نور احمد

رقه – اعتماد احمد، عضو مجلس زنان سوریه، تأکید کرد که خیزش انقلابی «ژن ژیان ئازادی» با حمایت و همبستگی جهانی روبرو شده است و طی آن انرژی و اراده زنان بدون اینکه مرزهای جغرافیایی مانعی ایجاد کند، متحد شد.

شانزدهم سپتامبر سومین سالگرد قتل ژینا امینی، دختر جوان کورد، توسط آنچه «گشت ارشاد» ایران نامیده می‌شود، است. این حادثه قیام زنان در ایران علیه حکومت استبدادی و نقض حقوق زنان را در پی داشت و با همبستگی جهانی زنان و گردآمدن آنها حول شعار «ژن ژیان ئازادی» همراه شد.

 

قیامی فراتر از مرزهای ایران

اعتماد احمد، عضو مجلس زنان سوریه، با اشاره به اینکه ژینا امینی قربانی ذهنیت نظام استبدادی در ایران شد، گفت: «ایران با اعمال قوانین و احکام ناعادلانه علیه زنان در همه جنبه‌های زندگی، از جمله دخالت در پوشش آنان و اجبار به حجاب بر اساس گرایش‌های دینی افراطی، به حریم خصوصی زنان تجاوز می‌کند. سرکوب زنان محدود به پوشش نیست. مقامات جمهوری اسلامی زنان را از حق تحصیل و کار محروم می‌کنند که نشان می‌دهد این حکومت به‌طور مستقیم با اعمال خشونت و نقض مداوم حقوق زنان، با آنها دشمنی دارد. قتل ژینا امینی مسیر تاریخ را با موضع‌گیری قوی زنان تغییر داد.»

اعتماد احمد با اشاره به اینکه ژینا امینی به نمادی از مقاومت که در برابر ظلم و قوانین ناعادلانه سر خم نکرد، مبدل شده است، گفت: «ژینا امینی نپذیرفت که زندگی‌اش اسیر قوانین استبدادی باشد و از تسلیم شدن در برابر این روش‌ها امتناع کرد؛ این باعث شد که او به مشعلی تبدیل شود که راه هزاران زن را روشن کرد و آن فانوس جرقه‌ی قیامی شد که فراتر از مرزهای ایران گسترش یافت و در کشورهای خاورمیانه و جهان نیز منتشر شد، اعتراضی علیه قوانین حکومتی ایران برای باز کردن مسیر برابری همراه با آزادی و عدالت.»

اعتماد احمد در ادامه تأکید کرد: قیام «ژن ژیان ئازادی» «فقط یک قیام ساده نبود، بلکه نتایج مثبت و ملموسی در عمل به همراه داشت، به طوری که انگیزه‌ای شد برای هر زن مقیدی که آرزوی آزادی دارد تا مانع ترس و تحقیر را بشکند و علیه این احکام اعتراض کند و این نظام استبدادی را تغییر دهد.» او افزود که شعار این قیام منبع قدرت و الهام‌بخش زنان شده است.

اعتماد احمد همچنین با تاکید بر اینکه قیام زنان در ایران و روژهلات کوردستان به آگاهی زنان منجر شد، گفت: این انقلاب افق‌های آزادی فکری را پیش روی زنان گشود و آنها به ذات واقعی خود پی بردند و مطمئن شدند که آزادی جامعه از آزادی زن آغاز می‌شود، و زنان حق دارند آزاد و با کرامت زندگی کنند، با مردان برابر باشند و بدون محدودیت نظر خود را ابراز کنند.»

اعتماد احمد تاکید کرد که برای تحقق این آرمان‌ها، لازم است زنان با هم متحد شوند و زمینه‌ای سازمان‌یافته و آگاهانه برای زنان شکل دهند.

 

قیام و وحدت موضع زنان

اعتماد احمد از موضع زنان منطقه شمال و شرق سوریه نسبت به این قیام تمجید کرد و گفت: «زنان منطقه شمال و شرق سوریه دموکراتیک از طریق بیانیه‌ها و درخواست برای محاکمه‌ی عاملان تا عدالت اجرا شود، و همچنین از طریق اعتراضاتی که علیه احکام استبدادی مقامات ایران نسبت به زنان سازماندهی شد از این قیام حمایت کردند. زمانی که زنان منطقه شمال و شرق سوریه شعار «ژن ژیان ئازادی» را تکرار می‌کردند، مطمئن بودند که آزادی هر زنی در جهان تنها از طریق یک مسیر ممکن است و آن هم همبستگی است.»

اعتماد احمد تأکید کرد که «این خیزش انقلابی زبان جدی همبستگی جهانی زنان را ایجاد کرد؛ بسیاری از زنان در سراسر جهان قیام کردند و صدای خود را در برابر خشونت و سرکوب بلند کردند، و این نشان‌دهنده نقش این قیام در متحد کردن موضع زنان است، موضعی که اکنون نماد مبارزه‌ی مشترک شده است.»

وی ابراز امیدواری کرد که شعار «ژن ژیان ئازادی» به پروژه‌ای سیاسی بلندمدت تبدیل شود تا زنان از طریق آن بتوانند غبار بردگی و سرکوب را از خود پاک کنند و در موقعیت‌های تصمیم‌گیری، چه در عرصه سیاسی، اقتصادی یا اجتماعی، پیشرو باشند. ما مطمئنیم که این شعار زنان را به آزادی و حقوقشان خواهد رساند.

اعتماد احمد به نقش مجلس زنان سوریه در متحد کردن تلاش‌ها و انرژی‌های زنان نیز اشاره کرد و گفت: «مجلس زنان سوریه وظیفه‌ی خود می‌داند تا صفوف زنان را متحد کند و به تک تک زنان دسترسی پیدا کند و آنها را نسبت به حقوقشان آگاه سازد، تا ابزاری مطیع برای ذهنیت اقتدارگرایان نباشند، همچنین از آنها در برابر خشونت و بهره‌کشی محافظت کند و حقوق و کرامتشان را حفظ نماید تا بتوانند در برابر همه اشکال خشونت بایستند.»

اعتماد احمد سخنان خود را با تأکید بر ضرورت حفظ قیام «ژن ژیان ئازادی» در حافظه جمعی پایان داد: «قیام «ژن ژیان ئازادی» را باید همواره به یاد داشت و با سر دادن شعار «ژن ژیان ئازادی» آن را به ‌عنوان نمونه و الگویی از شجاعت، قدرت و مبارزه در برابر استبداد، خشونت و ظلم در همه جای جهان به نمایش گذاشت.»