تلاش هزاران سالە‌ی زنان تحت نظام سلطه‌ی مردسالاری از بین رفته است
سال‌هاست که زنان زحمت می‌کشند، تولید می‌کنند و جامعه را بهبود می‌بخشند، اما در حال حاضر تلاش زنان به‌طور کلی و زنان در خانه پایمال شدە و سیستم مردسالاری مردان را مولد رنج زنان کرده است.
شنیار بایز
سلیمانی- یک واقعیت تاریخی مهم که در بقایای تاریخ یافت شده است در عصر جوامع مادری، زنان فعالیت‌های عمده‌ای انجام داده‌اند، برای مدت طولانی تلاش کرده‌اند، برای جمع‌آوری محصولات تلاش کرده‌اند، منبع اصلی تولید بوده‌اند، یعنی زنان تولیده‌کننده‌‌ی اساسی در جامعه بوده‌اند.
زنانی که عصر تولید را آغاز کردند، در بسیاری از عرصه‌ها اولین گام را برای تامین منافع تغذیه‌ی بشریت برای هزاران سال برداشته‌اند، از جمله تکنیک، کشاورزی، دامپروری، تولید مواد غذایی و پوشاک، ریاضیات، علم و زمینه‌های دیگری را بنیاد نهادند.
«اقتصاد بدون زنان توسعه نیافته است»
توسعه‌ی اقتصادی بدون زنان ممکن نبوده است، بلکه با پیشرفت زنان و دانش آنها توسعه یافته است، اما جای سوال است که خشونت علیە زنان در حالی افزایش یافته است که زنان خالق این گنجینه‌ی غنی، پیشگام جامعه، مربیان و موسس خانواده هستند. در روزگار امروز تلاش و کوشش هزاران ساله‌ی زنان دیده نمی‌شود و نظام مردسالار همه‌ی تولیدات آنان را کنترل و در اختیار گرفته است و زنان تنها به عنوان یک کارمند در این نظام نقش دارند.
«وظیفه‌ی زنان بسیار سنگین و دشوار است»
نرمین عثمان، فعال جامعه‌ی مدنی و وزیر سابق کار و امور اجتماعی در عراق در مصاحبه با خبرگزاری زن گفت: «زنان بدون هیچ گونه حق دستمزدی همیشه زحمت و رنج فراوانی می‌کشند، بخصوص زنان خانه‌داری که بیرون از منزل هیچ فعالیتی ندارند. آنان بیش‌تر به وظایف خود در خانه عمل می‌کنند به گونه‌ای که وظیفه‌ی خانه، خانواده، جلب رضایت همسر و تربیت فرزندان برعهده‌ی آنان است در حالی که این وظایف بدون حقوق است و درآمد اقتصادی برای آنان ندارد.»
جامعه نام مادر – زن را با عنوان فردی بدون هیچ وظیفه و زن خانه‌دار معرفی می‌خواند. برای اینکه رنج زنان کم‌ارزش تلقی نشود، بایستی ابتدا به اقتصاد مستقل دست یابند. نرمین عثمان نیز در این مورد می‌گوید: «آزادی اقتصادی منجر به تامین بسیاری از آزادی‌های دیگر مانند ابراز عقیده و انتخاب زندگی شخصی می‌شود، زمانی که زن این استقلال را نداشته باشد مرد در مورد زندگی او تصمیم می‌گیرد.»
«در جامعه‌ی مردسالار، رنج زنان قابل مشاهده نیست»
نرمین عثمان در ادامه‌ی سخنان خود گفت: «وظیفه‌ای که بر دوش زنان خانه‌دار و بیکار در خانه است، مردان آن را انجام نمی‌دهند. مرد حدود هشت ساعت در روز کار می‌کند، زن ۱۲ ساعت در خانه بدون دستمزد کار می‌کند در حالی که این وظایف بر زن تحمیل شده است و در پایان هم وی را «خانه‌دار» خطاب می‌کنند. همچنین زنانی که در بیرون از منزل شاغل هستند، پس از بازگشت به منزل وظایف خانه را نیز انجام می‌دهند، در حالی که مرد بعد از بازگشت به منزل مستقیماً شروع به استراحت می‌کند گویی تنها وی وظایف بیرون از خانه را انجام داده است.»
در کل این سیستم به نفع زنان نیست
نرمین عثمان در مورد وضعیت زنان در نظام‌های مختلف نیز می‌گوید که نظام خانواده همچنان تحت تأثیر جامعه‌ی مردسالار است، خانواده‌های کمی هستند که بتوانند از سیستم موجود پیروی نکنند. در نظام دولتی نیز تبعیض جنسیتی وجود دارد به گونه‌ای که نسبت زنان در مراکز قدرت و تصمیم‌گیری بسیار کم است، زیرا معتقدند زنان قادر به تصمیم‌گیری نیستند و تنها به عنوان یک کارگر دیده می‌شوند.
وی در ادامه می‌گوید: «موسسات زیادی هستند که بر زنان و مسائل آنها کار می‌کنند، اما تاکنون نتوانسته‌اند بر خانواده‌ها و و ذهنیت افراد جامعه تاثیرگذار باشند. دلیلش این است نه زنان به طور کامل از حقوق خود آگاه هستند و نه تلاشی برای فهماندن آن به مردان شده است که زنان دارای حق و حقوقی هستند، بنابراین باید در رابطه با حقوق زنان، مردان را آگاه و هوشیار ساخت. وقتی افراد از حقوق همدیگر آگاه شوند، جامعه نیز رشد کرده و عدالت اجتماعی در آن برقرار می‌شود که این امر هر دو طرف را به آرامش می‌رساند و آن وقت جامعه توسعه پیدا می‌کند.»
«زنان نباید اجازه دهند حقشان پایمال شود»
نرمین عثمان گفت، جدای از این که زنان در خانه‌های خود زحمت می‌کشند و زحمات آنها نیز نادیده گرفته می‌شود. در حال حاضر نیز چون استخدام کاهش یافته، زنان وقتی به ادارات خصوصی برای یافتن شغل سر می‌زنند حقوق آنها پایمال شده و نسبت به مردان حقوق کمتری دریافت می‌کنند. وی همچنان افزود: «زنان نباید اجازه دهند حقشان پایمال شود، بیش‌تر اوقات زنان به دلیل نیاز به کار به اینگونه تبعیض‌ها تن می‌دهند. اما نیاز به کار نباید دلیلی برای پذیرش نقض حقوق آنان باشد.»
نرمین عثمان نقض حقوق زنان را ناشی از عدم آگاهی آنها از حق و حقوق خود می‌داند و می‌گوید: «زنان باید برای احقاق حقوق خود به سندیکا و قانون مراجعه کنند و حقوقی را که از آن سلب شده است مطالبه کنند، همچنین دولت و ادارات خصوصی وضعیت مادران را مدنظر داشته باشند.»