تخریب تواناییهای کودکان به دلیل عدم توجه خانواده‌ها و نهادهای آموزشی
عدم توجە مراکز آموزشی و حمایت خانوادە‌‌ها از تواناییهای کودکان، دلیل اصلی عدم شکوفایی و رشد استعدادهای آنها می‌باشد.
شنیار بایز
سلیمانی- کودکان استعدادها و تواناییهای نهفته‌ای در درون خود دارند، این توانایی‌ها در سنی مشخص قبل از رفتن به مراکز آموزشی مانند مهدکودک و مدرسه آشکار می‌شود اما بە علت عدم اهمیت و توجە خانواده‌ها به تواناییهای فرزندان و ممانعت از سخن گفتن آنها، علایق و توانایی‌‌هایشان سرکوب می‌شود.
کودکان امیدوارند که نهادهای آموزشی در دستیابی بە آرزوهایشان بە آنها کمک کند اما وقتی به این مراکز مراجعه می‌کنند متوجه می‌شوند که آنها هم مانند خانواده‌هایشان هیچ فرصتی برای رشد استعداد و توانایی‌شان بە آنها نمی‌دهد و تنها هدف اصلی مراکز آموزش است این سبب ناامیدی آنها و عدم رسیدن بە آرزوهایشان می‌شود.
«استعدادها و تواناییهای کودکان از ١ سالگی نمایان می‌شود»
دلنیا عثمان مربی آموزشی می‌گوید: کودکان استعدادها و تواناییهای متفاوتی دارند، تواناییهای کودکان از ١ سالگی نمایان شدە و تا ۶ سالگی می‌توانند آن را شکوفا کنند اما در بیشتر موارد به دلیل نادیده گرفتن استعدادها و تواناییهای کودک توسط خانواده‌ها و یا عدم توجە مؤسسات آموزشی شکل نمی‌گیرد و پس از شش سالگی استعداد کودک سرکوب و دیگر رشد نمی‌كند. وی گفت: والدین معتقدند که فرزندش باید از نظر علمی به اندازه کافی پیشرفت کند، آنها تصور نمی‌کنند فرزندشان استعداد و توانایی دارد و باید برای رشد و شکوفایی آن تلاش کنند.
«نظارت بر کودکان برای شناخت استعدادها و تواناییهای آنها مهم است»
دلنیا عثمان ادامە داد: شناخت استعداد کودک مستلزم نظارت در حین بازی و رفتارهایی است که در طول روز انجام می‌دهد. نظارت باید توسط والدین، مربیان و مراقبان مهدکودک انجام شود همچنین آنها باید بدانند که کودک تواناییهای متفاوتی دارد و او را از سایر کودکان متمایز می‌کند تا بتوانند تواناییهای او را توسعه دهند. وی گفت: در حال حاضر سیستمی در جامعه کوردی موجود می‌باشد که والدین بە اندازه‌ای کە بە موفقیت فرزندانشان در مدرسه و گرفتن نمرات بالا اهمیت می‌دهند به تواناییهای آنها توجه نمی‌کنند.
وی دلیل این امر را نبود مکانی می‌داند که والدین بتوانند فرزندان با استعداد خود را بە آنجا بردە و تواناییهای آنها را توسعه دهند.
«مراکز آموزشی به تواناییهای کودکان اهمیت نمی‌دهند»
دلنیا عثمان افزود: هیچ دوره و آموزشی برای کودکان تیزهوش در مراکز آموزشی وجود ندارد، بنابراین اغلب توانایی کودک از بین می‌رود علاوه بر این، برخی خانواده‌ها به تواناییهای فرزندان خود توجه می‌کنند و آنها را به کلاس‌های تابستانی که دوست دارند و تواناییهای متفاوتی دارند می‌فرستند، مانند شنا، نقاشی، موسیقی و داستان‌نویسی.
دلنیا عثمان معتقد است که نیاز به مراکز آموزشی کە بچه‌ها بتوانند استعدادهای خود را به نمایش بگذارند ضروری است، در این مراکز استعدادهای روحی و جسمی وجود دارد که کودکان با کمک افراد متخصص می‌توانند تواناییهای خود را شکوفا کنند، همچنین تأمین تمام وسایل مورد نیاز برای کودکان نیازمند و شکوفا شدن استعدادها و تواناییهای آنها لازم است، مثلاً اگر کودکی دوست دارد نقاشی بکشد، تعیین الزامات نقاشی مهم است و این امر در مورد سایر استعدادها نیز صدق است.
«خانواده‌ها حامی اصلی کودکان هستند پس نباید از تواناییهای آنها غافل شوند»
دلنیا عثمان گفت: مشکل دیگری وجود دارد که مانع استعدادها و تواناییهای کودکان می‌شود، جامعه کوردی همیشه بر این باور بوده است که اگر کودک در کنار درس خواندن به سرگرمی‌هایش توجه کند از تحصیل غافل می‌شود و نمی‌تواند از نظر علمی پیشرفت کند، بنابراین توانایی کودکان کە ممکن است افرادی موفق شووند از بین می‌رود.
وی در پایان سخنان خود گفت: استعدادها و تواناییهای کودکان زمانی از بین می‌رود که از سوی خانواده‌هایشان حمایت نشوند بنابراین خانواده‌ها و مراکز آموزشی باید به تواناییهای فرزندان خود توجه کنند و آنها را به مکان هایی ببرند که متخصصانی در خصوص تواناییهای کودکان وجود دارد.