بهاران لهیب

افغانستان- در این چند روز، طالبان باز هم وحشت را به راه انداخته‌اند و زنان را، به‌خصوص در غرب کابل، دستگیر کرده و به مکان‌های نامعلومی منتقل می‌کنند. روایت‌های دردآوری منتشر شده که دختران را در حضور اعضای خانواده‌ شان با خود بردند و تاکنون خبری از آنان در دست نیست.

اتهامی که دولت طالبان به‌صورت رسمی منتشر کرده، «نداشتن پوشش مناسب و شرعی» عنوان شده، اما دخترانی که از خیابان‌ها با خود بردند، اکثراً پوششی مطابق با خواست طالبان به تن داشتند. شاهدان می‌گویند: «تعدادی از زنان در حال ترجمه‌ی یک فلم بودند که طالبان متوجه شدند و به همین دلیل دستگیری‌ها آغاز شد.»

آمارهای منتشر شده تعداد زنانی را که طی دو روز از خیابان‌ها با خود بردند، حدود ۱۰۰ نفر اعلام کرده‌اند. برخی از آنان با قید ضمانت یا پرداخت پول از بند رها شدند، اما از سرنوشت اکثریت آنان هیچ خبری در دست نیست.

زنانی که در گذشته از زندان‌های طالبان آزاد شده‌اند، حتی اگر به اتهام بی‌حجابی دستگیر شده بودند، روایت‌هایی دردناک از تجاوز، آزار و اذیت جنسی، لت و کوب بی‌وقفه و برهنه‌سازی خود بیان کرده‌اند. حتی برای خاموش‌ساختن صدای زنان، از آنان فلم و عکس گرفته‌اند تا جنایاتی را که در زندان بر آنان گذشته افشا نکنند.

وقتی تاریخ برخی کشورهایی را که با غده‌ی چرکین بنیادگرایان اسلامی و زن‌ستیزی آلوده‌اند ورق می‌زنید، روایت‌هایی مشابه با وضعیت زنان افغانستان در بند طالبان خواهید یافت. متأسفانه باید گفت که رژیم آخوندی ایران یکی از همین نمونه‌هاست. در آغاز قدرت‌گیری طالبان، رژیم ایران و طالبان اعلام کرده بودند که الگوی یکدیگرند؛ و واقعاً هم در جنایت علیه بشریت و زن‌ستیزی هم‌پیمان هستند.

به دلیل این دستگیری‌های غیرانسانی طالبان، یلدا احمد، روانشناس و فعال حقوق بشر، پیامی فرستاده تا نفرت و انزجار خود را نسبت به برخوردهای طالبان علیه زنان بیان کند.

وی می‌گوید: «مبارزه درمان دردهاست. گروه زن‌ستیز طالبان از اوایل روی کار آمدن‌شان در افغانستان، اولین شکارشان زنان بوده است. از یک طرف دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها بسته شده، مانع زنان شدند از رفتن به کار و شغل، بستن صالون‌های زیبایی زنان، عدم اجازه گشت‌وگذار زنان در پارک‌ها و محلات تفریحی و منع حضور زنان در جاده‌ها و خیابان‌ها از طرف دیگر، صدور فرمان‌های زن‌ستیزانه و مستبدانه‌ای که حضور و صدای زنان را جرم دانسته و اعلام کردند زنان بدون حجاب اجباری و محرم شرعی حق بیرون رفتن از خانه‌های‌شان را ندارند.»

یلدا در رابطه با دستگیری زنان توسط امر به معروف طالبان چنین می‌افزاید: «در این روزها، گروهی از امر به معروف طالبان در نقاط مختلف کابل، به‌خصوص در غرب کابل، اقدام به دستگیری زنان کرده‌اند که اکثریت‌شان ملبس با حجاب اجباری طالبان بوده‌اند. اتهامی که بر این زنان وارد می‌شود، این است که بدحجاب هستند. این را همه ما می‌دانیم که طالبان از مبارزه و ایستادگی مردم افغانستان، به‌خصوص زنان، ترس و وحشت دارند و هرازگاهی تلاش می‌کنند با چنین اقدام‌هایی، وحشت، ترس و دلهره‌ای را در میان زنان ایجاد کنند تا مانع پیکار و مبارزه‌ی آنان شوند.»

 یلدا در آخر سخنان خود می‌افزاید: «من به‌مثابه‌ی یک زن از افغانستان، باورمند به دلیری و ایستادگی زنان شجاع کشور خود هستم. این را تاریخ ثابت کرده است؛ به‌خصوص در مدت چهار سالی که طالبان روی کار آمده‌اند. زنان افغانستان به بهای زندان، شکنجه، تجاوز و حتی مرگ، دست به مبارزه، پیکار و ایستادگی زده‌اند؛ چه به شکل مخفی و چه به شکل علنی. زنان آگاه افغانستان باورمندند که رهایی از یوغ ستم و استبداد طالبی و غیر طالبی، و رهایی از جنایات امارت خون و وحشت طالبان، جز با مبارزه، پیکار و ایستادگی راهی ندارد؛ که با صداقت و شجاعت بسیار انجام داده‌اند، چرا که مبارزه درمان دردهاست.»