بهاران لهیب

کابل- نوروز یکی از روزهای کهن و تاریخی در افغانستان می‌باشد که مردم هر سال در این روز جشن می‌گیرند و تلاش می‌کنند که از خانه‌های خود بیرون شده و به جاهای سرسبز بروند، چون باور اغلب این است: «اگر به مناطق سرسبز برویم تا آخر سال سبز و خرم باقی می‌مانیم.» در کنار رفتن به مناطق سرسبز، لباس نو، هفت‌میوه و سمنک هم آماده می‌کنند. ولی بنیادگرایان جهادی و طالبی این روز را معادل کفر دانسته و تلاش به ممانعت از برگزاری جشن این روز شوند.

با حاکمیت دوباره طالبان، بیشتر از یک هفته ملایان شان در مساجد و تلویزیون‌ها تبلیغ می‌کردند که تجلیل از این روز حرام است. ولی با آن هم مردم به گونه آشکارا این روز را جشن گرفتند. گروهی از جوانان با شعارهایی بر ضد تبلیغات طالبان عکس‌های خود را در شبکه‌های اجتماعی به نشر رساندند و از طرف دیگر «جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان» هم از این روز با سمنک‌پزی تجلیل نمودند.

ما هم به خاطر پوشش خبری به ولایت بامیان سفری داشتیم که مردم این ولایت امسال به چه شکل به استقبال از این روز می‌روند.

در بامیان باوجودی که فقر و کمبود امکانات در بین مردم بی‌داد می‌کند و همیشه حاکمان در افغانستان تلاش کردند که مردمان این ولایت را از همه‌چیز محروم نگه‌دارند، با آنهم بامیانی‌ها همانند سایر نقاط افغانستان از نوروز تجلیل به عمل آوردند. یکی از مکان‌های تفریحی که هنوز طالبان مانع رفتن زنان در آنجا نشده‌اند، «باغ تفریحی بامیان» می‌باشد، محله کوچک ولی زیبا که اکثریت خانواده‌ها با کودکان شان به این باغ آمده بودند.

به پای صحبت‌های نورجان برات نشستم که یکجا با کودکان‌اش به «باغ تفریحی بامیان» آمده است. نامبرده می‌گوید: «ما از ولایت غور هستیم که از فقر زیاد با آمدن طالبان به بامیان مهاجر شدیم. من سه فرزند دارم: یک پسر دو دختر. کودکانم مرا امروز مجبور ساختند که به این جا بیاییم و نوروز را تجلیل کنیم.»

نورجان با فضیله گل‌احمد، دو خانواده‌ای بودند که به این محل آمده و با نشستن بر روی سبزه‌های نو سر کشیده، برای لحظه‌ای آلام شان را فراموش کنند.

آرزوی نورجان برای همه مردم افغانستان این است که سال آرام و پربرکت داشته باشند، آرزوی‌ای که هنوز فقط می‌شود در رویا‌ها تصورش را کرد.