تحمیل زبان ترکی؛ باری بر دوش دانش‌آموزان و تلاشی برای آسمیلاسیون هویتی
پس از اینکه ترکیه در چارچوب سیاست تغییرات جمعیتی خود در مناطق اشغال شده‌ی سوریه، آموزش به زبان ترکی را در تمامی مقاطع تحصیلی اجباری کرد، شهروندان این مناطق اشغالی از مشکلاتی که فرزندانشان در پذیرش و یادگیری زبان ترکی با آن روبرو هستند، شکایت دارند.
لینا خطیب
ادلب- ترکیه سیاست ترکی‌سازی را در مناطق شمال سوریه تحمیل می‌کند و به دنبال ایجاد وجهەی ترکی در کل مناطق تحت کنترلش در سوریه است، و این امر با تغییر نام اماکن عمومی و مدارس از عربی به ترکی و همچنین تحمیل آموزش زبان ترکی انجام می‌شود و مؤسسات خصوصی و دولتی برای آموزش زبان ترکی افتتاح می‌شوند و زبان ترکی نیز به یکی از زبان‌های مورد نیاز برای فرصت‌های شغلی تبدیل شده است.
غاده عبید (٢۵ ساله) فارغ‌التحصیل دانشگاه از شهر ادلب، بعد از اینکه نتوانست در سازمان‌های مدنی کار پیدا کند، مجبور به گذراندن دوره‌ای برای یادگیری زبان ترکی شد و در این باره می‌گوید: «پس از فارغ التحصیلی‌‌ام از دانشگاه مدیریت بازرگانی، متوجه شدم که تسلط بر زبان ترکی برای استخدام در اکثر سازمان‌ها الزامی است، بنابراین مجبور شدم دوره‌ای را برای یادگیری زبان ترکی طی کنم، به این امید که بتوانم شغلی برای تأمین هزینه‌ی زندگی خود پیدا کنم و به خانواده‌ام کمک کنم.»
وی توضیح داد که متوجه شده است که زبان ترکی توسط یک برنامه‌ی درسی واحد کنترل نمی‌شود، زیرا از یک مرکز به مرکز دیگر متفاوت است و یادگیری آن به دلیل واژگان عجیب و غریب آن آسان نیست و باری بر دوش فارغ التحصیلانی است که امیدوارند به دغدغه‌ها و هزینه‌های تحصیل پایان دهند.
وی تأیید کرد که یادگیری این زبان خارجی در بین دانش‌آموزان و دانشگاهیان رواج یافته است و علاوه بر مراکز آموزشی خصوصی، با گسترش گسترده‌ی گروه‌های آموزش زبان ترکی و کارگاه‌های آموزشی که توسط مراکز آموزشی و ظرفیت‌سازی در شمال سوریه راه‌اندازی شده‌اند، در بخش آموزشی حضور چشمگیری پیدا کرده است.
لمیس جلو (۴١ ساله)، از شهر خان شیخون به شهر عفرین آواره شده مادر چهار کودک مدرسەای است، ورود زبان ترکی به برنامه‌های درسی مدارس از مقطع ابتدایی تا متوسطه را محکوم می‌کند، «علاوه بر زبان عربی و انگلیسی، زبان ترکی نیز در مدارس ضروری شده است که فرزندان ما را خسته می‌کند و آسیب بە زبان مادری یعنی عربی از مضرات مورد توجه این زبان است.»
صفاء عیساوی (٢٢ ساله) که از شهر معره نعمان به شهر ادلب آواره شده است و برای تکمیل تحصیلات خود مجبور به ادامه تحصیل در دانشگاه‌هایی که ترکیه در مناطق تحت اشغال خود ساخته، شده است، در این باره می‌گوید: پس از گذراندن دیپلم دبیرستان، تصمیم گرفتم زبان ترکی را با هدف ادامه تحصیل در دانشگاه‌هایی که ترکیه در شمال سوریه افتتاح کرده است، یاد بگیرم زیرا مدارک دانشگاه‌های محلی در مناطق اشغال شده به رسمیت شناخته نمی‌شود.
عهود خلیف معلم ٣۵ ساله از شهر الباب نیز گسترش زبان ترکی و سیاست ترکیه در منطقه را محکوم کرد و گفت: «ترکیه با اشاعه‌ی فرهنگ خود در بین نسل‌های جدید کودکان و نوجوانان سوری و از طریق پورتال آموزش و پرورش، ترکی‌سازی سیستماتیک را در مناطق شمال سوریه تحمیل می‌کند.»
عهود خلیف از تحمیل زبان ترکی به عنوان زبان اصلی در مناطق اشغالی انتقاد می‌کند، زیرا کلاس‌های آن معادل کلاس‌های زبان عربی است و همچنین برنامه‌های درسی که به طور کامل تغییر کرده است تا با دیدگاه دولت ترکیە در مورد رویدادهای تاریخی مطابقت داشته باشد.
وی خاطرنشان کرد که ترکیه قصد دارد ثبت احوال جمعیت بومی مناطق سوریه را تغییر دهد و ترکیه کارت‌های شخصی و خانوادگی سوری را از ساکنان این مناطق پس گرفته است و کارت ترکیه را جایگزین آن کرده است.
وی توضیح داد که نام اکثر خیابان‌ها و محله‌ها در حومه‌ی حلب به ترکی تغییر یافته است، از جمله اتفاقی که در یکی از مدارس قدیمی و معتبر که نام «آمنه بنت وهب» را داشت، رخ داد، بنابراین شورای محلی شهر الباب علاوه بر تحمیل معادله با لیر ترکیه، این نام قدیمی را حذف کرد و به جای آن نام یک سرباز ترک کشته شده در خاک سوریه را قرار داد، که نشان دهنده‌ی قصد ضمنی ترکیه برای الحاق دائمی این مناطق و ضمیمه کردن آن به خاک ترکیه است.