آگرین حسینی

 

دیواندرە- تقریبا همەی زنانی که رانندگی می‌کنند، تجربه‌های مشترکی از تحقیرهای زبانی و آلودگی‌های کلامی رانندگان مرد دارند. زیرا برخی از مردان به محض اطلاع از این‌که راننده جلویی آن‌ها یک زن است، با چراغ‌زدن های مکرر، بوق ممتد و سبقت از راست تلاش می‌کنند تا از او راه بگیرند که این نیز به همان پیش‌زمینه‌های نادرست ذهنی برمی‌گردد.

همچنین اگر زن راننده‌ای بخواهد دور دوفرمان یا پارک دوبل بزند یا قصد ورود و خروج با احتیاط به پارکینگ یا کوچه باریکی را داشته باشد، همین‌قدر که رانندگان دیگر متوجه زن بودن او می‌شوند، صبر و حوصله کمتری از خود نشان می‌دهند و با نوربالا و بوق‌های ممتد یا پیاپی، مضطربش می‌کنند.

اصرار مردان بر این تصورات و تلقین آن‌ها به زنان، اعتماد به نفس زنان را در فراگیری مهارت رانندگی تحت تاثیر قرار داده است، تا حدی که زنان برای آموختن این مهارت به دنبال مربی مرد هستند و غافل از این‌که باور برتری مردان در مهارت رانندگی زاییده انگاره‌های زنگار گرفته جوامع مردسالار است.

زنانی که اهل نشستن پشت ماشین و رانندگی هستند در پاسخ به این سؤال که آیا شما با خشونت‌های کلامی مردان مواجه شده‌اید تجربه‌های ناخوشایندی را نقل می‌کنند.

زن جوانی در گفت‌وگویی که باهم داشتیم می‌گوید: زمانی که خیلی عادی در حال رانندگی هستم برخی از مردان شروع به متلک گویی می کنند یا  بی جهت بوق می‌زنند یا مزاحمت‌هایی از این قبیل انجام می‌دهند که خودشان تصور می کنند این کارشان صرفا یک شوخی است اما نمی‌دانند چه تاثیر مخربی بر روان یک زن می‌گذارند.

وی در خصوص واکنش طنز آمیز عنوان کرد: افراد برای کنترل و مهار رانندگی زنان ممکن است از ابزار طنزهای جنسیتی و تمسخر استفاده کنند که بخش عظیمی از لطیفه‌های روزمره را در برمی‌گیرد.