینی بە دلیل نوع پوششی کە خود انتخاب کردە بود و با وجود اینکە حجاب او کاملا مقارن با تعاریف آنها از حجاب بود اما زمانی که به قتل رسید انگار مرگ خودم را می‌دیدم و این اتفاق می‌توانست برای ژیناهای دیگر در ایران بیفتد. من پر از خشم هستم و نمی‌توانم صدای خود را بلند کنم، چون در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که اجازه هیچ نوع خشم و ابراز وجود و اعتراضی نداریم.»
وی می‌گوید: «تنها راە آزادی، شکستن تابوهایی است کە طی سال‌ها برای ما زنان در جامعه ساخته‌اند باید این دیواری که زنان را احاطە کردە فرو بریزیم، حجاب اجباری یک هنجار و اهرم فشار تحمیل شدە برای زنان بودە، زنی کە آزادگی و آزاد اندیشی را تجربە کردە باشد بە هیچ اجباری تن نمی‌دهد و واقف بە حقوق خود می‌باشد بعد از قتل ژینا بە دست گشت ارشاد این نافرمانی و شکستن هنجار دیگر در هر جای ایران بە امری عادی تلقی شد و نوعی اعتراض مدنی با حاکمیت دیکتاتوری باعث کابوس آنها شد و پس لرزهای سقوط این رژیم را محکم‌تر کرد.»
با وجود اقدامات نهادهای جمهوری اسلامی برای مخالفان حجاب اجباری و ادامه پلمب واحدهای صنفی، حضور زنان در شهرهای مختلف و تجمعات اعتراضی با پوشش اختیاری همچنان ادامه دارد و این نشان می‌دهد کە این انقلاب هدفی بالاتر از این‌ها یعنی آزادی دارد کە آزادی در انتخاب نوع پوشش هم جزئی از آن است .
حاکمیت جمهوری اسلامی طی چهار دهەی گذشتە در بسیاری از موارد و زمینەها در رابطە با مشارکت زنان محدودیت ایجاد کردە است، بە طور مشخص در مورد پوشش بە صورت اجباری بر آنان تحمیل شدە است. این انحصارگری بە صورت سیستماتیک بر اساس قوانین نوشتە و نانوشتە اجرا شدە و بە صورت الگویی در آمدە کە عدم تبعیت از آن، تابوشکنی محسوب شده و برای زنان تابوشکنی کە نافرمانی می‌کنند هزینەی گزافی بە دنبال داشتە است.